ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Άρνηση του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων
Δεν ήταν εκκλησιαστική η Σύναξη της Ασσίζης που συνεκάλεσε ο πάπας στις 24-1-2002.
Αν διαβάσει κανείς το Ευαγγέλιο και ερευνήσει την ιστορία της Εκκλησίας δεν θα συναντήσει πουθενά τέτοια συνάντηση, τέτοιο κακό συναπάντημα.
Αν διαβάσει κανείς το Ευαγγέλιο και ερευνήσει την ιστορία της Εκκλησίας δεν θα συναντήσει πουθενά τέτοια συνάντηση, τέτοιο κακό συναπάντημα.
Η Εκκλησία επί δύο χιλιάδες χρόνια λειτουργεί ως σύναξη και κοινωνία των πιστών και Oρθοδόξων Χριστιανών, οι οποίο ενωμένοι με το ένα Βάπτισμα και την μία Ευχαριστία, ομολογούν την μία πίστη εις Πατέρα, εις Υιόν και εις Άγιον Πνεύμα, εις Τριάδα Ομοούσιον και αχώριστον. Όλες οι χριστιανικές Συνάξεις αρχίζουν με την δοξολόγηση της βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Μετά την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού ο κόσμος φωτίσθηκε με την αληθινή θεογνωσία του Τριαδικού Θεού, με το φως της Αγίας Τριάδος.
Μετά την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού ο κόσμος φωτίσθηκε με την αληθινή θεογνωσία του Τριαδικού Θεού, με το φως της Αγίας Τριάδος.
Η Γέννηση του Χριστού "ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως". Εγκαταλείπονται όλες οι ψεύτικες θρησκείες· στα πρόσωπα των τριών Μάγων που προσκύνησαν τον Χριστό εκπροσωπείται όλη η προ Χριστού θρησκεύουσα ανθρωπότης, η οποία διδάσκεται πλέον να προσκυνεί τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, την εξ ύψους Ανατολή, το φως εκ φωτός που έλαμψε στον κόσμο.
Στον Ιορδάνη ποταμό κατά την βάπτιση του Χριστού "η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις".
Στον Ιορδάνη ποταμό κατά την βάπτιση του Χριστού "η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις".
Δεν υπάρχουν πλέον άλλα φώτα, άλλες πίστες, άλλοι δρόμοι σωτηρίας.
Ο Χριστός είναι η μοναδική οδός σωτηρίας.
Ο ίδιος διακηρύσσει ότι "εγώ ειμι το φως του κόσμου" (Ιω. η΄, 12).
Όποιος δεν βαδίζει μέσα στο δικό Του φως βρίσκεται στο σκοτάδι και δεν ξέρει που πηγαίνει.
Υιοί φωτός είναι μόνον όσοι ακολουθούν τον Χριστό και την διδασκαλία Του.
Κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη ο Χριστός είναι "το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον" (Ιω. α΄, 9).
Ο Χριστός είναι η μοναδική οδός σωτηρίας.
Ο ίδιος διακηρύσσει ότι "εγώ ειμι το φως του κόσμου" (Ιω. η΄, 12).
Όποιος δεν βαδίζει μέσα στο δικό Του φως βρίσκεται στο σκοτάδι και δεν ξέρει που πηγαίνει.
Υιοί φωτός είναι μόνον όσοι ακολουθούν τον Χριστό και την διδασκαλία Του.
Κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη ο Χριστός είναι "το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον" (Ιω. α΄, 9).
Από της εποχής του Αγίου Ιωάννου, του Βαπτιστού και Προδρόμου, του προ των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων και των διαδόχων τους έχει μία και μοναδική αποστολή, να μαρτυρεί περί του φωτός, να αποκαλύπτει και να φανερώνει αυτό το φως στούς "εν σκότει και σκια θανάτου" καθημένους και να τους οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας. Στο Αποστολικό αυτό έργο ουδέποτε υπήρξαν επιφυλάξεις και συμψηφισμοί, κοσμικές ευγένειες και εξισώσεις, συγκρητισμοί και αναμείξεις, υποχωρήσεις σε άρχοντες για λατρεία άλλων θεών ή αναγνώριση των άλλων θεών και των άλλων θρησκειών.
Είτε επρόκειτο για Ιουδαίους άρχοντες, είτε για ειδωλολάτρες, είτε για Μουσουλμάνους, που ζητούσαν αναγνώριση των δικών τους θεών και σεβασμάτων, η στάση των χριστιανών δεν ήταν συμβιβαστική και εξισωτική, όπως συμβαίνει σήμερα με πολλούς θεολόγους και κληρικούς των διαθρησκειακών συναντήσεων και διαλόγων, αλλά απόλυτη και σαφής· πουθενά αλλού, σε κανένα θεό ή σέβασμα, δεν υπάρχει δυνατότης σωτηρίας.
Είτε επρόκειτο για Ιουδαίους άρχοντες, είτε για ειδωλολάτρες, είτε για Μουσουλμάνους, που ζητούσαν αναγνώριση των δικών τους θεών και σεβασμάτων, η στάση των χριστιανών δεν ήταν συμβιβαστική και εξισωτική, όπως συμβαίνει σήμερα με πολλούς θεολόγους και κληρικούς των διαθρησκειακών συναντήσεων και διαλόγων, αλλά απόλυτη και σαφής· πουθενά αλλού, σε κανένα θεό ή σέβασμα, δεν υπάρχει δυνατότης σωτηρίας.
Ενώπιον των Εβραίων αρχόντων οδηγηθέντες οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης -αυτές είναι οι αληθινές διαθρησκειακές συναντήσεις, οι γνήσιοι διαθρησκειακοί διάλογοι- δεν τους είπαν ότι έχομε την ίδια πίστη με σας, πιστεύουμε στον ίδιο Θεο, αλλά με παρρησία τούς επέκριναν για την άρνηση και την Σταύρωση του Χριστού, ο οποίος αποτελεί την μοναδική οδό και ελπίδα σωτηρίας.
"Και ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς" (Πραξ. δ΄, 12).
"Και ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς" (Πραξ. δ΄, 12).
Κατά τη διάρκεια των δύο χιλιάδων ετών επιφανείας και επιλάμψεως του θεϊκού Φωτός, έθνη, λαοί και άτομα φωτίσθηκαν και εσώθηκαν ενσωματωθέντα στο σώμα του Χριστού, στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Συναντώνται εκατομμύρια πιστών στην ευχαριστιακή συνάντηση και κοινωνία, διαρκώς και αδιαλείπτως, κάθε ημέρα σχεδόν και όχι μόνον εύχονται "υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου", εις τρόπον ώστε να καθιστούν περιττή την συνάντηση της Ασσίζης, αλλά και διακηρύσσουν ότι "είδομεν το Φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες", πράγμα που δεν έκανε ούτε μπορούσε να κάνει η Ασσίζη, γιατί εκεί υπήρχαν πολλά έθνη και λαοί, πιστεύοντα εις άλλους θεούς και μη ευρόντα την αληθή πίστη.
Συναντώνται εκατομμύρια πιστών στην ευχαριστιακή συνάντηση και κοινωνία, διαρκώς και αδιαλείπτως, κάθε ημέρα σχεδόν και όχι μόνον εύχονται "υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου", εις τρόπον ώστε να καθιστούν περιττή την συνάντηση της Ασσίζης, αλλά και διακηρύσσουν ότι "είδομεν το Φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες", πράγμα που δεν έκανε ούτε μπορούσε να κάνει η Ασσίζη, γιατί εκεί υπήρχαν πολλά έθνη και λαοί, πιστεύοντα εις άλλους θεούς και μη ευρόντα την αληθή πίστη.
Από της πλευράς αυτής η Ασσίζη είναι οπισθοδρόμηση, μας πηγαίνει στην προ Χριστού εποχή, είναι η Γαλιλαία των εθνών, η γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, όπου κατά το Ευαγγέλιο υπήρχαν και συνηντώντο πολλές θρησκείες και πολλοί πολιτισμοί, ένα πανθρησκειακό και πολυπολιτισμικό μοντέλο, σαν αυτό που οικοδομούν σήμερα οι ηγέτες της Νέας Εποχής με κινητήριο μοχλό το Βατικανό στο χώρο της θρησκείας και με θρησκευτικό πλανητάρχη τον πάπα.
Ενώ όμως σε εκείνη την Γαλιλαία των εθνών η εμφάνιση και η διδασκαλία του Χριστού συνετέλεσε ώστε "ο λαός καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς" (Ματθ. δ΄, 12-19), στην νέα Γαλιλαία των εθνών, στην Ασσίζη, το σκότος εξακολουθεί να παραμένει, τα έθνη και οι λαοί που εκπροσωπήθηκαν, προσευχήθηκαν στούς δικούς τους θεούς, δεν ακούσθηκε το κήρυγμα του Προδρόμου και του Χριστού· "Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. γ’, 2 και δ΄, 17).
Ενώ όμως σε εκείνη την Γαλιλαία των εθνών η εμφάνιση και η διδασκαλία του Χριστού συνετέλεσε ώστε "ο λαός καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς" (Ματθ. δ΄, 12-19), στην νέα Γαλιλαία των εθνών, στην Ασσίζη, το σκότος εξακολουθεί να παραμένει, τα έθνη και οι λαοί που εκπροσωπήθηκαν, προσευχήθηκαν στούς δικούς τους θεούς, δεν ακούσθηκε το κήρυγμα του Προδρόμου και του Χριστού· "Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. γ’, 2 και δ΄, 17).
Αντίθετα μάλιστα, αντί οι Χριστιανοί Επίσκοποι, ως διάδοχοι των Αποστόλων και των Αγίων, να εφαρμόσουν το "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (Ματθ. κη΄, 19) και να διακηρύξουν ότι μόνη οδός σωτηρίας, το μόνο Φως, είναι ο Χριστός, εδώ και μερικές δεκαετίες προωθούν τον διαθρησκειακό συγκρητισμό.
Εκτιμούν ότι θα επιτύχουν ό,τι επέτυχαν με τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, με τον Οικουμενισμό, να αμβλύνουν δηλαδή τις μεταξύ των θρησκειών διαφορές και να προβάλουν τις δήθεν ομοιότητες, τα κοινά στοιχεία, εις τρόπον ώστε, και αυτό είναι το τέχνασμα του διαβόλου, να μη μείνουν περιθώρια στο Ευαγγέλιο να διεκδικεί την μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα της σωτηρίας, να μην μπορέσουν οι άνθρωποι να στραφούν προς το Ευαγγέλιο και να σωθούν.
Εκτιμούν ότι θα επιτύχουν ό,τι επέτυχαν με τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, με τον Οικουμενισμό, να αμβλύνουν δηλαδή τις μεταξύ των θρησκειών διαφορές και να προβάλουν τις δήθεν ομοιότητες, τα κοινά στοιχεία, εις τρόπον ώστε, και αυτό είναι το τέχνασμα του διαβόλου, να μη μείνουν περιθώρια στο Ευαγγέλιο να διεκδικεί την μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα της σωτηρίας, να μην μπορέσουν οι άνθρωποι να στραφούν προς το Ευαγγέλιο και να σωθούν.
Η νέα απάτη του διαβόλου με την Πανθρησκεία και τις Διαθρησκειακές Συναντήσεις χρησιμοποιεί το ίδιο ψεύδος που χρησιμοποίησε ο διάβολος στούς πρωτοπλάστους· διέψευσε τότε όσα τούς είπε ο Θεός και τούς έδειξε τον δικό του δρόμο, που δεν είναι πάντως δρόμος σωτηρίας αλλά πτώσεως και καταστροφής.
Τώρα τούς λέγει: Μην ακούτε τι λέγει το Ευαγγέλιο ότι μόνον ο Χριστός σώζει. Και άλλες θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεο και άλλες θρησκείες διδάσκουν ηθικές αρχές και αξίες.
Τώρα τούς λέγει: Μην ακούτε τι λέγει το Ευαγγέλιο ότι μόνον ο Χριστός σώζει. Και άλλες θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεο και άλλες θρησκείες διδάσκουν ηθικές αρχές και αξίες.
Και δυστυχώς αυτά τα υποψιθυρίζουν, γινόμενοι όργανα του διαβόλου, "ορθόδοξοι" πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, αρχιερείς και πανεπιστημιακοί θεολόγοι.
Έχουν εντοπισθεί και έχουν σχολιασθεί πολλές τέτοιες ρήσεις, και θα ήταν πολύ χρήσιμο κάποιος επιμελής θεολόγος, κληρικός η μοναχός να τα συγκεντρώσει όλα, για να φανεί το μέγεθος της πτώσεως από την αλήθεια του Ευαγγελίου και την Παράδοση των Αγίων Πατέρων.
Έχουν εντοπισθεί και έχουν σχολιασθεί πολλές τέτοιες ρήσεις, και θα ήταν πολύ χρήσιμο κάποιος επιμελής θεολόγος, κληρικός η μοναχός να τα συγκεντρώσει όλα, για να φανεί το μέγεθος της πτώσεως από την αλήθεια του Ευαγγελίου και την Παράδοση των Αγίων Πατέρων.
Μερικές τέτοιες πλανεμένες γνώμες παρουσίασε ενδεικτικά η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους σε ένα μικρό θαυμάσιο βιβλίο με τίτλο "Ορθοδοξία και Ισλάμ. Κριτική προσέγγισις του ακαδημαϊκού διαλόγου υπό το φως των Αγίων Πατέρων" (Εκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2000), που προλογίζει ο σοφός και ομολογητής γέροντας, ηγούμενος της Μονής π. Γεώργιος Καψάνης.
Καταχωρίζεται σ’ αυτό γνώμη ορθοδόξου ιεράρχου σύμφωνα με την οποία "κατά βάθος, μία εκκλησία ή ένα τέμενος... αποβλέπουν στην ίδια πνευματική καταξίωση του ανθρώπου" (Αυτόθι, σελ. 17. Πρόκειται για γνώμη του Μητροπολίτη Ελβετίας Δαμασκηνού).
Άλλος ακαδημαϊκός θεολόγος διερωτάται και απορεί, σαν να μην έχει διαβάσει Ευαγγέλιο και Αγίους Πατέρες: "Τι λοιπόν θα εμπόδιζε τη σύγχρονη θεολογία να αναγνωρίσει στο πρόσωπο της θρησκείας του Μωάμεθ μίαν ’οδόν προς σωτηρίαν’ των ανθρώπων;".
Και συμπεραίνει ερωτών, μη δυνηθείς ακόμη να μάθει το σωτηριώδες μήνυμα του Ευαγγελίου: " Πως μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε ότι η εμφάνιση και η δράση του Μωαμεθανισμού στον κόσμο είναι έργο του διαβόλου και όχι του Θεού, του Αντιχρίστου και όχι του Χριστού;" (Αυτόθι, σελ. 10. Γνώμη του καθηγητού Αστ. Αργυρίου διδάσκοντος στη Γαλλία).
Θεέ και Κύριε, έλεος!
Τον Μωάμεθ τον έστειλε στον κόσμο ο Χριστός, φαίνεται, ως άλλον Παράκλητο! Δεν αρκούσε η αποστολή του Αγίου Πνεύματος που "οδηγεί εις πάσαν τη αλήθειαν"! Χρειαζόμασταν και την "αλήθεια" του ψευδοπροφήτη!
Θα δούμε τι λέγει ενδεικτικά περί αυτού η Εκκλησία δια στόματος των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Μαρτύρων.
Και συμπεραίνει ερωτών, μη δυνηθείς ακόμη να μάθει το σωτηριώδες μήνυμα του Ευαγγελίου: " Πως μπορούμε λοιπόν να ισχυριστούμε ότι η εμφάνιση και η δράση του Μωαμεθανισμού στον κόσμο είναι έργο του διαβόλου και όχι του Θεού, του Αντιχρίστου και όχι του Χριστού;" (Αυτόθι, σελ. 10. Γνώμη του καθηγητού Αστ. Αργυρίου διδάσκοντος στη Γαλλία).
Θεέ και Κύριε, έλεος!
Τον Μωάμεθ τον έστειλε στον κόσμο ο Χριστός, φαίνεται, ως άλλον Παράκλητο! Δεν αρκούσε η αποστολή του Αγίου Πνεύματος που "οδηγεί εις πάσαν τη αλήθειαν"! Χρειαζόμασταν και την "αλήθεια" του ψευδοπροφήτη!
Θα δούμε τι λέγει ενδεικτικά περί αυτού η Εκκλησία δια στόματος των Αγίων Πατέρων και των Αγίων Μαρτύρων.
Άλλος επίσης θεολόγος, πανεπιστημιακός και αυτός, δέχεται ότι στη βίωση της μουσουλμανικής θρησκευτικότητας έχομε "δοκιμασμένους τρόπους επίγνωσης και βίωσης της παρουσίας του Θεού και του θείου θελήματος, πλήρωμα ζωής μέσα τους και γύρω τους" (Αυτόθι, σελ. 10. Πρόκειται για γνώμη του Δρ. Θ. Γ. Τσανανά).
Δυστυχώς και για τον θεολόγο αυτό ο Χριστός δεν είναι οριστική, τελεία και αποτελεσματική αποκάλυψη του θελήματος του Θεού, το πλήρωμα του νόμου και των Προφητών, αυτός στον οποίο υπέταξε ο Θεός τα πάντα και "εν τω αιώνι τούτω και εν τω μέλλοντι", και η Εκκλησία της οποίας είναι κεφαλή δεν είναι "το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου"! (Εφ. α, 21-23).
Έχομε ανάγκη και άλλου προφήτου, ωσάν να μην κατώκησε στο Χριστό "παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς", και σαν να μην είμαστε εν Χριστώ οι πιστοί κατά πάντα "πεπληρωμένοι" (Κολ. β΄, 9).
Ο Χριστός είναι το πλήρωμα της ζωής, η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Δεν άφησε κανένα κενό για να το συμπληρώσει άλλος Προφήτης· ήλθε στον κόσμο "ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι" (Ιω. ι΄, 10).
Ο Χριστός είναι το πλήρωμα της ζωής, η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Δεν άφησε κανένα κενό για να το συμπληρώσει άλλος Προφήτης· ήλθε στον κόσμο "ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι" (Ιω. ι΄, 10).
Οι άνθρωποι αντλούν και λαμβάνουν τα πάντα εκ του πληρώματος αυτού· "Και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάρις αντί χάριτος· ότι ο νόμος δια Μωϋσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο" (Ιω. α, 16-17).
Η αποκάλυψη, η φανέρωση του Θεού στον κόσμο κορυφώθηκε, σφραγίσθηκε με την ενανθρώπηση του Θεού.
Η αποκάλυψη, η φανέρωση του Θεού στον κόσμο κορυφώθηκε, σφραγίσθηκε με την ενανθρώπηση του Θεού.
Ο Χριστός είναι η αποκορύφωση, η σφραγίδα της Αποκαλύψεως.
Δεν υπάρχει μετά το Ευαγγέλιο και εκτός από το Ευαγγέλιο άλλο Ευαγγέλιο.
Όπως σωστά ελέχθη, το Κοράνιο είναι παραποίηση του Ευαγγελίου. "Παντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν" (Ματθ. ια΄, 13).
Δεν υπάρχει μετά το Ευαγγέλιο και εκτός από το Ευαγγέλιο άλλο Ευαγγέλιο.
Όπως σωστά ελέχθη, το Κοράνιο είναι παραποίηση του Ευαγγελίου. "Παντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν" (Ματθ. ια΄, 13).
Δεν υπάρχει χώρος για άλλους προφήτες.
Τι άλλο σπουδαιότερο, εντυπωσιακότερο, αποτελεσματικότερο θα μπορούσε να κάνει ο Θεός από το να έλθει ο ίδιος στον κόσμο στο πρόσωπο του Χριστού;
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει ότι δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει άλλο πιο καινούργιο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία·
"Και Θεός ων τέλειος άνθρωπος τέλειος γίνεται, και επιτελείται το πάντων καινόν καινόνατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον, δι’ ου η άπειρος του Θεού εμφανίζεται δύναμις. Τι γαρ μείζον του γενέσθαι τον Θεόν άνθρωπον"; (Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως, κεφ. Γ’ (1) 45. ΕΠΕ 1, 282).
Θα μειώσουμε λοιπόν την διδασκαλία του ίδιου του Θεού, για να δώσουμε χώρο για συμπλήρωση στον Μωάμεθ;
Εκτός και αν οι γράφοντες και λέγοντες παρόμοια δεν πιστεύουν στην θεότητα του Χριστού, όπως δεν πίστευε βέβαια και ο Μωάμεθ, γιατί αν πίστευε δεν θα είχε το θράσος να συμπληρώσει το έργο και τη διδασκαλία του Χριστού.
Τι άλλο σπουδαιότερο, εντυπωσιακότερο, αποτελεσματικότερο θα μπορούσε να κάνει ο Θεός από το να έλθει ο ίδιος στον κόσμο στο πρόσωπο του Χριστού;
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει ότι δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει άλλο πιο καινούργιο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία·
"Και Θεός ων τέλειος άνθρωπος τέλειος γίνεται, και επιτελείται το πάντων καινόν καινόνατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον, δι’ ου η άπειρος του Θεού εμφανίζεται δύναμις. Τι γαρ μείζον του γενέσθαι τον Θεόν άνθρωπον"; (Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως, κεφ. Γ’ (1) 45. ΕΠΕ 1, 282).
Θα μειώσουμε λοιπόν την διδασκαλία του ίδιου του Θεού, για να δώσουμε χώρο για συμπλήρωση στον Μωάμεθ;
Εκτός και αν οι γράφοντες και λέγοντες παρόμοια δεν πιστεύουν στην θεότητα του Χριστού, όπως δεν πίστευε βέβαια και ο Μωάμεθ, γιατί αν πίστευε δεν θα είχε το θράσος να συμπληρώσει το έργο και τη διδασκαλία του Χριστού.
Πρέπει να μάθουμε οι Χριστιανοί να δοκιμάζουμε και να διακρίνουμε τα πνεύματα, την αλήθεια από την πλάνη, τούς Προφήτες από τούς ψευδοπροφήτες, τον Χριστό από τον Αντίχριστο, κατά την σύσταση του ηγαπημένου ευαγγελιστού και θεολόγου: "Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον. Εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα ο ομολογεί ΙησούνΧριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστι· και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι· και τούτο εστί το του Αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη" (Α’ Ιω. δ΄, 1-4).
Στην ίδια γραμμή της μη διακρίσεως των πνευμάτων, και πολύ χειρότερα μάλιστα, της ταυτίσεως και εξισώσεως του Χριστιανισμού με τον Βουδισμό, τον Ινδουϊσμό, του Χριστού με όλους αυτούς τούς ανθρώπους προφήτες η ψευδοπροφήτες, κινείται και άλλη εκπληκτική και βλάσφημη γνώμη άλλου ετεροδόξου θεολόγου, η οποία λέγει:
"Για το μέλλον ένα μόνο είναι βέβαιο· στο τέρμα τόσο της ανθρώπινης ζωής όσο και της πορείας του κόσμου, δεν θα στέκονται ο Βουδισμός η ο Ινδουϊσμός, αλλά ούτε το Ισλάμ και ο Ινδουϊσμός. Ναι, ούτε και ο Χριστιανισμός. Καμιά θρησκεία. Αλλά μόνον ο ίδιος ο Άρρητος... Και στο τέρμα δεν θα στέκεται πια μεταξύ θρησκειών διαχωριστικά κάποιος προφήτης η φωτιστής· δεν θα στέκεται ούτε ο Μωάμεθ ούτε ο Βούδας. Μαλιστα, δεν θα στέκεται πια διαχωριστικά ούτε και ο Ιησούς Χριστός". (Βλ. Ορθοδοξία και Ισλάμ, Ι. Μονή Γρηγορίου, σελ. 11. Πρόκειται για τη γνώμη του γνωστού ρωμαιοκαθολικού θεολόγου, Η. Kueng, την οποία μαζί με άλλες παρουσιάζει ο Γ. Τσανανάς στο περιοδικό "ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ" του Θεολογικού Συνδέσμου Θεσσαλονίκης. Σεπ.-Δεκ. 1992, σελ. 163, στη στήλη "Κείμενα-Απόψεις").
Τι να σχολιάσει κανείς από την μεγαλόστομη και βλάσφημη αυτή κενολογία!
Συμπεραίνει απλώς ότι η πανθρησκειακή συνάντηση της Ασσίζης είναι ο καρπός αυτών των θεολογικών διεργασιών που συντελούνται αδιαμαρτύρητα και χωρίς λήψη ποιμαντικών μέτρων από την δήθεν ποιμαίνουσα αλλά περί άλλα τυρβάζουσα και νυστάζουσα Ιεραρχία, εκτός μερικών επαινετών αλλά ισχνών και ασθενών φωνών.
Συμπεραίνει απλώς ότι η πανθρησκειακή συνάντηση της Ασσίζης είναι ο καρπός αυτών των θεολογικών διεργασιών που συντελούνται αδιαμαρτύρητα και χωρίς λήψη ποιμαντικών μέτρων από την δήθεν ποιμαίνουσα αλλά περί άλλα τυρβάζουσα και νυστάζουσα Ιεραρχία, εκτός μερικών επαινετών αλλά ισχνών και ασθενών φωνών.
Θα συνεχίσουμε με τον σύντομο σχολιασμό αυτής της βλασφημίας και θα δούμε αν όντως επίσης έχουν οι θρησκείες ή μερικές θρησκείες τον ίδιο Θεο και κοινές πνευματικές και ηθικές αξίες, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί του πανθρησκειακού Οικουμενισμού.
3. Έχουν οι θρησκείες τον ίδιο Θεό και κοινές ηθικές αξίες;
Αυτό διακηρύσσεται urbi et orbi.
Άρχισε να καλλιεργείται και να διδάσκεται από τη Β’ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), να προωθείται δε και να εφαρμόζεται από τον σημερινό πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β’, ο οποίος ετόλμησε πριν από δεκαπέντε χρόνια, στην Ασσίζη πάλι (1986), στην Α’ εν Ασσίζη πανθρησκειακή σύνοδο, να συγκαλέσει την πρώτη πανθρησκειακή συνάντηση, όπου συμπροσευχήθηκαν στον ίδιο ψεύτικο Θεο όλοι οι εκεί συμπαραστάντες ετερόθρησκοι και ετερόδοξοι.
Άρχισε να καλλιεργείται και να διδάσκεται από τη Β’ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965), να προωθείται δε και να εφαρμόζεται από τον σημερινό πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β’, ο οποίος ετόλμησε πριν από δεκαπέντε χρόνια, στην Ασσίζη πάλι (1986), στην Α’ εν Ασσίζη πανθρησκειακή σύνοδο, να συγκαλέσει την πρώτη πανθρησκειακή συνάντηση, όπου συμπροσευχήθηκαν στον ίδιο ψεύτικο Θεο όλοι οι εκεί συμπαραστάντες ετερόθρησκοι και ετερόδοξοι.
Το Βατικανό και τον πάπα ακολούθησαν στη συνέχεια το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και δικοί μας εκκλησιατικοί ηγέτες.
Φθάσαμε στο σημείο να εκδίδουμε γραμματόσημα, πάνω στα οποία παρίστανται καθήμενοι, κατά τον τύπο της Αγίας Τριάδος στη φιλοξενία του Αβραάμ, ένας Χριστιανός κληρικός, ένας Εβραίος ραβίνος, και ένας Μουσουλμάνος χότζας, (!!!) η νέα αυτή βλάσφημη πανθρησκειακή τριάδα, όπως επίσης και στο να προσφέρουμε ως δώρο σε κοινή καλαίσθητα εκτυπωμένη κασετίνα τα τρία "ιερά" βιβλία, την εβραϊκή Βίβλο, το Ευαγγέλιο και το Κοράνιο!
Φθάσαμε στο σημείο να εκδίδουμε γραμματόσημα, πάνω στα οποία παρίστανται καθήμενοι, κατά τον τύπο της Αγίας Τριάδος στη φιλοξενία του Αβραάμ, ένας Χριστιανός κληρικός, ένας Εβραίος ραβίνος, και ένας Μουσουλμάνος χότζας, (!!!) η νέα αυτή βλάσφημη πανθρησκειακή τριάδα, όπως επίσης και στο να προσφέρουμε ως δώρο σε κοινή καλαίσθητα εκτυπωμένη κασετίνα τα τρία "ιερά" βιβλία, την εβραϊκή Βίβλο, το Ευαγγέλιο και το Κοράνιο!
Αυτό αποτελεί μείξιν άμικτον και κοινωνίαν του φωτός προς το σκότος· γιατί όχι μόνον ως προς το Κοράνιο, αλλά και ως προς την Εβραϊκή Βίβλο, αν αυτή ιδωθεί και ερμηνευθεί χωρίς Χριστό, υπό το φως όχι του Ευαγγελίου αλλά της παραδόσεως των Γραμματέων και Φαρισαίων που εσταύρωσαν τον Χριστό, ανήκει και αυτή στο σκότος· εφαρμόζονται και σ’ αυτήν τα αυστηρά "ουαί" που είπε ο Χριστός προς τούς Εβραίους νομοδιδασκάλους, οι οποίοι ενώ προς αυτούς πρώτα ήλθε το φως, εν τούτοις παρέμειναν στο σκοτάδι· "εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον... και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβε" (Ιω. α΄, 5 και α΄, 11).
α) Τα άφωνα είδωλα και οι Άγιοι Μάρτυρες
Δεν έχουν οι θρησκείες τον ίδιο Θεο· ή μάλλον όλες οι θρησκείες έχουν ψεύτικους θεούς, αφού δεν πιστεύουν στον μόνο αληθινό Θεό, στον αποκαλυφθέντα Τριαδικό Θεο, στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα.
Και δεν υπάρχει βέβαια λόγος να μιλήσει κανείς για το ψεύδος της θρησκείας των ειδώλων, αφού ακόμη και η Παλαιά Διαθήκη προσπαθεί να διαφυλάξει του Ιουδαίους από την ειδωλολατρεία, την οποία συνέτριψε τελικώς και αφάνισε ο Χριστός και εγελοιοποίησαν οι άγιοι μάρτυρες, όταν τούς επίεζαν οι ειδωλολάτρες άρχοντες να προσκυνήσουν τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα.
Και δεν υπάρχει βέβαια λόγος να μιλήσει κανείς για το ψεύδος της θρησκείας των ειδώλων, αφού ακόμη και η Παλαιά Διαθήκη προσπαθεί να διαφυλάξει του Ιουδαίους από την ειδωλολατρεία, την οποία συνέτριψε τελικώς και αφάνισε ο Χριστός και εγελοιοποίησαν οι άγιοι μάρτυρες, όταν τούς επίεζαν οι ειδωλολάτρες άρχοντες να προσκυνήσουν τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα.
Και όμως έπαυσε και αυτό να είναι αυτονόητο, και "εσκοτίσθη η ασύνετος καρδία" των Χριστιανών ηγετών, αφού καλούν σε συμπροσευχές ακόμη και ειδωλολάτρες, όπως έγινε στην Καμπέρα της Αυστραλίας κατά την Ζ’ Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών ή καλύτερα της Παγκοσμίου εκτροπής και παραπλάνησης των Εκκλησιών, και όπως αυτές τις ημέρες στην Β’ εν Ασίζη πανθρησκειακή σύνοδο του πάπα.
Δεν ισχύει πλέον αυτό που λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι δηλαδή οι ειδωλολάτρες "εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού, εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών", και ότι "μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα".
Δεν ισχύει πλέον αυτό που λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι δηλαδή οι ειδωλολάτρες "εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού, εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών", και ότι "μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα".
Ο αλάθητος πάπας είναι πάνω και από την Αγία Γραφή και καλεί και ειδωλολάτρες να προσευχηθούν, πού; Στα αναίσθητα είδωλα, στην αναισθησία των οποίων μετέχει και αυτός που τα σέβεται: "Τα είδωλα των εθνών, αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων· στόμα έχουσι και ου λαλούσιν, οφθαλμόν έχουσι και ουκ όψονται, ώτα έχουσι και ουκ ακούσονται, ρίνας έχουσι και ουκ οσφρανθήσονται, χείρας έχουσι και ου ψηλαφήσουσι, πόδας έχουσι και ου περιπατήσουσιν, ου φωνήσουσιν εν τω λάρυγγι αυτών. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οι πεποιθότες επ’ αυτοίς".
Η μόνη ενδεδειγμένη στάση ενός Χριστιανού επισκόπου, διαδόχου των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, είναι να πράξει αυτό που έπραξε ο Απόστολος Παύλος στην Αθήνα και αλλού· να αποτρέψει τούς ειδωλολάτρες από το να απάγονται και παρασύρονται από τα "άφωνα είδωλα", να τούς πει ότι "γένος υπάρχοντες του Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ η αργύρω, η λίθω, χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου, το θείον είναι όμοιον", να τούς βγάλει, από τούς "χρόνους της αγνοίας" και να τούς ανοίξει την νέα εποχή της αληθούς θεογνωσίας, χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος και καμμία συνέπεια, προσωπική, εθνική, εκκλησιαστική.
Γιατί έτσι καθίσταται συνυπεύθυνος της πλάνης και της ασεβείας αφού αφήνει την εντύπωση ότι παντού υπάρχει αλήθεια, ότι όλες οι θρησκείες, παρά τις διαφοροποιήσεις, έχουν στοιχεία αληθείας, και είναι περιττό επομένως να τούς κηρύξει το Χριστό και το Ευαγγέλιο.
Ασεβούν οι της πανθρησκείας και προσβάλλουν τούς Αγίους Μάρτυρες οι οποίοι καλούμενοι από τούς διώκτες τους να προσκυνήσουν τα είδωλα, όχι μόνο δεν το έπραξαν, έστω και εξωτερικά, αλλά μετεβλήθησαν σε κήρυκας και αποστόλους και διδασκάλους Χριστού και έσωσαν από την πλάνη πολλούς άλλους.
Σύμφωνα με την καινούργια νοοτροπία, που τείνει να επικρατήσει, η στάση αυτή των Αγίων Μαρτύρων απορρίπτεται, είναι φονταμενταλιστική και ακραία, γιατί στηρίζεται στην πίστη ότι μόνον ο Χριστός είναι η αλήθεια και η ζωή, και για να μη χάσει κανείς αυτήν την αλήθεια και τη ζωή, αξίζει να χύσει και το αίμα, το ιδικό του βέβαια, όχι των άλλων, όπως κάνουν οι καμικάζι του Ισλάμ, οι οποίοι οδηγούν στο θάνατο δεκάδες άλλων ανθρώπων.
Σε τίνος μάρτυρος τον βίο και την απολογία μπορεί να εντοπίσει κανείς αυτήν την νερόβραστη και χλιαρή ομολογία, ότι όλοι όσοι θρησκεύουμε είμαστε το ίδιο, ο καθένας πιστεύει στον δικό του Θεό και κατά τον ιδικό του τρόπο;
Χωρίς την παρρησία, το θάρρος, την αφοβία και την τόλμη των Αγίων Μαρτύρων, δεν θα είχε στερεωθή η Εκκλησία, δεν θα είχε αναπτυχθή αρδευόμενη και τροφοδοτούμενη, για να υπάρχουν σήμερα επίσκοποι και θεολόγοι που προσβάλλουν αυτήν την σταυρική πορεία και το τίμιο αίμα, την θυσία και την ομολογία των Αγίων Μαρτύρων.
Χωρίς την παρρησία, το θάρρος, την αφοβία και την τόλμη των Αγίων Μαρτύρων, δεν θα είχε στερεωθή η Εκκλησία, δεν θα είχε αναπτυχθή αρδευόμενη και τροφοδοτούμενη, για να υπάρχουν σήμερα επίσκοποι και θεολόγοι που προσβάλλουν αυτήν την σταυρική πορεία και το τίμιο αίμα, την θυσία και την ομολογία των Αγίων Μαρτύρων.
β) Ψεύτικος ο Θεός των Ιουδαίων και των Μουσουλμάνων
Δεν είναι μόνον οι ειδωλολάτρες ασεβείς, αγνοούντες και μη σεβόμενοι τον αληθή Θεό.
Το ίδιο ισχύει και για τούς Ιουδαίους και Μουσουλμάνους, που δεν πιστεύουν αμφότεροι στην Αγία Τριάδα.
Εφ’ όσον, κατά την αποκαλυφθείσα από τον ίδιο το Θεό διά του Χριστού αλήθεια, ο Θεός είναι ένα και τρία συγχρόνως, Μονάς εν Τριάδι και Τριάς εν Μονάδι, Πατήρ, Υιός κάι Άγιο Πνεύμα, οι μη δεχόμενοι την Αγία Τριάδα, που είναι ο μόνος υπάρχων Θεός, πιστεύουν σε ανύπαρκτο Θεό, σε ψεύτικο Θεό, σε είδωλο ουσιαστικώς, αφού δεν υπάρχει μονοπρόσωπος Θεός, αλλά τρία πρόσωπα εν μιά υποστάσει.
Το ίδιο ισχύει και για τούς Ιουδαίους και Μουσουλμάνους, που δεν πιστεύουν αμφότεροι στην Αγία Τριάδα.
Εφ’ όσον, κατά την αποκαλυφθείσα από τον ίδιο το Θεό διά του Χριστού αλήθεια, ο Θεός είναι ένα και τρία συγχρόνως, Μονάς εν Τριάδι και Τριάς εν Μονάδι, Πατήρ, Υιός κάι Άγιο Πνεύμα, οι μη δεχόμενοι την Αγία Τριάδα, που είναι ο μόνος υπάρχων Θεός, πιστεύουν σε ανύπαρκτο Θεό, σε ψεύτικο Θεό, σε είδωλο ουσιαστικώς, αφού δεν υπάρχει μονοπρόσωπος Θεός, αλλά τρία πρόσωπα εν μιά υποστάσει.
Δεν υπήρξε εποχή κατά την οποία ο Πατήρ ήταν μόνος, χωρίς τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα· δεν είναι κτίσματα ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, όπως όλα τα κτιστά όντα, κατά την πίστη του Αρείου και του Μακεδονίου, των Ιουδαίων και των Μουσουλμάνων.
Είναι άκτιστα όντα, άναρχα, συναΐδια, συναιώνια, ομοούσια με τον Πατέρα.
Αφ’ ότου υπάρχει ο Πατήρ, υπάρχει και ο Υιός, υπάρχει και το Άγιο Πνεύμα.
Άμα Πατήρ, άμα Υιός, άμα Άγιον Πνεύμα, σύγχρονα και συνδιαιωνίζοντα.
Είναι άκτιστα όντα, άναρχα, συναΐδια, συναιώνια, ομοούσια με τον Πατέρα.
Αφ’ ότου υπάρχει ο Πατήρ, υπάρχει και ο Υιός, υπάρχει και το Άγιο Πνεύμα.
Άμα Πατήρ, άμα Υιός, άμα Άγιον Πνεύμα, σύγχρονα και συνδιαιωνίζοντα.
Το γεγονός ότι στην Παλαιά Διαθήκη, την οποία δήθεν ακολουθούν οι Εβραίοι, δεν παρουσιάζεται εμφανώς η Αγία Τριάδα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και δεν διδάσκεται από την Παλαιά Διαθήκη.
Είναι ίδιος ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Απλώς εκεί, λόγω του κινδύνου της κυριαρχούσης πολυθεΐας των ειδωλολατρών, δεν κηρύσσεται εμφανώς, για να μη παρασυρθούν οι επιρρεπείς στην πολυθεΐα Εβραίοι και καταλήξουν σε ειδωλολατρεία· έπρεπε να διαφυλαχθεί έναντι της πολυθεΐας η μονοθεΐα, και να μη θεωρηθεί ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί θεοί.
Είναι ίδιος ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Απλώς εκεί, λόγω του κινδύνου της κυριαρχούσης πολυθεΐας των ειδωλολατρών, δεν κηρύσσεται εμφανώς, για να μη παρασυρθούν οι επιρρεπείς στην πολυθεΐα Εβραίοι και καταλήξουν σε ειδωλολατρεία· έπρεπε να διαφυλαχθεί έναντι της πολυθεΐας η μονοθεΐα, και να μη θεωρηθεί ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί θεοί.
Γι’ αυτό και τονίζεται πολύ συχνά η πίστις στον ένα Θεο· "Εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου... Ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού" (Εξ. κ΄, 2-3). Και πάλι: "Άκουε Ισραήλ. Κύριος ο Θεός σου, Κύριος εις εστι" (Δευτ. στ΄, 4).
Ο Προφήτης Ησαΐας επίσης κηρύσσει εκ προσώπου του Θεού: "Εγώ γαρ Θεός πρώτος και εγώ μετά ταύτα και πλην εμού ουκ έστι Θεός. Έμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός και μετ’ εμέ ουκ έσται και πλην εμού ουκ έστι" (Ησ. μγ΄, 10).
Εξ αιτίας, λοιπόν, της ροπής των Ιουδαίων προς την ειδωλολατρεία και της ανωριμότητός τους δεν αποκαλύφθηκε πλήρως το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, μολονότι υπάρχουν σαφείς υπαινιγμοί περί αυτού, που δεν είναι του παρόντος να αναφέρουμε.
Μερικοί Ιουδαίοι δεν κατάλαβαν την πρόοδο και εξέλιξη της Αποκαλύψεως του Θεού, την ολοκλήρωση της Παλαιάς από την Κ. Διαθήκη και εξακολουθούν να αγνοούν την Αγία Τριάδα, να μη δέχονται τη θεότητα του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, να μένουν στην παλαιά και ατελή, και έτσι ουσιαστικώς να μη πιστεύουν στον αληθινό Θεο, τον οποίο, λόγω των ιστορικών συνθηκών και της νηπιακής τους καταστάσεως, απέφυγε να εμφανίσει η Π. Διαθήκη ως Τριαδικό.
Επανειλημμένως ο Χριστός με τη διδασκαλία Του προσπάθησε να τούς διδάξει αυτήν την αλήθεια· και υπήρξαν πολλοί Ιουδαίοι που την αποδέχθηκαν, αφού εξ Ιουδαίων αποτελέσθηκε η πρώτη χριστιανική κοινότητα, Ιουδαίοι ήσαν οι Απόστολοι.
Σκανδάλισε πολλούς Ιουδαίους ο Χριστός, όταν παρουσίαζε τον εαυτό Του ως ίσο με τον Πατέρα και ως Θεό: "Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν". Έβλεπαν ένα άνθρωπο και ηρνούντο να Τον πιστεύσουν ως Θεάνθρωπο· γι’ αυτό και προσπάθησαν πολλές φορές να Τον λιθοβολήσουν, διότι όπως Του είπαν· "συ άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν Θεόν" (Ιω. ι΄, 30-33).
Και προς τούς μαθητάς Του ακόμη σταδιακά εμφάνισε τη θεότητά Του· επήνεσε και πρόβαλε την ομολογία του Πέτρου, όταν στο ερώτημά Του "τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;" εκείνος απάντησε: "Συ ει ο Χριστός ο υιός του θεού του ζώντος" (Ματθ. ιστ΄, 16).
Σκανδάλισε πολλούς Ιουδαίους ο Χριστός, όταν παρουσίαζε τον εαυτό Του ως ίσο με τον Πατέρα και ως Θεό: "Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν". Έβλεπαν ένα άνθρωπο και ηρνούντο να Τον πιστεύσουν ως Θεάνθρωπο· γι’ αυτό και προσπάθησαν πολλές φορές να Τον λιθοβολήσουν, διότι όπως Του είπαν· "συ άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν Θεόν" (Ιω. ι΄, 30-33).
Και προς τούς μαθητάς Του ακόμη σταδιακά εμφάνισε τη θεότητά Του· επήνεσε και πρόβαλε την ομολογία του Πέτρου, όταν στο ερώτημά Του "τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν του ανθρώπου;" εκείνος απάντησε: "Συ ει ο Χριστός ο υιός του θεού του ζώντος" (Ματθ. ιστ΄, 16).
Την ίδια καταφατική θέση διετύπωσε ο Χριστός και προς τον Καϊάφα στην απαίτησή του να τους πει αν είναι ο Υιός του Θεού: "Εξορκίζω σε κατά του Θεού του ζώντος, ίνα ημίν είπης ει συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού" (Ματθ. κστ΄, 63).
Όλη η Καινή Διαθήκη, από το κήρυγμα του Ιωάννου, που μαρτύρησε περί της θεότητος του Χριστού και άκουσε ο ίδιος τον Πατέρα να μαρτυρεί περί του Υιού και είδε το Άγιο Πνεύμα να κατέρχεται ως περιστερά, είναι μία συνεχής διδασκαλία και φανέρωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος.
Δεν πιστεύει, λοιπόν, στον αληθινό Θεό όποιος αρνείται τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
Οι άρχοντες των Ιουδαίων, ο χωρίς Χριστό Ιουδαϊσμός, εκουσίως παρέμειναν τυφλοί και εξακολουθούν και σήμερα να είναι τυφλοί μπροστά στην αλήθεια και στο φως της Τριαδικής θεότητος.
Μόνο με την πίστη στον Χριστό έχει κανείς αληθή θεογνωσία και θεοπτία· "ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα... εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι" (Ιω. ιδ΄, 9-10).
Οι άρχοντες των Ιουδαίων, ο χωρίς Χριστό Ιουδαϊσμός, εκουσίως παρέμειναν τυφλοί και εξακολουθούν και σήμερα να είναι τυφλοί μπροστά στην αλήθεια και στο φως της Τριαδικής θεότητος.
Μόνο με την πίστη στον Χριστό έχει κανείς αληθή θεογνωσία και θεοπτία· "ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα... εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι" (Ιω. ιδ΄, 9-10).
Δεν ημπορεί κανείς να γνωρίσει τον Πατέρα, παρά μόνο δια του Υιού· "Ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν ει μη ο Πατήρ, ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει ει μη ο Υιός και ω αν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι" (Ματθ. ια΄, 27).
Ο εκ γενετής τυφλός, ομολογήσας την θεότητα του Χριστού, βρήκε συγχρόνως το σωματικό και το πνευματικό φως, ενώ οι σκληρόκαρδιοι Φαρισαίοι, σωματικά βλέποντες, πνευματικά ζουν στο σκοτάδι της αγνωσίας του Θεού· το ίδιο και ο σύγχρονος Ιουδαϊσμός· όπως διεπίστωσε και προφήτευσε ο Χριστός· "Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται" (Ιω. θ΄, 39).
Ο εκ γενετής τυφλός, ομολογήσας την θεότητα του Χριστού, βρήκε συγχρόνως το σωματικό και το πνευματικό φως, ενώ οι σκληρόκαρδιοι Φαρισαίοι, σωματικά βλέποντες, πνευματικά ζουν στο σκοτάδι της αγνωσίας του Θεού· το ίδιο και ο σύγχρονος Ιουδαϊσμός· όπως διεπίστωσε και προφήτευσε ο Χριστός· "Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται" (Ιω. θ΄, 39).
Είναι, λοιπόν, ποτέ δυνατόν να υπάρξει αληθινός Χριστιανός, και μάλιστα Επίσκοπος, που να πιστεύει και να γράφει ότι ο Ιουδαϊσμός, όπως ο Μουσουλμανισμός, που απορρίπτει επίσης την Αγία Τριάδα, την θεότητα του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, πιστεύουν στον ίδιο με τους Χριστιανούς Θεό;
Οι ίδιοι Απόστολοι, Ιουδαίοι όντες, αγαπώντες και συμπαθούντες τούς ομοφύλους των, πολύ περισσότερο από μερικούς σημερινούς Χριστιανούς ηγέτες που υποκριτικά τούς παραπλανούν, γράφουν και διδάσκουν ότι με τη άρνηση και τη Σταύρωση του Χριστού, έγιναν θεομάχοι και θεοκτόνοι, από άγνοια ίσως, την οποία πρέπει να απορρίψουν, να μετανοήσουν και να σωθούν.
Έτσι εξαπλώθηκε και κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο "και προσετίθεντο, πιστεύοντες τω Κυρίω πλήθη ανδρών και γυναικών" (Πραξ. ε΄, 15) και όχι με συνάξεις τύπου Ασίζης, όπου αποσιωπάται, κρύβεται και δεν κηρύσσεται ο Χριστός, και αθετείται το Ευαγγέλιο.
Αυστηρός και τολμηρός ο λόγος του πρωτομάρτυρος Στεφάνου στηρίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία προκατήγγειλε την έλευση του Χριστού, και ελέγχει δριμύτατα τούς τότε και τούς σημερινούς Ιουδαίους, ως προδότας και φονείς: "Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδία και τοις ωσίν, υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. Τινα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; Και απέκετειναν τούς προκαταγγείλαντας περί της ελεύσεως του δικαίου, ου νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε" (Πραξ. ζ΄, 51-52).
Αυστηρός και τολμηρός ο λόγος του πρωτομάρτυρος Στεφάνου στηρίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία προκατήγγειλε την έλευση του Χριστού, και ελέγχει δριμύτατα τούς τότε και τούς σημερινούς Ιουδαίους, ως προδότας και φονείς: "Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδία και τοις ωσίν, υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. Τινα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; Και απέκετειναν τούς προκαταγγείλαντας περί της ελεύσεως του δικαίου, ου νυν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε" (Πραξ. ζ΄, 51-52).
Δεν είναι αυτά παρά ακριβής επανάληψη των όσων ο ίδιος ο Χριστός είπε εναντίον των Γραμματέων και Φαρισαίων.
Τα ίδια επαναλαμβάνουν και οι Άγιοι Πατέρες εις τα "Κατά Ιουδαίων" συγγράμματά τους, τα οποία επικρίνουν οι της πανθρησκείας, οι του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού της Νέας Εποχής, ως φονταμενταλιστικά και φανατικά, προτείνοντες αντιϊουδαϊκές αναφορές.
Τα ίδια επαναλαμβάνουν και οι Άγιοι Πατέρες εις τα "Κατά Ιουδαίων" συγγράμματά τους, τα οποία επικρίνουν οι της πανθρησκείας, οι του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού της Νέας Εποχής, ως φονταμενταλιστικά και φανατικά, προτείνοντες αντιϊουδαϊκές αναφορές.
Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί προσβάλλουν και αθετούν το Ευαγγέλιο και την ζωή των Αγίων Μαρτύρων, γιατί με την νοοτροπία αυτή πρέπει να δεχθούμε ότι ο Χριστός, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν φονταμενταλιστές και ακραίοι.
Τούς χαρίζουμε την Ασίζη και τον προοδευτισμό τους και καυχώμεθα για το Ευαγγέλιο και τούς Μάρτυρες.
Τούς χαρίζουμε την Ασίζη και τον προοδευτισμό τους και καυχώμεθα για το Ευαγγέλιο και τούς Μάρτυρες.
Θα δούμε όμως στη συνέχεια τι λέγουν σχετικώς μερικοί από τούς Αγίους Πατέρες, για να συγκριθούν προς όσα λέγουν οι σύγχρονοι "Πατέρες" των συναντήσεων τύπου Ασίζης.
γ) Αφαιρέθηκε από τον Ιουδαϊσμό η Χάρις και η ευλογία του Θεού. Κρυπτοϊουδαϊσμός το Ισλάμ
Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε ενδεικτικά σε γνώμες κληρικών και θεολόγων, υποστηρικτών του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, σύμφωνα με τις οποίες σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία, μερικές μάλιστα από αυτές πιστεύουν στον ίδιο Θεό, όπως οι τρεις μονοθεϊστικές· ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός, και ο Μουσουλμανισμός.
Ανατρέψαμε εν συντομία αυτή τη θέση, γιατί αντίκειται στο Ευαγγέλιο και προσβάλλει τούς Αγίους Μάρτυρες, που έχυσαν το αίμα τους για την πίστη τους στο Χριστό, την οποία θεωρούσαν ως μοναδική οδό σωτηρίας· διαφορετικά η θυσία και το μαρτύριό τους δεν έχουν νόημα, αν όντως όπου και αν πιστεύει κανείς, σώζεται.
Υποσχεθήκαμε να παρουσιάσουμε τι διδάσκουν για το Ισλάμ μερικοί από τούς Αγίους Πατέρες, αφού για τον Ιουδαϊσμό έχομε τη γνώμη του ιδίου του Χριστού και των Αποστόλων, ακόμη και του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, που ήσαν μάλιστα και Ιουδαίοι και αγαπούσαν τούς ομοφύλους των, μέχρι σημείου ο Απόστολος Παύλος να εύχεται ο ίδιος να απολεσθεί, να αναθεματισθεί, προκειμένου να οδηγήσει κάποιον Ιουδαίο στην αλήθεια του Ευαγγελίου· "ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινές εισιν Ισραηλίται" (Ρωμ. θ΄, 3).
Υποσχεθήκαμε να παρουσιάσουμε τι διδάσκουν για το Ισλάμ μερικοί από τούς Αγίους Πατέρες, αφού για τον Ιουδαϊσμό έχομε τη γνώμη του ιδίου του Χριστού και των Αποστόλων, ακόμη και του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, που ήσαν μάλιστα και Ιουδαίοι και αγαπούσαν τούς ομοφύλους των, μέχρι σημείου ο Απόστολος Παύλος να εύχεται ο ίδιος να απολεσθεί, να αναθεματισθεί, προκειμένου να οδηγήσει κάποιον Ιουδαίο στην αλήθεια του Ευαγγελίου· "ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινές εισιν Ισραηλίται" (Ρωμ. θ΄, 3).
Κυρήττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού στους Ιουδαίους με παρρησία και σαφήνεια ο Απόστολος Παύλος υπέστη απερίγραπτους διωγμούς, κακώσεις και ταλαιπωρίες.
Αυτή είναι η αληθινή, η εν Χριστώ αγάπη, και όχι η άλλη, η ψευταγάπη του Σατανά, σύμφωνα με την οποία αποκρύπτεις την αλήθεια, ώστε να μη δυσαρεστείς και να καλοπερνάς.
Αυτό είναι το νέο εφεύρημα του Σατανά, ο νέος πειρασμός, ο διαθρησκειακός και διαχριστιανικός Οικουμενισμός, όπου το μόνο πράγμα που δεν ενδιαφέρει κανέναν είναι το κήρυγμα της αλήθειας του Χριστού.
Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η κατ’ άνθρωπον και κατά κόσμον ευγένεια, το να μη θίξουμε δήθεν τον άλλον, ο κοσμοπολιτισμός και η ψευτοευγένεια των σαλονιών, όχι το ανδρείο φρόνημα και η παλληκαριά του Προδρόμου, των Αποστόλων και των Αγίων.
Αυτή είναι η αληθινή, η εν Χριστώ αγάπη, και όχι η άλλη, η ψευταγάπη του Σατανά, σύμφωνα με την οποία αποκρύπτεις την αλήθεια, ώστε να μη δυσαρεστείς και να καλοπερνάς.
Αυτό είναι το νέο εφεύρημα του Σατανά, ο νέος πειρασμός, ο διαθρησκειακός και διαχριστιανικός Οικουμενισμός, όπου το μόνο πράγμα που δεν ενδιαφέρει κανέναν είναι το κήρυγμα της αλήθειας του Χριστού.
Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η κατ’ άνθρωπον και κατά κόσμον ευγένεια, το να μη θίξουμε δήθεν τον άλλον, ο κοσμοπολιτισμός και η ψευτοευγένεια των σαλονιών, όχι το ανδρείο φρόνημα και η παλληκαριά του Προδρόμου, των Αποστόλων και των Αγίων.
Την εξ αγάπης αντιϊουδαϊκή και παιδαγωγική στάση του Χριστού και των Αποστόλων εσυνέχισαν οι Άγιοι Πατέρες εις τα "Κατά Ιουδαίων" συγγράμματά τους, εισήγαγε δε και η Εκκλησία στην υμνογραφία της, ιδιαίτερα της Μ. Εβδομάδος, όπου υπάρχουν βαρύτατοι χαρακτηρισμοί εις βάρος των Ιουδαίων.
Τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο επαινεί η Εκκλησία, γιατί ήλεγξε την μανία των Ιουδαίων· εξ αιτίας μάλιστα αυτού του ελέγχου αξιώθηκε να γίνει θεόπτης· "συ γαρ την Ιουδαίων επελέγξας μανίαν είδές σου τον Σωτήρα του Πατρός δεξιόθεν".
Τα μαρτύρια και τα αθλήματα που υπέμεινε έγιναν "βασίλειον διάδημα" που έστεψαν το κεφάλι του.
Ερανιζόμενοι από μερικούς μόνον ύμνους της Μ. Εβδομάδος βλέπουμε να χαρακτηρίζονται οι Ιουδαίοι ως "αλαζών και μιαιφόνος λαός" ως "φθονερός αλάστωρ, φόνου πλήρης λαός", "αραβιανόν", "σκολιώτατον γένος Εβραίων", ολέθριος σπείρα θεοστυγών", "πονηρευομένων", "θεοκτόνων συναγωγή", "των δικαίων φονευταί", "θεομάχοι", "θεοκτόνοι", "παράνομοι", "πονηρόν συνέδριον", "άνομοι και άπιστοι", "γενεά άπιστος και μοιχαλίς", "κατάκριτος συναγωγή".
Ερανιζόμενοι από μερικούς μόνον ύμνους της Μ. Εβδομάδος βλέπουμε να χαρακτηρίζονται οι Ιουδαίοι ως "αλαζών και μιαιφόνος λαός" ως "φθονερός αλάστωρ, φόνου πλήρης λαός", "αραβιανόν", "σκολιώτατον γένος Εβραίων", ολέθριος σπείρα θεοστυγών", "πονηρευομένων", "θεοκτόνων συναγωγή", "των δικαίων φονευταί", "θεομάχοι", "θεοκτόνοι", "παράνομοι", "πονηρόν συνέδριον", "άνομοι και άπιστοι", "γενεά άπιστος και μοιχαλίς", "κατάκριτος συναγωγή".
Επί αιώνες τα διδάσκει και τα ψάλλει η Εκκλησία, η οποία μάλιστα έχει την συνείδηση ότι αποτελεί τον νέο εκλεκτό λαό του Θεού, το νέο έθνος, στο οποίο έχει επιδαψιλεύσει πλέον ο Θεός την ευλογία του, αφού την αφήρεσε από τούς Ιουδαίους, οι οποίοι απορρίψαντες και σταυρώσαντες τον Χριστό, αποδείχθηκαν ανάξιοι αυτής της ευλογίας, όπως άλλωστε είχε προειδοποιήσει ο ίδιος ο Χριστός ελέγχοντας την σκληροκαρδία και απιστία τους.
Ενθυμούμεθα την βαριά αγανάκτησή Του, όταν είπε τούς σκληρούς λόγους, "ω γενεά άπιστος κάι διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ’ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;" (Ματθ. ιζ΄, 17), όπως επίσης και την επαληθευθείσα σχεδόν αμέσως προφητεία, την οποία είπε μετά την παραβολή του αμπελώνος για την θανάτωση υπό των γεωργών του υιού του οικοδεσπότου: "Δια τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τούς καρπούς αυτής" (Ματθ. κα΄, 43).
Η ξηρανθείσα από τον Χριστό συκή, την οποία επίσης μνημονεύει η Εκκλησία στον όρθρο της Μ. Δευτέρας, συμβολίζει την άκαρπη ιουδαϊκή Συναγωγή:
"Την Συναγωγήν συκήν Χριστός, Εβραίων, καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων, αρά ξηραίνει, ης φύγωμεν το πάθος".
Ποιός από τούς Ορθοδόξους πιστούς δεν έχει διά των αιώνων εις τα αυτιά του ζωντανούς τούς λόγους του Κυρίου προς τούς Ιουδαίους, όπως τούς διατυπώνει το θαυμάσιο αντίφωνο της ακολουθίας των Αγίων Παθών, που αναφέρεται στην αγνωμοσύνη των Ιουδαίων και στην αφαίρεση της Χάριτος και της ευλογίας του Θεού;
Ποιός από τούς Ορθοδόξους πιστούς δεν έχει διά των αιώνων εις τα αυτιά του ζωντανούς τούς λόγους του Κυρίου προς τούς Ιουδαίους, όπως τούς διατυπώνει το θαυμάσιο αντίφωνο της ακολουθίας των Αγίων Παθών, που αναφέρεται στην αγνωμοσύνη των Ιουδαίων και στην αφαίρεση της Χάριτος και της ευλογίας του Θεού;
"Ταδε λέγει Κυριος τοις Ιουδαίοις. Λαός μου τι εποίησά σοι, ή τι σοι παρηνώχλησα; Τούς τυφλούς σου εφώτισα, τούς λεπρούς σου εκαθάρισα, άνδρα όντα επί κλίνης ηνωρθωσάμην. Λαός μου, τι επόιησά σοι, και τι μοι ανταπέδωκας; Αντί του μάννα χολήν· αντί του ύδατος όξος· αντί του αγαπάν με, σταυρώ με προσηλώσατε. Ουκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τα έθνη, κακείνα με δοξάσουσι, συν τω Πατρί και τω Πνεύματι· καγώ αυτοίς δωρήσομαι ζωήν την αιώνιον".
Σε άλλο ύμνο, των αίνων της ίδιας ακολουθίας, που αρχίζει με τις λέξεις "Σταυρωθέντος σου Χριστέ" υπάρχει η εκτίμηση ότι με τη σταύρωση του Χριστού οι Ιουδαίοι έχασαν την σωτηρία τους: "Σου γαρ υψωθέντος σήμερον, γένος Εβραίων απώλετο".
Σε άλλο ύμνο, των αίνων της ίδιας ακολουθίας, που αρχίζει με τις λέξεις "Σταυρωθέντος σου Χριστέ" υπάρχει η εκτίμηση ότι με τη σταύρωση του Χριστού οι Ιουδαίοι έχασαν την σωτηρία τους: "Σου γαρ υψωθέντος σήμερον, γένος Εβραίων απώλετο".
Ποια σχέση έχουν όλα αυτά, τα του Ευαγγελίου και των Αγίων Πατέρων, που σταθερά, απαρασάλευτα και με θαυμαστή ενότητα πιστεύει και διδάσκει η Εκκλησία δια των αιώνων, από την εποχή των Αποστόλων, (semper, ubique, ab omnibus credita) προς όσα καινοφανή, αντιευαγγελικά και αντιπατερικά προβάλλουν οι διαστροφείς του Ευαγγελίου και της διδασκαλίας των Αγίων οπαδοί του διαθρησκειακού Οικουμενισμού;
Δεν είναι λοιπόν ο αρνούμενος τον Χριστό Ιουδαϊσμός "σκολιά και διεστραμμένη οδός";
Εξακολουθούν οι Ιουδαίοι και μετά την σταύρωση του Χριστού και την μη αποκήρυξη εν μετανοία των σταυρωτών να είναι ευλογημένος λαός;
Δεν έχει αρθή από αυτούς η ευλογία του Θεού;
Δεν είναι άκαρπος και εξηραμμένη συκή;
Μα τότε, πρέπει να καταργήσουμε το Ευαγγέλιο και τούς Αγίους Πατέρες, τούς ύμνους της Εκκλησίας, οι οποίοι δεν λέγουν τίποτε περισσότερο από όσα λέγει το Ευαγγέλιο.
Εξακολουθούν οι Ιουδαίοι και μετά την σταύρωση του Χριστού και την μη αποκήρυξη εν μετανοία των σταυρωτών να είναι ευλογημένος λαός;
Δεν έχει αρθή από αυτούς η ευλογία του Θεού;
Δεν είναι άκαρπος και εξηραμμένη συκή;
Μα τότε, πρέπει να καταργήσουμε το Ευαγγέλιο και τούς Αγίους Πατέρες, τούς ύμνους της Εκκλησίας, οι οποίοι δεν λέγουν τίποτε περισσότερο από όσα λέγει το Ευαγγέλιο.
Ας το μάθουν και ας το προσέξουν αυτό καλά όσοι στα πλαίσια της προσεγγίσεως των θρησκειών, των συναντήσεων και των διαλόγων, έχουν ήδη προτείνει να απαλειφθούν από τα λειτουργικά κείμενα, από τα πολιτιστικά μνημεία όπως λέγουν, και από τα σχολικά εγχειρίδια όσες φράσεις και διατυπώσεις ενοχλούν τούς οπαδούς των άλλων θρησκειών.
Αυτό σημαίνει να καταργήσουμε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, να σβήσουμε το φως και να αφήσουμε το σκοτάδι.
Δεν θέλουν οι της νέας "Γαλιλαίας των εθνών", της συγκρητιστικής και πανθρησκειακής Νεας Εποχής, να περάσει στον απαιδαγώγητο και κακομαθημένο λαό κάποια ακτίνα φωτός, θέλουν να του αποκρύπτεται η αλήθεια, γιατί, αν τη μάθει, θα ξυπνήσει και θα τούς εγκαταλείψει.
Αυτό σημαίνει να καταργήσουμε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, να σβήσουμε το φως και να αφήσουμε το σκοτάδι.
Δεν θέλουν οι της νέας "Γαλιλαίας των εθνών", της συγκρητιστικής και πανθρησκειακής Νεας Εποχής, να περάσει στον απαιδαγώγητο και κακομαθημένο λαό κάποια ακτίνα φωτός, θέλουν να του αποκρύπτεται η αλήθεια, γιατί, αν τη μάθει, θα ξυπνήσει και θα τούς εγκαταλείψει.
Γι’ αυτό σχεδιάζουν κάθαρση των λειτουργικών κειμένων ή και σύνταξη νέων κειμένων, για να μη προσβάλλονται δήθεν οι ετερόθρησκοι και οι αιρετικοί.
Μα μπορεί να γίνει κάθαρση του Ευαγγελίου, το οποίο απλώς επαναλαμβάνουν οι ύμνοι;
Μα μπορεί να γίνει κάθαρση του Ευαγγελίου, το οποίο απλώς επαναλαμβάνουν οι ύμνοι;
Και τι ευαγγέλιο είναι αυτό που αποκρύπτει το φως και τη σωτηρία από τούς ευρισκομένους στο σκότος της πλάνης;
Όσα για τον χωρίς Χριστό Ιουδαϊσμό γράψαμε ισχύουν πολύ περισσότερο για το Ισλάμ.
Στο κάτω-κάτω ο Ιουδαϊσμός προϋπήρχε του Χριστιανισμού και από εγωϊσμό και πείσμα έμεινε στην παλαιά του πίστη, δεν διέκρινε το φως, γιατί είχε συνηθίσει στο σκοτάδι.
Στο κάτω-κάτω ο Ιουδαϊσμός προϋπήρχε του Χριστιανισμού και από εγωϊσμό και πείσμα έμεινε στην παλαιά του πίστη, δεν διέκρινε το φως, γιατί είχε συνηθίσει στο σκοτάδι.
Το να επιλέγεις όμως το σκοτάδι, ενώ υπάρχει το φως, αυτό είναι πολύ χειρότερο, διότι σημαίνει ότι δεν βλέπεις καθόλου, δεν διακρίνεις την διαφορά μεταξύ φωτός και σκότους.
Το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό καλύτερα, όταν σκεφθεί πως ενήργησαν οι Ρώσοι, όταν αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρεία και να οδηγηθούν προς τον αληθινό Θεό.
Το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό καλύτερα, όταν σκεφθεί πως ενήργησαν οι Ρώσοι, όταν αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρεία και να οδηγηθούν προς τον αληθινό Θεό.
Έψαξαν και ερεύνησαν και ερώτησαν και προς τον Ιουδαϊσμό και προς το Ισλάμ, αλλά τελικώς διαπιστώσαντες τις ίδιες περίπου αδυναμίες και στις δύο θρησκείες, προσήλθαν στο φως του Ευαγγελίου, έγιναν μέλη του νέου λαού της Χάριτος, της Εκκλησίας του Χριστού.
Το Ισλάμ ουσιαστικώς είναι η εκδίκηση του Ιουδαϊσμού εναντίον του Χριστιανισμού, είναι κρυπτοϊουδαϊκή αίρεση, που συγκαλύπτει απλώς την πραγματικότητα με μερικά στοιχεία, όχι βασικά, που έχει πάρει από τον Χριστιανισμό.
Το Ισλάμ ουσιαστικώς είναι η εκδίκηση του Ιουδαϊσμού εναντίον του Χριστιανισμού, είναι κρυπτοϊουδαϊκή αίρεση, που συγκαλύπτει απλώς την πραγματικότητα με μερικά στοιχεία, όχι βασικά, που έχει πάρει από τον Χριστιανισμό.
Με το Ισλάμ επανερχόμαστε εις τα παλαιά, καταργείται η "καινή κτίσις", δεν γονιμοποιείται η ανθρωπότης από τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, παραμένει όχι απλώς στείρα και άκαρπος, αλλά κακότεκνος και κακόκαρπος, και ας ψάχνουν οι της πανθρησκείας να βρουν καρπούς και θετικά στοιχεία σε όλες τις θρησκείες.
Όταν αστοχεί κανείς στην πίστη, στη θεογνωσία, τότε μωραίνεται και οδηγείται εις πάθη ατιμίας, όπως θεόπνευστα και αλάθητα διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής, αστοχεί και στο ήθος, γιατί υπάρχει αλληλεξάρτηση της πίστεως και των έργων, του δόγματος και του ήθους.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να αρκεσθούμε σε όσα είπαμε για τούς Ιουδαίους ως ισχύοντα και για τούς Μουσουλμάνους.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να αρκεσθούμε σε όσα είπαμε για τούς Ιουδαίους ως ισχύοντα και για τούς Μουσουλμάνους.
Για να μη θεωρηθεί όμως αυτό ως αυθαίρετος ισχυρισμός, θα παρουσιάσουμε ενδεικτικώς τι διδάσκουν για το Ισλάμ μερικοί από του Αγίους Πατέρες, με αγιότητα βίου και φωτισμένοι υπό του Αγίου Πνεύματος, διότι σε εμάς τούς αμαρτωλούς και αφωτίστους μπορεί να υπεισέλθει και κάποιος εμπαθής λογισμός.
Η αναφορά στούς Αγίους Πατέρες κρίνεται αναγκαία και για ένα πρόσθετο λόγο· ισχυρίζονται πολλοί Οικουμενιστές πως δήθεν οι διαθρησκειακές συναντήσεις και οι διαθρησκειακοί διάλογοι δεν είναι κάτι καινούργιο στην ζωή της Εκκλησίας, διότι υπάρχουν παραδείγματα Αγίων που συζήτησαν με εκπροσώπους του Ισλάμ, και αυτούς ακολουθούν οι νέοι πατέρες της πανθρησκείας και της συγκρητιστικής ισοπέδωσης.
Είναι πάντως πολύ καλύτερο το ψέμα από την μισή αλήθεια· γιατί το ψέμα γίνεται εύκολα αντιληπτό, ενώ η παραποιημένη, η κουτσουρεμένη αλήθεια παρασύρει και εξαπατά.
Όντως μερικοί από τούς Αγίους συναντήθηκαν και συζήτησαν με Μουσουλμάνους.
Όντως μερικοί από τούς Αγίους συναντήθηκαν και συζήτησαν με Μουσουλμάνους.
Οι συναντήσεις όμως αυτές και οι διάλογοι δεν έχουν καμμία σχέση, ούτε μακρινή, προς όσα γίνονται σήμερα.
Γίνονται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες και προοπτικές, γίνονται συνήθως κατ’ ανάγκην, κατ’ απαίτησιν των Μουσουλμάνων κατακτητών, υπό συνθήκες είτε εξορίας, είτε αιχμαλωσίας, και παρά ταύτα έχουν ως στόχο όχι την κοσμική προσέγγιση και ειρήνη, αλλά την μαρτυρία του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και οδηγούν πολλές φορές στο μαρτύριο, παράγουν νεομάρτυρες και κήρυκες Χριστού, και όχι περιφερόμενους από συνεδρίου σε συνέδριο επαγγελματίες του Οικουμενισμού και συντάκτες συγκρητιστικών κειμένων.
Γίνονται υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες και προοπτικές, γίνονται συνήθως κατ’ ανάγκην, κατ’ απαίτησιν των Μουσουλμάνων κατακτητών, υπό συνθήκες είτε εξορίας, είτε αιχμαλωσίας, και παρά ταύτα έχουν ως στόχο όχι την κοσμική προσέγγιση και ειρήνη, αλλά την μαρτυρία του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και οδηγούν πολλές φορές στο μαρτύριο, παράγουν νεομάρτυρες και κήρυκες Χριστού, και όχι περιφερόμενους από συνεδρίου σε συνέδριο επαγγελματίες του Οικουμενισμού και συντάκτες συγκρητιστικών κειμένων.
4. Ο Διάλογος των Πατέρων και των Νεομαρτύρων με το Ισλάμ
α) Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Πρώτος εκ των αγίων που ασχολήθηκε με το Ισλάμ είναι ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (580-662), σύγχρονος της εμφανίσεως και διαδόσεως του Ισλάμ από τον Μωάμεθ (570-632).
Το Βυζάντιο, υπό τον Ηράκλειο τότε, απησχολημένο στον πόλεμο εναντίον των Περσών, υποτίμησε τον νέο κίνδυνο, που προερχόταν από τούς Άραβες, οι οποίοι αποκτούσαν ενότητα κάτω από τον νέο ηγέτη και την νέα θρησκεία του Μωάμεθ.
Το ίδιο συνέβη και με τούς Πέρσες.
Αμφότεροι, Ρωμαίοι και Πέρσες, είχαν εξασθενίσει από τις μεταξύ τους συγκρούσεις και δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την ορμή των νεοφωτίστων και επιθετικών Αράβων, παρακινουμένων σε πόλεμο εναντίον των απίστων από τον περίεργο νέο προφήτη, για τον οποίο δικαιολογημένα η έρευνα διερωτάται αν είναι προφήτης ή δικτάτωρ, θρησκευτικός ή στρατιωτικός ηγέτης.
Αμφότεροι, Ρωμαίοι και Πέρσες, είχαν εξασθενίσει από τις μεταξύ τους συγκρούσεις και δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την ορμή των νεοφωτίστων και επιθετικών Αράβων, παρακινουμένων σε πόλεμο εναντίον των απίστων από τον περίεργο νέο προφήτη, για τον οποίο δικαιολογημένα η έρευνα διερωτάται αν είναι προφήτης ή δικτάτωρ, θρησκευτικός ή στρατιωτικός ηγέτης.
Την κατάσταση εχειροτέρευσε η δυσμένεια των τοπικών χριστιανικών πληθυσμών εναντίον του Βυζαντίου λόγω των χριστολογικών διενέξεων, καθότι στις ανατολικές επαρχίες, Συρία, Παλαιστίνη και Αίγυπτο, ο Μονοφυσιτισμός και ο Μονοθελητισμός είχαν ευρεία διάδοση.
Οι ενωτικές προσπάθειες των αυτοκρατόρων δεν απέδωσαν, γι’ αυτό και οι ντόπιοι πληθυσμοί δυσαρεστημένοι με το Ορθόδοξο Βυζάντιο, έβλεπαν στο Ισλάμ τη δυνατότητα να αποσείσουν την βυζαντινή κυριαρχία, μολονότι βέβαια στη συνέχεια επλήρωσαν και πληρώνουν πολύ ακριβά αυτήν την λανθασμένη εκτίμηση.
Ο Άγιος Μάξιμος, αυτοκρατορικός αξιωματούχος προηγουμένως του Ηρακλείου και πρωταγωνιστής κατόπιν, ως μοναχός στον αγώνα εναντίον του Μονοθελητισμού, συμμοναστής και φίλος του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Σωφρονίου, ο οποίος αναγκάσθηκε να παραδώσει το 637 τα Ιεροσόλυμα στον χαλίφη Ομάρ, είχε άριστη γνώση των συμβαινόντων, αφού ο ίδιος διέτρεξε όλες τις ανατολικές χώρες και έφθασε μέσω Αφρικής στη Ρώμη, όπου πρωτοστάτησε στην σύνοδο του Λατερανού (649) εναντίον του Μονοθελητισμού.
Σε μία επιστολή του, λοιπόν, προς τον Πέτρο Ιλλούστριο, που χαρακτηρίζεται ως δογματική (Αγίου Μαξίμου, Επιστολή δογματική ιδ’, προς Πετρον Ιλλούστριον, PG 91, 533-544. Το απόσπασμα στις στήλες 540-541), διότι προβαίνει σε εννοιολογικές διασαφήσεις χριστολογικών όρων εναντίον της διδασκαλίας του Σεβήρου, θεωρεί υποχρέωσή του να συστήσει εμμονή στην ορθόδοξη πίστη, ώστε με σύμμαχο το Θεό, να αποφύγει η αυτοκρατορία τον νέο κίνδυνο του Ισλάμ, την διδασκαλία και συμπεριφορά του οποίου περιγράφει ο Άγιος Μάξιμος με νηφαλιότητα και δικαιοσύνη.
Γράφει, λοιπόν, ότι το χειρότερο κακό στον κόσμο, στην οικουμένη, ήταν τότε η εμφάνιση του Ισλάμ, το οποίο με πολλή αγριότητα στρέφεται εναντίον της πολιτισμένης ανθρωπότητος και την καταστρέφει.
Πρόκειται για παραφυάδα του Ιουδαϊσμού, που αρέσκεται στις αιματοχυσίες, στις θανατώσεις ανθρώπων, με τις οποίες μάλιστα νομίζει ότι ευαρεστεί τον Θεό.
Πρόκειται για παραφυάδα του Ιουδαϊσμού, που αρέσκεται στις αιματοχυσίες, στις θανατώσεις ανθρώπων, με τις οποίες μάλιστα νομίζει ότι ευαρεστεί τον Θεό.
Αυτά τα οποία απεχθάνεται ο Θεός, με αυτά το Ισλάμ λατρεύει τον θεό.
Είναι ο πλέον άπιστος λαός, προπομπός και πρόδρομος του αντιχρίστου.
Αγνόησε το σωτηριώδες έργο του Χριστού και αδιάντροπα διώκει την πίστη και την αρετή, από φθόνο και βασκανία, γιατί χωλαίνει και στα δύο· προδίδει την πίστη και την αρετή, υπερηφανείας χάριν και ηδονής, ως αποστάτης λαός και μωρός και έθνος απαίδευτον.
Είναι ο πλέον άπιστος λαός, προπομπός και πρόδρομος του αντιχρίστου.
Αγνόησε το σωτηριώδες έργο του Χριστού και αδιάντροπα διώκει την πίστη και την αρετή, από φθόνο και βασκανία, γιατί χωλαίνει και στα δύο· προδίδει την πίστη και την αρετή, υπερηφανείας χάριν και ηδονής, ως αποστάτης λαός και μωρός και έθνος απαίδευτον.
Σ’ αυτές τις δύο κακίες, την υπερηφάνεια και την ηδονή, έχει διαμοιράσει την ζωη· η υπερηφάνεια τον οδηγεί σε αποστασία από τόν Θεό, ενώ η ηδονή σε καταφρόνηση του πλησίον, σε μισανθρωπία, "ίνα και Θεός αυτώ και κτίσις υβρίζηται· ο μεν καταφρονούμενος, η δε, φθειρομένη τοις αυτού μιασμοίς των επιτηδευμάτων".
Κατά τον Άγιο Μάξιμο, ο Θεός επέτρεψε στο "απηνές και
αλλόκοτον έθνος" να σηκώσει το χέρι του εναντίον των Χριστιανών, εξ αιτίας του ότι δεν πολιτεύονται οι Χριστιανοί αξίως του Ευαγγελίου και έχουν περιπέσει σε πλήθος αμαρτιών.
Πρέπει γι’ αυτό στο εξής να γρηγορούμε και να είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε την πίστη μας, χωρίς να υπολογίζουμε ακόμη και το θάνατο.
Πρόκειται περί προφητικής ενοράσεως των όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν με την επέκταση του Ισλάμ, περί των νεομαρτύρων, οι οποίοι ανανέωσαν την δόξα των παλαιών μαρτύρων: "Και Θεόν αυτόν ομολογήσωμεν έμπροσθεν των ανθρώπων, μηδένα παντελώς υφορώμενοι θάνατον· ίνα και αυτός ημάς έμπροσθεν του Πατρός ομολογήση· και σεσωσμένους δια της καλής ομολογίας προσαγάγη, ης αυτός εις την των ημετέρων καλών υποτύπωσιν απήρξατο· μαρτυρήσας επί Ποντίου Πιλάτου και ομολογήσας την καλήν ομολογίαν· ην μιμείσθαι κατά την αυτού χάριν αξιωθείημεν, ότ’ αν καλέσοι καιρός".
Πρόκειται περί προφητικής ενοράσεως των όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν με την επέκταση του Ισλάμ, περί των νεομαρτύρων, οι οποίοι ανανέωσαν την δόξα των παλαιών μαρτύρων: "Και Θεόν αυτόν ομολογήσωμεν έμπροσθεν των ανθρώπων, μηδένα παντελώς υφορώμενοι θάνατον· ίνα και αυτός ημάς έμπροσθεν του Πατρός ομολογήση· και σεσωσμένους δια της καλής ομολογίας προσαγάγη, ης αυτός εις την των ημετέρων καλών υποτύπωσιν απήρξατο· μαρτυρήσας επί Ποντίου Πιλάτου και ομολογήσας την καλήν ομολογίαν· ην μιμείσθαι κατά την αυτού χάριν αξιωθείημεν, ότ’ αν καλέσοι καιρός".
Απόσπασμα από το ενδιαφέρον αυτό κείμενο, όπου για πρώτη φορά αποτιμάται το Ισλάμ από χριστιανικής πλευράς παραθέτουμε στη συνέχεια:
"Τι γαρ των νυν περιεχόντων την οικουμένην κακών περιστατικώτερον; Τι δε τοις ησθημένοις των γινομένων δεινότερον; Τι δε τοις πάσχουσιν ελεεινότερον η φοβερώτερον; Έθνος οράν ερημικόν τε και βάρβαρον, ως ιδίαν γην διατρέχον την αλλοτρίαν· και θηρσίν αγρίοις και ατιθάσοις, μόνης ανθρώπων άχουσι ψιλόν σχήμα μορφής, την ήμερον πολιτείαν δαπανωμένην· και λαόν Ιουδαϊκόν, και ανέκαθεν ανθρώπων αίμασι χαίροντα, και μόνην θείαν ευαρέστησιν ειδότα τον φόνον του πλάσματος· και δια τούτο πλέον μαινόμενον, πάντων επί κακία διαβεβοημένων εν τω πλούτω της πονηρίας γενέσθαι περιφανέστερον· και οις Θεός απεχθάνεται, Θεόν θεραπεύειν οιόμενον· τον μόνον πάντων επί γης λαών απιστότατον· και δια τούτο προς υποδοχήν της αντικειμένης δυνάμεως επιτηδειότατον, προπομπεύοντα τρόπω τε παντι και διαθέσει της ενδημίας του πονηρού και δι’ ων πράττει μηνύοντα του Αντιχρίστου την παρουσίαν, επειδή την του αληθώς Σωτήρος ηγνόησεν· τον δυσμενή και παράνομον, μισάνθρωπόν τε και μισόθεον, και δια τούτο μάλλον μισάνθρωπον, ότι μισόθεον, και ταις κατά των αγίων εντρυφάν ύβρεσι συγχωρούμενον· ως εγγύς ούσης της εκδικήσεως, ίνα και κολασθή δικαιότερον, φανείσης αυτού δια των πραγμάτων τελείως της κατά Θεού τυραννίδος τε και επαναστάσεως· τον του ψεύδους προστάτην λαόν, της τε μιαιοφονίας δημιουργόν, και της αληθείας εχθρόν· τον πικρόν της εμής πίστεως διώκτην, δι’ ης η πολύθεος κατελύθη πλάνη, και των δαιμόνων αι φάλαγγες απηλάθησαν. Δι’ ης πάντα τα έθνη κεκροτήκασι χείρας, κατά τη προφητείαν, και ηλάλαξαν τω Θεώ εν φωνή αγαλλιάσεως· ότι Κυριος ύψιστος, φοβερός, Βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην. Εγνώσθη μυστικώς αυτοίς δια σαρκός επιδημήσας ο μονογενής Υιός· Κυριος μεν, ως δούλοις αρετήν επιτάσσων τοις δια πράξεως των εντολών ανεχομένοις· ύψιστος δε, ως της αληθούς γνώσεως χορηγός, τοις πόθω σοφίας δια θεωρίας προς την γυμνήν συμβόλων επειγομένοις των μυστηρίων κατάληψιν· φοβερός δε ως κριτής, και των παραβάσεων εκδικητής βασιλεύς δε, ως εκάστω των κατ’ αξίαν ητοιμασμένων διανομεύς· και μέγας ως υπέρ φύσιν δια των εναντίων τα εναντία ποιών· και δια πάθους απάθειαν, και δια θανάτου ζωήν δημιουργών και παραδόξω δυνάμει ταις εαυτού κατά σάρκα στερήσεσι, τας ατρέπτους έξεις των αγαθών τη φύσει δωρούμενος· και ουδ’ ούτως ο παράφρων αισχύνεται λαός, και λήγει διώκων πίστιν και αρετήν. Άπερ σαφώς διώκει δια βασκανίαν· ως αμφοτέρων εκπεπτωκώς, και ουκ ειδώς ότι πέπτωκεν, επ’ αμφοτέραις χωλαίνων ταις ιγνύαις, και διαναστήναι του πτώματος της ασεβείας παντελώς μη δυνάμενος, η μη βουλόμενος, ειπείν οικειότερον· ως πίστιν και αρετήν αεί προδιδούς υπερηφανείας χάρι και ηδονής, ως αποστάτης λαός και μωρός και έθνος απαίδευτον. Αις επιμερίσας εαυτού την ζωήν, ο αποστάτης και πλήρης ανομιών, την μεν αποστασίας του Θεού ποιείται μητέρα, την δε, μισανθρωπίας δημιουργόν· ίνα και Θεός αυτώ και κτίσις υβρίζηται· ο μεν καταφρονούμενος, η δε, φθειρομένη τοις αυτού μιασμοίς των επιτηδευμάτων.
Τι τούτων, ως έφη, Χριστιανών οφθαλμοίς, η ακοαίς φοβερώτερον;Έθνος απηνές και αλλόκοτον, κατά της θείας κληρονομίας οράν επανατείνεσθαι χείρας συγχωρούμενον. Αλλά ταύτα το πλήθος ων ημάρτομεν συμβήναι πεποίηκεν. Ου γαρ αξίως του Ευαγγελίου του Χριστού πεπολιτεύμεθα. Παντες ημάρτομεν, πάντες ηνομήσαμεν, πάντες αφήκαμεν την οδόν των εντολών την ειπούσαν, εγώ ειμι η οδός, και κατ’ αλλήλων εθηριώθημεν, αγνοήσαντες της φιλανθρωπίας την χάριν, και των υπέρ ημών του σαρκωθέντος Θεού παθημάτων το μυστήριον και διωδεύσαμεν τρίβους αβάτους, τας των παθών τας ατιμίας δηλαδή σχέσεις τη διαθέσει της γνώμης κυρώσαντες. Αλλά γρηγορήσωμεν και προσευξώμεθα, μήπως πλέον βαρυνθώσιν αι καρδίαι ημών εν κραιπάλη και μέθη".-
** ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΜΑΪΟΥ 2012 :
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.com/2012/05/22-2012.html , ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Τρίτη 22 Μαϊου 2012 .-
~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.com/2012/05/24-2012.html , Στην καθημερινότητα της ενηγμέρωσης Πέμπτη 24 Μαϊου 2012 .-
~*** Στην καθημερινότητα της ενημέρωσης Παρασκευή 25 Μαϊου 2012 http://arfaramessiniasgreece.blogspot.com/2012/05/25-2012.html .-
~** http://asterasarfaron2011.blogspot.com/2012/05/26-2012.html Σάββατο 26 Μαϊου 2012 στην ενημέρωση .-
~** http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.com/2012/05/27-2012.html , Κυριακή 27 Μαϊου 2012 στην ενημέρωση .-
~** http://arfaramessiniasgreece.blogspot.com/2012/05/28-2012.html , Στο αγιάζι της καθημερινότητας στην ενημέρωση Δευτέρα 28 Μαϊου 2012 .-
~*** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2012/05/28-2012.html , Μένουμε και Βλέπουμε Ελλάδα Δευτέρα 28 Μαϊου 2012 .-
~*** http://vlasisarfarablogspot.blogspot.com/2012/05/menoyme-29-2012.html , MENOYME ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ Τρίτη 29 Μαϊου 2012 .-
~** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2012/05/menoyme-30-2012.html , MENOYME ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ Τετάρτη 30 Μαϊου 2012 .-
Σύμφωνα με αυτή σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία· οι τρεις μάλιστα μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ πιστεύουν στον ίδιο Θεο.
Ο ΦΡΑΓΚΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ... ΕΚΟΨΕ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΓΙΑ... ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ...
"ΜΕ ΤΟΣΑ ΛΕΦΤΑ ΦΤΙΑΧΝΩ 10 ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΕ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΒΡΟ"
Με άμεση παρέμβαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Φραγκούλη Φράγκου εντός μίας ώρας μετά από δημοσίευμα του defencenet.gr, κόπηκε το σκανδαλώδες διαγωνιστικό πρόγραμμα διάθεσης ... 3 εκατ. ευρώ για την κατασκευή μιας ... ιστοσελίδας και εξοπλισμού ξενάγησης στο Πολεμικό Μουσείο!
Μάλιστα ο υπουργός ζήτησε να κατέβει το πρόγραμμα άμεσα και από την σελίδα της Διαύγειας, όπου είχε αναρτηθεί.
Σχολιάζοντας το γεγονός σε στενούς συνεργάτες του ο υπουργός και στρατηγός ε.α. ανέφερε ότι "Με τρία εκατομμύρια ευρώ φτιάχνω δέκα οχυρωματικά έργα στα νησιά και στον Έβρο! Η πολιτική ηγεσία που θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές ας αναλάβει τις ευθύνες της και σε ότι αφορά την αναθεώρηση της κοστολόγησης του έργου στο Πολεμικό Μουσείου που δεν θέλω να αμφιβάλω ότι πρέπει να γίνει. Από εμένα, όμως, δεν περνάει τέτοιο πράγμα"!
Παράδειγμα ο στρατηγός για τους πολιτικούς μας...
ΠΟΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Συγκεκριμένα δήλωσαν συμμετοχή: 1) Νέα Δημοκρατία (Α. Σαμαράς),
2) ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (Αλ. Τσίπρας),
3) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) (Ευ. Βενιζέλος),
4) Ανεξάρτητοι Ελληνες (Π. Καμμένος),
5) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Αλ. Παπαρήγα),
6) Δημοκρατική Αριστερά (Φ. Κουβέλης),
7) Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος),
8) Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Οχι στον Πόλεμο Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα Χαρίζω Χρέη Σώζω Ζωές Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑΕΚΕ (Μ. Τζαλαζίδης),
2) ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (Αλ. Τσίπρας),
3) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) (Ευ. Βενιζέλος),
4) Ανεξάρτητοι Ελληνες (Π. Καμμένος),
5) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Αλ. Παπαρήγα),
6) Δημοκρατική Αριστερά (Φ. Κουβέλης),
7) Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος),
8) Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Οχι στον Πόλεμο Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα Χαρίζω Χρέη Σώζω Ζωές Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑΕΚΕ (Μ. Τζαλαζίδης),
9) Λευκό (Κων. Ντάλιος),
10) ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (21μελής Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή),
11) ΚΕΑΝ Κίνημα Εθνικής Αντίστασης (Ιπποκράτης Σαββούρας),
12) ΕΛΚΣΙ Ελληνικό Λευκό Κίνημα Σημερινής Ιδεολογίας (Ελ. Δανιηλίδης),
13) Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια (Μιχ. Ηλιάδης),
14) ΠΑΜΕ στο ΓΕΣΕΕΠ (Θεοδ. Κυραγιάννης),
15) Κίνημα Δεν Πληρώνω (Βασ. Παπαδόπουλος,
16) Ενωση Κεντρώων (Βασ. Λεβέντης),
17) Παναθηναϊκό Κίνημα (ΠΑΝΚΙ) (Γ. Μπέτσικος),
18) Κόμμα Φιλελευθέρων (Εμμ. Καλλιγιάννης),
19) Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (Διοικ. Επιτροπή πρ. Ραφ. – Ανδρ. Παππάς),
20) Οικολόγοι Πράσινοι (6μελής εκτελεστική επιτροπή),
21) Εθνική Ελπίδα (Γ. Παπαδόπουλος)
22) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ) (Γ. Καρατζαφέρης),
23) Ελλην.Ε.Σ. (Ελλήνων Ελευθέρων Συνένωση) (Δ. Μιχάκης),
24) Δημοβούλιο Πολιτών – Ελληνική Συμπολιτεία με (Αμεση) Δημοκρατία στην Πράξη (Γ. Κόκκας) (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων),
25) Δημιουργία, ξανά! (συνασπισμός των κομμάτων Δημιουργία, Ξανά, Δράση και Φιλελεύθερη Συμμαχία) (Γλ.-Αβ. Τζήμερος – Σ. Μάνος – Γρ. Βαλλιανάτος),
26) ΚΚΕ (μ-λ) – Μ-Λ ΚΚΕ – Εκλογική Συνεργασία (συνασπισμός) (4μελής διοικούσα επιτροπή), 27) Τυραννομάχοι (Αθ. Δασκαλόπουλος) (μεμονωμένος υποψήφιος),
28) Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (μεμονωμένος υποψήφιος) (Νικ. Κολίτσης) και
29) Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία (Αλκ. Στοΐλης).
**
Από που, λοιπόν, αντλεί αυτή τη βεβαιότητα ο συγγραφεύς;
Ποια Βίβλο διαβάζει και ποιός Θεός του τα απεκάλυψε;
Έχει δική του αποκάλυψη και δική του Βίβλο;
Μήπως είναι ο ίδιος προφήτης και οραματιστής και βλέπει τι θα συμβεί στο μέλλον, στα έσχατα;
Στην αρχή της ιστορίας και στο τέλος της ιστορίας όμως στέκεται ο Χριστός· αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, [ "Εγώ ειμι το Α και το Ω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ". (Αποκ. α΄, 8). "Εγώ το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος" (Αυτόθι, κα΄, 6)], και αυτός θα έλθει στο τέλος, για να κρίνει ζώντας και νεκρούς, να κρίνει και τον Βούδα και τον Μωάμεθ και τούς Εβραίους, εν δυνάμει τώρα και εξουσία και όχι εν ταπεινώσει, όπως ήλθε την πρώτη φορά (Πραξ. α΄, 11).
Ο " Άρρητος ", που προβάλλεται ως διαφορετικός από τον Χριστό, είναι αποκύημα και πλάσμα της φαντασίας όσων τον πιστεύουν, ψεύτικο και ανύπαρκτο είδωλο, μοιάζει με τον Μέγα Αρχιτέκτονα των Μασόνων, οι οποίοι προωθούν αυτήν την πανθρησκειακή ισοπέδωση, πλανώντες και πλανώμενοι, καθήμενοι εν τω σκότει της νέας Γαλιλαίας των εθνών, της πολυθρησκειακής και πολυπολιτισμικής Νέας Εποχής.
Ποια Βίβλο διαβάζει και ποιός Θεός του τα απεκάλυψε;
Έχει δική του αποκάλυψη και δική του Βίβλο;
Μήπως είναι ο ίδιος προφήτης και οραματιστής και βλέπει τι θα συμβεί στο μέλλον, στα έσχατα;
Στην αρχή της ιστορίας και στο τέλος της ιστορίας όμως στέκεται ο Χριστός· αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, [ "Εγώ ειμι το Α και το Ω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ". (Αποκ. α΄, 8). "Εγώ το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος" (Αυτόθι, κα΄, 6)], και αυτός θα έλθει στο τέλος, για να κρίνει ζώντας και νεκρούς, να κρίνει και τον Βούδα και τον Μωάμεθ και τούς Εβραίους, εν δυνάμει τώρα και εξουσία και όχι εν ταπεινώσει, όπως ήλθε την πρώτη φορά (Πραξ. α΄, 11).
Ο " Άρρητος ", που προβάλλεται ως διαφορετικός από τον Χριστό, είναι αποκύημα και πλάσμα της φαντασίας όσων τον πιστεύουν, ψεύτικο και ανύπαρκτο είδωλο, μοιάζει με τον Μέγα Αρχιτέκτονα των Μασόνων, οι οποίοι προωθούν αυτήν την πανθρησκειακή ισοπέδωση, πλανώντες και πλανώμενοι, καθήμενοι εν τω σκότει της νέας Γαλιλαίας των εθνών, της πολυθρησκειακής και πολυπολιτισμικής Νέας Εποχής.
Και έχει βέβαια δικαίωμα κανείς να πιστεύει και να γράφει ό,τι θέλει· το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο είναι η ελευθερία, γιατί είναι εικόνα του Θεού.
Δεν εξαναγκάζει ο Θεός κανένα, ούτε εκβιάζει.
"Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" είπε ο Χριστός· όλα γίνονται μέσα στο φως ενώπιον των ανθρώπων και όχι εν κρυπτώ και παραβύστω.
Δεν εξαναγκάζει ο Θεός κανένα, ούτε εκβιάζει.
"Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" είπε ο Χριστός· όλα γίνονται μέσα στο φως ενώπιον των ανθρώπων και όχι εν κρυπτώ και παραβύστω.
Στο σκοτάδι εργάζονται και σχεδιάζουν όσοι φοβούνται το φως, για να μη ελεγχθούν τα πονηρά τους έργα· ο " Άρρητος ", που δεν ταυτίζεται με τον Χριστό και το Φως, είναι σκότος και πλάνη.
Απορεί πάντως κανείς και εξίσταται για το μέγεθος της συγκρητιστικής και οικουμενιστικής διαβρώσεως των τελευταίων δεκαετιών, αφού καθίσταται πλέον δυνατόν οι βλάσφημες αυτές, αρνησίχριστες και αντίχριστες θέσεις, να δημοσιεύονται άλλες μεν στην Επιστημονική Επετηρίδα του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άλλες στο περιοδικό "ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ" του "Θεολογικού Συνδέσμου" Θεσσαλονίκης.
Απορεί πάντως κανείς και εξίσταται για το μέγεθος της συγκρητιστικής και οικουμενιστικής διαβρώσεως των τελευταίων δεκαετιών, αφού καθίσταται πλέον δυνατόν οι βλάσφημες αυτές, αρνησίχριστες και αντίχριστες θέσεις, να δημοσιεύονται άλλες μεν στην Επιστημονική Επετηρίδα του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άλλες στο περιοδικό "ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ" του "Θεολογικού Συνδέσμου" Θεσσαλονίκης.
................................................................................
2. Ο Χριστός είναι το πλήρωμα της αλήθειας και της ζωής.
Δεν υπάρχουν κενά και χώρος για άλλες αλήθειες.
Δεν υπάρχουν κενά και χώρος για άλλες αλήθειες.
Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση,
Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
1. Από το φως της Βηθλεέμ και του Ιορδάνη στο σκότος της Ασσίζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου