OTI ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΟ ! ,... ΟΤΙ  ΠΟΙΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ! ... ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ! ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ !
Πέμπτη 14  Φεβρουαρίου 2019 .-
~

 

~*** Κυριακή 17-02-2019 από εκδήλωση πολιτιστικού προοδευτικού Συλλόγου " 'ΟΙ ΑΓΙΟΙ  ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΑΡΦΑΡΩΝ " :  Βίντεο 4  

1.- ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓ.ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΑΡΦΑΡΩΝ,VIDEO KYRIAKOS BOURAS.17-2- 2019 : https://youtu.be/CmD1gbLjF-s .-

2.-   ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΓ.ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΑΡΦΑΡΑ.17-2- 2019 : https://youtu.be/3AjU_1Ebx0U .-

3.- ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓ.ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΑΡΦΑΡΩΝ.VIDEO KYRIAKOS BOURAS.17-2- 2019 : https://youtu.be/D7LgGHbPN9Q   .-                                                                                                     

 4.- ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΓ,ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΑΡΦΑΡΩΝ-17-2- 2019 : https://youtu.be/ndk31je6uWg  .-

***   «Κάνουμε το παιδί μας σκουπίδι και μετά…»

~  Ιστορίες καθημερινής τρέλας, αδιαφορίας, σκληροκαρδίας και ασυνεννοησίας από τον π.Ανδρέα Κονάνο, ιστορίες που αφορούν όλους μας και έχουμε πολλά να διδαχθούμε ακούγοντάς τις.  «Η γυναίκα μου, πάτερ, είτε μπήκα είτε δεν μπήκα, καμία σημασία. Γυρισμένη πλάτη στην κουζίνα, καθάριζε χόρτα, μπαίνω κι ακούω μια φωνή:

“Γύρισες πάλι; Σχολάσατε κιόλας; Δεν έχεις πουθενά αλλού να πας; Έπρεπε να έρθεις κατευθείαν σπίτι;” Είτε μπήκα είτε δεν μπήκα σπίτι, για τη γυναίκα μου είναι σαν να μην υπάρχω. Δεν αξίζω τίποτε στα μάτια της». Το ίδιο κι ο άντρας στη γυναίκα. Της δίνεις αξία και σημασία; Όλοι το ζητάμε. Όλοι έχουμε ανάγκη να μας δίνουν αξία και προσοχή. Όταν σου λέει ο άλλος ένα «μπράβο», νιώθεις ενθάρρυνση, καταλαβαίνεις ότι βαδίζεις καλά και συνεχίζεις με όρεξη. Δεν είναι εγωισμός αυτό. Είναι ο καλός λόγος που σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις. Πάει η γυναίκα στο κομμωτήριο. Φτιάχνει το μαλλί της. Το βάφει, το περιποιείται. Γυρίζει στο σπίτι. «Ο άντρας μου, πάτερ, είτε με είδε είτε δεν με είδε, ένα και το αυτό. Την άλλη ημέρα πάω στη δουλειά. Με βλέπει ο κύριος στο απέναντι γραφείο και μου λέει: “Ωραίο look, πολύ ωραίο το χτένισμά σου, πολύ μου αρέσει η αλλαγή που έκανες!” Ο άντρας μου δεν το πρόσεξε. Ο ξένος όμως το πρόσεξε». Γιατί, κύριε, δεν το πρόσεξες;… Για ποιον το έκανε αυτό η γυναίκα σου; Για ποιον άλλαξε κι ομόρφυνε; Για σένα. Μα εσύ δεν πιάνεις το μήνυμα. Έλεγε μια γυναίκα: «Όταν ο άντρας μου βλέπει αθλητικά, πάτερ, τα πάντα σβήνουν και χάνονται. Την ώρα εκείνη δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο γι’ αυτόν. Ακόμα κι αν έμπαινα στο σαλόνι καβάλα σε άλογο, με ξέπλεκα μαλλιά που είχαν πάρει φωτιά, δεν θα με πρόσεχε. Όταν βλέπει αθλητικά, δεν γυρίζει να με κοιτάξει ούτε δευτερόλεπτο Εκείνη την ώρα δεν υπάρχει τίποτε γι’ αυτόν. Είμαι ανύπαρκτη». Η τροφοδοσία της αξίας της ψυχής. Πολύ αναγκαία. Το ίδιο όμως θέλουν και τα παιδιά. Πες μια καλή κουβέντα στο παιδί σου. Αναρωτιέσαι γιατί βγαίνει συνέχεια έξω. Ξέρεις γιατί; Γιατί έξω τον βλέπουν οι φίλοι του και του λένε: «Γεια σου, ρε μεγάλε». Γι’ αυτό. Ενώ εσύ δεν του λες: «Γεια σου, μεγάλε». Εσύ του λες: «Είσαι άχρηστος. Θα μείνεις στουρνάρι. Πίσω θα πας στη ζωή. Ανεπρόκοπος. Μια ζωή πληρώνουμε για σένα και τίποτε δεν κάνεις. Τσάμπα τα φροντιστήρια Μας αρρώστησες. Μας καταξόδεψες». Άκου λόγια! Δες ενθάρρυνση. Κάνουμε το παιδί σκουπίδι και μετά λέμε: «Γιατί δεν μ’ αγαπάει το παιδί; Γιατί το παιδί με βλέπει και τρέχει μακριά μου; Και τρέχει σε πλατείες κι άλλα στέκια, και πάει με τους φίλους του, και πάει σε ξένα σπίτια;» Γιατί; Γιατί εκεί το αγαπούν με τον τρόπο που μπορούν. Κι εσύ σίγουρα αγαπάς το παιδί σου. Μα δεν το δείχνεις. Το θέμα δεν είναι να αγαπάς μόνο, αλλά να το δείχνεις κιόλας. Όλοι αγαπάμε. Μα καταλήγουμε να το δείχνουμε στους τάφους μόνο, στους νεκρούς. Εκεί, όλο συναίσθημα, ποίηση, μελό και κλάμα. Όσο ο άνθρωπός σου ζει τον «ψήνεις» κανονικότατα. Μετά δάκρυα και πόνος. Μα είναι αργά. Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Όλα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Άθως. 

~ **   Αν είχα το παιδί μου να το μεγάλωνα ξανά απ’ την αρχή…

~ Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο  Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο, και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.  Θα διόρθωνα λιγότερο,

και θα συνδεόμουν περισσότερο.

Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου,
και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.

Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα,
και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.

Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες,
και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.

Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή,
και θα έπαιζα στα σοβαρά.

Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια,
και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.

Θα αγκάλιαζα περισσότερο,
και θα τραβολογούσα λιγότερο.

Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά,
και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.

Θα έχτιζα πρώτα αυτο-εκτίμηση,
και αργότερα το σπίτι.

Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,
και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.

Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο.

Κι εμείς συμπληρώνουμε (Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας):

Δεν θα του μιλούσα μόνο για τον Χριστό,
θα Τον έβαζα στην καρδιά του.

Δεν θα του αγκάλιαζα μόνο το σώμα,
αλλά και την ψυχή του.

Δεν θα του τραγουδούσα μόνο παιδικά τραγούδια,
αλλά και Χριστιανικούς ύμνους.

Γιατί ο καθένας από μας μια φορά είναι παιδί
και μια φορά μεγαλώνει,
ενώ ζει για αιώνια στην αγκαλιά του Θεού.

Ποίημα της Diana Loomans

***  Άγιο Όρος: Το άφθαρτο αριστερό πόδι της Αγίας Άννας στην ομώνυμη Σκήτη

~  Στην Ιερά Σκήτη Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης Αγίου Όρους φυλάσσεται και το άφθορο αριστερό πόδι (το κάτω μέρος) της Αγίας Άννας, μητέρας της Θεοτόκου.                               Πάνω σε αυτό το λείψανο καθαγιάζεται η επονομαζόμενη κορδέλα ή ζώνη της Αγίας Άννας, η οποία δίνεται στους πιστούς που επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα κληρονομίας.

Η κορδέλα ή ζώνη της Αγίας Άννας συνοδεύεται από αγιασμό τελεσμένο με το λείψανο της Αγίας Άννας, λάδι από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας Άννας, εικόνα της θαυματουργικής εικόνας της Αγίας Άννας που βρίσκεται στην Ιερά Σκήτη Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης Αγίου Όρους, οδηγίες και παρακλητικό κανόνα στην Αγία Άννα. 

Η κορδέλα ή ζώνη της Αγίας Άννας. Ιερά Σκήτη Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης Αγίου Όρους.

      

***    Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να ξαναγίνετε

~ Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος  Βλέποντας ένα παιδί να τρέχει αντιλαμβάνεται κανείς την ανεμελιά του. Αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει ο κάθε του βηματισμός.  Τρέχει και αναδύεται το άρωμα της παιδικής του αρχοντιάς. Μιας αρχοντιάς γεμάτη καθαρότητα, απλότητα, αμνησικακία, αγάπη.

Ο Χριστός μας προτρέπει όλους να γίνουμε σαν τα παιδιά. «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. 18,1)  Χρειάζεται λοιπόν να μιμηθούμε τα παιδιά.         Όχι στην μωρία τους, αλλά στην ταπείνωσή τους, στην απαθή τους συμπεριφορά. Καλούμαστε όμως συγχρόνως και να μην κλείσουμε την ανάβαση τους πάνω σε κάποιο νοητό ουράνιο τόξο που αναγεννά τον πόθο για το υπέρλογο και άπειρο… Τα παιδιά τρέχουν πολλές φορές χωρίς κάποιο στόχο. Έτσι τουλάχιστον μας δείχνουν. Όμως ο σκοπός τους δεν είναι να φτάσουν κάπου μέσα στον χώρο. Τις περισσότερες φορές απλά θέλουν να παραμείνουν -τρέχοντας- στην δική τους χώρα, στην χώρα της αθωότητας. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν δυστυχώς χάνουν την έμφυτη απλότητά τους. Εγκλωβίζονται στον «καθωσπρεπισμό» των μεγάλων, στην σοβαροφάνεια που «επιβάλλεται» λόγο της θέσεώς τους. Μεγαλώνουμε και όμως μικραίνουμε. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο άσοφοι. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο ανεύθυνοι μπροστά στην Ζωή.  Μεγαλώνουμε και μεγαλώνουν και τα πάθη μας αντί να αυξάνουν οι αρετές μας, μεγαλώνουν οι ιδιοτροπίες μας και ο εγωισμός μας και χάνονται η σοφία και η σύνεση. Σίγουρα οι μεγαλύτεροι κατέχουν περισσότερες γνώσεις απ’ ότι τα παιδιά, όμως το θέμα είναι κατά πόσο βιώνουν την Αλήθεια. Οι γνώσεις από μόνες τους δεν μας οφελούν εάν μένουμε σ’ αυτές. Δεν θα πρέπει να είναι ζήτουμενο των ανθρώπων οι γνώσεις, αλλά η Αλήθεια. Διότι τελικά η Αλήθεια σε ελευθερώνει από τα δεσμά της φθοράς. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8,32). Η Αλήθεια είναι αυτή που σε εισάγει μέσα στην Αγάπη. Και βλέποντας ένα παιδί να τρέχει, βλέπεις να αναδύεται αυτή η Αλήθεια, η παρουσία της Χάρης του Θεού μέσα στην καθαρή καρδιά, μέσα στην ύπαρξη που δημιουργήθηκε κατ’εικόνα Του. Αυτή η βιωματική απουσία του «εγώ» -που δυστυχώς δίνει το παρόν στις περισσότερες ηλικιωμένες καρδιές- είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας παιδικής ανθρώπινης ύπαρξης.      Με ιχνηλάτη αυτόν τον παιδικό βηματισμό καλούμαστε και εμείς, οι μεγαλύτεροι, να βαδίσουμε στο μονοπάτι που οδηγεί στον Ουρανό. Με εφόδια την καθαρή καρδιά, ένα ταπεινό βλέμμα και ένα ελεύθερο χαρούμενο βήμα, μακριά από τις μικρότητες που η κοινωνία των μεγάλων έχει εφεύρει. Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο περισσότερο παιδί πρέπει να γίνεται…όχι στις ιδιοτροπίες και στην μωρία αλλά στην ανεξικακία, στην ταπείνωση και στην καθαρότητα. Πολλές φορές δυστυχώς αντί οι γέροι να γίνονται σαν τα παιδιά, κάνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σαν γέρους. Αφήστε τα παιδιά να πλησιάσουν περισσότερο τον Χριστό και τους μεγάλους να διδαχτούν από τα παιδιά. Δεν θέλω να βλέπω απλά μικρούς δύστροπους ανθρώπους που η κοινωνιά μας διαμορφώνει. Θέλω να βλέπω παιδιά… Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να γίνουμε…ή μάλλον να ξαναγίνουμε. Τρέξτε μαζί με ένα παιδί και θα οδηγηθείτε στον κόσμο μιας ανέλπιστης ελευθερίας που μπορεί να προσφέρει μόνο η Αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός. Γιατί εκεί, στο ανέμελο βήμα ενός μικρού μας αδελφού αποκαλύπτεται η Ανθρωπότητα, αποκαλύπτεται η Ανατολή μιας Ανέσπερης Ζωής που καρτερεί να την προφτάσεις και εσύ… 

***   Μόνο ένας αληθινά Ορθόδοξος άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο…

~ «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί…» Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα.   Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός.

Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική Κρητική φιλοξενία.  »Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα: «Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»… Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ’ όλους αδικημένη. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Σωτήρα Αμμοχώστου ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ !!

*** Πότε μοιάζεις με τον Θεό;

~   «Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο· σύμφωνα με τη δική του εικόνα τον δημιούργησε». Μήπως όμως δεν πρόσεξες ότι ήταν ελλιπή κι όχι επαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάσαμε;  

«Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και κατά τη δι­κή μας ομοίωση». Η απόφαση είχε δύο στοιχεία «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωση».                         Η δημιουργία όμως έχει ένα. Πώς εξηγείται αυτό; Μήπως αρχικά σκέφθηκε ο Θεός διαφορετικά, και εκ των υστέρων άλλαξε γνώμη; Μήπως κάποια μετάνοια ακολούθησε ευθύς μετά τη δημιουργία; Μήπως εκφράζεται η αδυναμία του Δημιουργού, που άλ­λα αποφασίζει πιο μπροστά, κι άλλα πραγματοποιεί με­ταγενέστερα;                                                              Ή μήπως κρύβεται κάποια πολυλογία σ’ αυτά τα λόγια; Γιατί αμέσως αυτό λέει· «Ας δημιουργή­σουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα και την ο­μοίωση».                           Γιατί, αφού είπε «κατ’ εικόνα», δεν παρέλειψε να προσθέσει: και «καθ’ ομοίωση». Απ’ αυτές όποια ά­ποψη κι αν προτιμήσουμε, θα κατηγορήσουμε το γραφτό λόγο. Γιατί αν λέει το ίδιο πράγμα με δύο όρους, είναι πλεονασμός, το να επαναλαμβάνει δύο φορές τα ίδια.              Αλλά το να λέμε ότι στην Αγία Γραφή υπάρχει λόγος περιττός, είναι φοβερή βλασφημία. Γιατί δεν περιέχει λόγια περιττά. Συνεπώς είναι αναγκαίο να δημιουργήθηκε ο άνθρωπος σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και καθ’ ο­μοίωση.                                                              Αλλά γιατί δεν λέει: Και δημιούργησε ο Θεός τον άν­θρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα και κατά την ομοίωση; Αδυνατεί ο Δημιουργός; Είναι άσεβής ο λόγος. Μήπως μετανόησε Εκείνος που δίνει την προσταγή; Α­κόμη πιο βλάσφημο και να το σκεφθείς.                          Αλλά μήπως είπε, κι ύστερα μετέβαλε γνώμη; Όχι. Ούτε η Γραφή το λέ­ει, ούτε ο Δημιουργός αδυνατεί, ούτε η αρχική θέληση ματαιώθηκε. Και ποιός είναι ο λόγος της σιωπής; «Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και κατά την ομοίωση». Απ’ αυτά τα δύο, το μεν ένα το αποκτάμε κατά την ώρα της δημιουργίας το δε άλλο το πετυχαίνουμε με τη θέληση. Κατά την πρώτη δημιουργία μαζί με μας συνυπάρχει και το ότι έχουμε δημιουργηθεί σύμφωνα με την εικόνα του Θεού.                                         Το να φθάσουμε να ομοιάσουμε με το Θεό, το πετυχαίνουμε εμείς οι ίδιοι με την ελεύθερη προαίρεση. Κι αυτό το σχετικό με την προαίρεση υπάρχει μέσα μας με τρόπο δυναμικό, το μεταφέρουμε δε στους εαυτούς με τρόπο ενεργητικό. Κι αν δεν έλεγε ο Κύριος εκ των προτέρων, όταν μας δη­μιουργούσε, «ας δημιουργήσουμε» και «κατά την ομοίω­ση», αν δηλαδή δεν μας είχε χαρίσει τη δύναμη να φθάσουμε στο «κατά την ομοίωση», δε θα είχαμε πάρει στην εξουσία μας την ομοίωση προς το Θεό. Τώρα όμως δυνα­μικά μας είχε δημιουργήσει για να μοιάσουμε στο Θεό.                                                                                   Και με το να μας δίνει τη δύναμη, για να μοιάσουμε στο Θεό, μας αφήνει να γίνουμε οι ίδιοι εργάτες της ομοίωσης προς το Θεό. Κι αυτό έγινε με το σκοπό να αναγγέλλει η αμοιβή τη δουλειά, και για να μην είμαστε σαν τις εικόνες που ζωγραφίζει ο ζωγράφος και βρίσκονται έτσι τυχαία, και τέλος τα αγωνίσματα για τη δική μας εξομοίωση να μην αποδώσουν σε άλλον τον έπαινο.                                                                                                                   Γιατί όταν βλέπεις την εικόνα, να είναι φτιαγμένη με ακρίβεια ως προς το πρωτότυπο, δεν επαινείς την εικόνα, αλλά θαυμάζεις το ζωγράφο. Για να είναι, λοιπόν, για μένα ο θαυμασμός κι όχι για κανένα ξένο, άφησε ο Θεός σε μένα, το να γίνω ό­μοιος με το Θεό. Γιατί με το να είμαι λογικός, έχω το κατ’ εικόνα. Γίνομαι όμως καθ’ ομοίωση, με το να γίνω Χρι­στιανός. Γιατί μας παραγγέλλει: «Να γινόσαστε τέλειοι, όπως είναι τέλειος ο ουράνιος Πατέρας σας» (Ματθ. 5, 48).                                                                                                                             Βλέπεις πού μας αποδίδει ο Κύριος το καθ’ ομοίωση; Στην αγαθότητα, γιατί ανατέλλει τον ήλιο του στους πο­νηρούς και στους αγαθούς και βρέχει για τους δικαίους και για τους άδικους. Αν γίνεις άνθρωπος, που αποστρέφεσαι την πονηρία, αμνησίκακος, που δεν θυμάσαι τη χθε­σινή έχθρα, αν φθάσεις να αγαπάς τους αδελφούς σου και να συμπάσχεις μαζί τους, ομοίασες προς το Θεό.                                                                                            Αν συγχωρείς τον εχθρό σου μέσα από την καρδιά σου, ομοίασες προς το Θεό. Αν γίνεις για τον αδελφό σου, που έσφαλε σε βάρος σου, τέτοιος που είναι ο Θεός για σένα τον αμαρτωλό, ομοίασες προς το Θεό με την ευσπλαχνία προς τον πλησίον σου.                     Συνεπώς έχεις μεν το κατ’ ει­κόνα, με το ότι είσαι λογικός, αλλά μπορείς να γίνεις καθ’ ομοίωση, με το να φορέσεις πάνω σου σαν ένδυμα την αγαθότητα. Απόκτησε αισθήματα συμπάθειας, την αγαθότητα, για να ενδυθείς το Χριστό.                                                       Γιατί με όλα ε­κείνα τα προτερήματα με τα οποία καλλιεργείς μέσα σου τη συμπάθεια, με αυτά ενδύεσαι το Χριστό. Και με την οικειότητά σου προς το Χριστό, γίνεσαι οικείος με το Θεό. Έτσι η διήγηση γίνεται διδασκαλία για την ανθρώπινη ζωή.                                            «Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα». Έχω λοιπόν, το κατ’ εικόνα με τη δη­μιουργία. Γίνομαι δε και καθ’ ομοίωση με τη θέλησή μου. Γιατί έδωσε τη δύναμη για το καθ’ ομοίωση. Γιατί αν σε δημιουργούσε και καθ’ ομοίωση, πώς θα φαινόταν η δόξα σου; Και γιατί να έπαιρνες εσύ το στεφάνι της νίκης;                                                  Γιατί αν ο Δημιουργός σού πρόσφερε το παν, με ποιό τρόπο θα ανοιγόταν για σένα η βασιλεία των ουρανών; Τώρα όμως το μεν ένα σου έχει δοθεί, ενώ το άλλο μένει ατελείωτο, ώστε, όταν καταστήσεις τον εαυτό σου τέλειο, να γίνεις άξιος της ανταμοιβής από το Θεό. Και πώς γινόμαστε καθ’ ομοίωση Θεού; Με τη βοήθεια των Ευαγγελίων. Τί είναι ο Χριστιανισμός; Εξομοίωση με το Θεό, κατά το δυνατό στην ανθρώπινη φύση.                      Εφόσον αποδέχτηκες να γίνεις Χριστιανός, σπεύσε να αναδειχθείς όμοιος με το Θεό, φόρεσε ως ένδυμα το Χριστό. Αλλά πώς θα τον ενδυθείς, συ που δεν έχεις σφραγισθεί, συ που δεν έχεις λά­βει το Βάπτισμα; Συ που δεν πήρες ακόμη τη στολή της αφθαρσίας; Διώχνεις μακριά την εξομοίωσή σου προς το Θεό.                                                                 Αν σου έλεγα· έλα να γίνεις όμοιος με το βασι­λιά, δε θα με θεωρούσες ευεργέτη; Επειδή θέλω να σε κά­νω όμοιο με το Θεό, αποφεύγεις το λόγο που σε θεο­ποιεί, αφού κλείνεις τα αυτιά, για να μην ακούσεις ούτε κι αυτά τα σωτήρια λόγια;                                                      Πηγή: Του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Περί κατασκευής του ανθρώπου, εκδ. Τέρτιος, σ. 311-317.

*** Τρομερή ανακάλυψη: Βρέθηκε το κελί του Ιησού Χριστού– Δείτε τις εικόνες….  

~ Για πρώτη φορά τεκμηριώνεται ποιος ήταν ο τόπος κράτησης του θεανθρώπου πριν από την σταύρωση  Το «Έθνος της Κυριακής» παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα τα αποτελέσµατα επιστηµονικής έρευνας που µε απόλυτο και τεκµηριωµένο τρόπο καθορίζει για πρώτη φορά τον τόπο της προσωρινής φυλάκισης του Ιησού πριν από τη Σταύρωση. Πρόκειται για το παρεκκλήσι των Κλαπών και τη Φυλακή του Χριστού στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυµα. Επίσης, για πρώτη φορά ταυτοποιήθηκε ότι η Φυλακή του Χριστού υπήρξε λατρευτικός χώρος όχι τον 12ο αιώνα µ.Χ., αλλά κατά την ιουδαιοχριστιανική περίοδο. Μετά τις εργασίες αποκατάστασης που πραγµατοποίησε τον περασµένο Φεβρουάριο ο Ελληνας αρχιτέκτονας, διδάκτορας και διευθυντής του Τεχνικού Γραφείου του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων, κ. Θεοδόσιος Μητρόπουλος, τα αρχαιολογικά ευρήµατα δείχνουν ότι αυτά τα δύο παρεκκλήσια που ανήκουν στους Ορθοδόξους είναι από τα αρχαιότερα κοµµάτια του Ναού της Αναστάσεως. Οπως αναφέρει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Γέρων Σκευοφύλαξ του Παναγίου Τάφου Αρχιεπίσκοπος Ιεραπόλεως Ισίδωρος, «µετά τις γιορτές θα είµαστε έτοιµοι να παραδώσουµε τα δύο παρεκκλήσια στο κοινό.

Το έργο χρηµατοδοτήθηκε από τις εισφορές των προσκυνητών, ενώ οι δύο βασικοί χορηγοί προέρχονται από τη Ρωσία και την Ουκρανία». Η Φυλακή του Χριστού αποτελεί έναν από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες σχεδιασµού του ιστορικού συγκροτήµατος του Ναού της Αναστάσεως. Οικοδοµήθηκε από τους αρχιτέκτονες Ζηνόβιο και τον πρεσβύτερο βασιλικό εκπρόσωπο Ευστάθιο την περίοδο 326-335 µ.Χ. Οι άλλοι τρεις είναι ο Γολγοθάς, ο Πανάγιος Τάφος και η τοποθεσία εύρεσης του Τιµίου Σταυρού». «∆ιάφοροι ιστορικοί και µελετητές λανθασµένα τοποθετούν τη χρήση και τη λατρεία του χώρου της Φυλακής πολύ αργότερα, κατά τον 12ο αιώνα µ.Χ., οπότε οι σταυροφόροι µε την ανοικοδόµηση του Ναού της Αναστάσεως θα τη συµπεριλάβουν στο νέο οικοδόµηµα και η οποία θα διακοσµηθεί έντεχνα στο εσωτερικό µε ανάγλυφο διάκοσµο» εξηγεί ο κ. Μητρόπουλος.

Έτσι σήµερα µετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές και τις εργασίες αποκατάστασης και στερέωσης του προσκυνήµατος από τον Ελληνα αρχιτέκτονα αποδεικνύεται ότι η σπουδαιότητα, η ιστορικότητα και η χρήση της Φυλακής ως λατρευτικού χώρου ανάγεται στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους!  «Η Φυλακή του Χριστού αποτελείται σήµερα από δυο συνεχόµενα παρεκκλήσια που έχουν ορθογωνική κάτοψη. Το εσωτερικό παρεκκλήσιο που φέρει την ονοµασία Φυλακή του Χριστού (carcere Jesu Christi) αποτελεί την αυθεντική φυλακή του Κυρίου, ενώ το εξωτερικό παρεκκλήσιο που φέρει και τις κλάπες (vinculis), το παρεκκλήσιο των Κλαπών, θα καταστεί λατρευτικός χώρος πολύ αργότερα, τον ±ο αιώνα µ.Χ., µε την τοποθέτηση της πλάκας των Κλαπών σε επαφή µε τον δυτικό τοίχο της φυλακής. Εκεί που εξακριβώσαµε ότι θα πρέπει να υπήρξε το κελί της προσωρινής φυλάκισης του Ιησού» σηµειώνει ο ίδιος.  Κλάπες ονοµάζονται οι πλάκες µε δύο τρύπες στις οποίες οι Ρωµαίοι στρατιώτες πέρασαν και έδεσαν τα πόδια του Χριστού πριν τη Σταύρωση. Η Φυλακή του Χριστού είχε σοβαρά οικοδοµικά προβλήµατα που είχαν προκληθεί από τις δοµικές φθορές του στατικού φορέα ανά τους αιώνες. Προβλήµατα θεµελίωσης, στερέωσης, αποσάθρωσης των λιθοδοµών, υγρασίας, αερισµού, διακόσµου και βανδαλισµών.  Το εγχείρηµα της αποκατάστασης του µνηµείου, σύµφωνα µε τον κ. Μητρόπουλο, επικεντρώθηκε επιτυχώς στην αποκατάσταση του στατικού φορέα µε καινοτόµες στερεωτικές επεµβάσεις, στη συντήρηση των λιθοδοµών, στην ανάδειξη του µνηµείου µε κατάλληλο φωτισµό, καθώς και στον εσωτερικό διάκοσµό του (φορητό και µη).

Ανοικοδόμηση των Ιεροσολύμων  Μετά την καταστολή της εβραϊκής εξέγερσης του Βαρ-Κοχβά και της καταστροφής των Ιεροσολύµων, καθώς και του Ναού από τον Τίτο το 70 µ.Χ., θα απαγορευτεί επί ποινή θανάτου η εβραϊκή θρησκεία. Τα προσκυνήµατα θα παραµείνουν προσβάσιµα στους χριστιανούς µέχρι το 135 µ.Χ. Ο Αδριανός θα προβεί στην ανοικοδόµηση των Ιεροσολύµων που θα πάρουν την νέα ονοµασία «Aelia Capitolina». Την περιοχή αυτή, ο Αδριανός θα την επιχωµατώσει καλύπτοντας µε αυτόν τον τρόπο την ακριβή θέση και την πρόσβαση στους λατρευτικούς τόπους που από τις πρώτες δεκαετίες, µετά τον θάνατο του Ιησού, είχαν καταστεί τόποι συγκέντρωσης και προσευχής των πρωτοχριστιανών ανεξαρτήτως προέλευσης. Στην περιοχή που βρίσκεται ο Πανάγιος Τάφος θα κατασκευαστεί το Καπιτώλιο. Είναι άλλωστε γνωστό πως η πρώτη φροντίδα των Ρωµαίων αρχιτεκτόνων σε κάθε επαρχιακή πόλη ήταν να χτίσουν ένα Καπιτώλιο όµοιο µε αυτό της Ρώµης, όπου εγκαθιστούσαν την τριάδα των θεών (∆ίας, Ηρα, Αθηνά), στη µέση της οποίας βρισκόταν ο ∆ίας καθισµένος στον θρόνο του. Με τον τρόπο αυτό ο θεός συµβόλιζε τον πολιτικό δεσµό που υπήρχε ανάµεσα στη µητρική πόλη, τη Ρώµη, και αποικίες, που αποκαλούσαν µικρογραφίες της. «Κατά την περίοδο της ρωµαϊκής κατάκτησης η Φυλακή του Χριστού αποτελείται από το λιθόκτιστο τµήµα όπου κρατούνται οι φυλακισµένοι και το κεραµοσκεπές για τους στρατιώτες και δήµιους» επισηµαίνει ο διευθυντής του Τεχνικού Γραφείου του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων. Και συνεχίζει: «Το δάπεδο της Φυλακής θα διακοσµηθεί έντεχνα, µετά τον θάνατο του Κυρίου, µε µωσαϊκό δάπεδο, όπως υπήρχε συνήθεια να διακοσµούνται όλοι οι θρησκευτικοί χώροι τον 1ο αιώνα µ.Χ. Ο µωσαϊκός αυτός διάκοσµος αντιγράφει µοτίβα ελληνιστικής και ρωµαϊκής περιόδου στα οποία κατά ένα µεγάλο ποσοστό χρησιµοποιείται η διχρωµία (άσπρο-µαύρο). Οι µαύρες ψηφίδες που χρησιµοποιήθηκαν στον ψηφιδωτό διάκοσµο του δαπέδου της Φυλακής είναι κατασκευασµένες από οψιδιανό υλικό βουλκανικής προέλευσης που εισήχθη στη ρωµαϊκή αυτοκρατορία µετά το 68 µ.Χ.».

Μετά τις πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές, ιστορικές έρευνες και τις εργασίες αποκατάστασης του µνηµείου που ξεκίνησαν από τον κ. Μητρόπουλο τον περασµένο Φεβρουάριο και τη συστηµατική εξέταση των ευρηµάτων διαπιστώθηκε ότι η Φυλακή του Χριστού υπήρξε λατρευτικός χώρος κατά την περίοδο του 1ου αιώνα µ.Χ. «Από την πλούσια κεραµική της υποδοµής του δαπέδου της Φυλακής διαπιστώνεται ότι το δάπεδο αυτής ήταν κατασκευασµένο από ένα καλά συµπυκνωµένο στρώµα µείγµατος κόκκινου χώµατος (terra rossa) και χαλικιών, το δε πάχος αυτού είναι µεγαλύτερο του ενός µέτρου. Επιφανειακά το δάπεδο ενισχύεται µε τη χρήση οστράκων κεραµικής και λίθινων θραυσµάτων. Ανιχνεύθηκε πληθώρα κεραµικής που προέρχεται από αγγεία και αµφορείς του ›ου αιώνα π.Χ. και 1ου αιώνα µ.Χ., εποχής του Ηρώδη, πριν και µετά την εβραϊκή επανάσταση» αποκαλύπτει ο αρχιτέκτων. Επίσης, σηµειώνει ότι η τεχνική της επιφανειακής ενίσχυσης των δαπέδων υπήρξε χαρακτηριστική στη ρωµαϊκή περίοδο, κατά την οποία δινόταν µεγαλύτερη προσοχή στην ανθεκτικότητα των δαπέδων παρά στη διακόσµηση. Το 326 µ.Χ. η Φυλακή του Χριστού θα ενσωµατωθεί στο νέο εκκλησιαστικό συγκρότηµα του Ναού της Αναστάσεως και θα αποτελέσει τον ¢ο πυλώνα σχεδιασµού της κωνσταντίνειας βασιλικής και θα παραµείνει κεραµοσκεπής µέχρι την καταστροφή του εκκλησιαστικού αυτού συγκροτήµατος από τους Πέρσες το 614 µ.Χ.  Με την επέµβαση των Βυζαντινών αρχιτεκτόνων η Φυλακή θα πάρει τη σηµερινή µορφή της που είναι τετραγωνική, ενώ το δάπεδο θα διαστρωθεί µε µεγάλες λίθινες πλάκες. Αργότερα τον 7ο αιώνα µ.Χ. µετά την περσική καταστροφή επί πατριαρχίας Μοδέστου θα αντικατασταθεί η κεραµοσκεπή µε λίθινες καµάρες, όπως αυτές έχουν διατηρηθεί µέχρι σήµερα και θα κατασκευαστούν τα δύο παράθυρα στη δυτική όψη της Φυλακής. Στον ανατολικό τοίχο της Φυλακής υπήρχε πάντοτε ένα παρεκκλήσιο που ήταν αφιερωµένο στη λιποθυµία της Παναγίας, µέχρι το 1810 που ο ανατολικός τοίχος θα διακοσµηθεί µε τρία παρεκκλήσια από τον αρχιτέκτονα Κοµνηνό, που διασώζονται µέχρι σήµερα. Τον 4ο αιώνα µ.Χ. στο εξωτερικό παρεκκλήσιο θα τοποθετηθεί η λίθινη πλάκα των Κλαπών σε επαφή µε τη Φυλακή του Χριστού, δίδοντας έτσι την ονοµασία αυτή στο παρεκκλήσιο. Κατά την περίοδο αυτή που θα επισκευαστεί το συγκρότηµα του Ναού της Αναστάσεως από τους σταυροφόρους θα καλλωπιστεί και η Φυλακή του Χριστού. ΕΘΝΟΣ

***  Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΠΗΔΗΜΑ. ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΙΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Το Πήδημα είναι χωριό της Μεσσηνίας , που βρίσκεται ΒΑ της Καλαμάτας και σε απόσταση 17 Κm από αυτή.

Είναι γνωστό για τις φυσικές του ομορφιές . Εκεί είναι οι πηγές του ποταμού Άρι , από τις οποίες υδρεύεται η πόλη της Καλαμάτας και πολλά χωριά της περιοχής.
Επίσης είναι γνωστοί και οι αρχαιολογικοί χώροι που έχει ,όπως :
- Το μεσαιωνικό κάστρο από το οποίο φαίνεται όλος ο κάμπος ,από την Τσακώνα έως την θάλασσα. Σύμφωνα με τον Γάλλο ερευνητή Antoine Bon το κάστρο του Πηδήματος κτίστηκε από Βυζαντινούς γύρω στο 1300 μ.Χ. Το 1417 το απέσπασαν οι Παλαιολόγοι του Μυστρά . Το 1463 έπεσε στα χέρια των Ενετών και το 1467μ. Χ. έπεσε στα χέρια των Οθωμανών.
- Πάνω (Ανατολικά) και δεξιά (προς Νότο) από την Δεξαμενή, όπως κοιτάμε το βουνό, είναι οι τοποθεσίες <<Σπασόλακκα >> και <<Περιστεριάς>> . Πρόκειται για Αρχαιολογικούς χώρους στους οποίους βρέθηκαν αρχαίοι οικισμοί, Εκκλησίες κλπ, που τα έχουν δει και τα γνωρίζουν κάτοικοι της περιοχής αλλά και αναφέρονται σε βιβλία , σχετικά με την ιστορία της Μεσσηνίας.
Στο Πήδημα , είχε λάβει χώρα μια πολύνεκρη μάχη στα θλιβερά χρόνια του Εμφυλίου 1946- 49.
Έξω από το χωριό και ΝΑ αυτού βρίσκεται το Υδραγωγείο (Αντλιοστάσιο) από το οποίο υδρεύεται η Καλαμάτα και τα γύρω χωριά. 
Προκειμένου να προστατευθεί το Υδραγωγείο ,από πιθανή επίθεση Ανταρτών, γύρω από αυτό είχαν κατασκευασθεί φυλάκια από μπετόν ,τα λεγόμενα <<πολυβολεία>>.Μερικά υπάρχουν ακόμη.
Στα φυλάκια είχε εγκατασταθεί μία Διμοιρία του 13 Ε.Τ.Π. με επικεφαλής τον Ανθυπολοχαγό Σάββα Συμεώνογλου . 
Το λεγόμενο φυλάκιο της <<Μεγάλης Κοτρόνας>> ήταν το ισχυρότερο , βρισκόταν πάνω σε έναν μεγάλο βράχο ύψους 3 μέτρων περίπου και είχε οπτική επαφή με το Υδραγωγείο. Ο βράχος αυτός υπάρχει ακόμη στο χώρο που λειτουργεί το ρέστωραν <<Μύλος>>. Το φυλάκιο αυτό προστατευόταν από 4 οπλοπολυβόλα.
Σκοπός των ανταρτών ήταν η καταστροφή του Υδραγωγείου, για να προκληθεί αγανάκτηση του λαού της Καλαμάτας κατά των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης. Επίσης να προμηθευτούν όπλα και πυρομαχικά καθώς αναλάμβανε δράση στην Πελοπόννησο , η 9η Μεραρχία του Ε.Σ. 
Έτσι , στις 17 Δεκεμβρίου 1948 και ώρα 1η πρωινή εκδηλώθηκε επίθεση από την 55η Ταξιαρχία του Δ.Σ. Για να εμποδίσουν την έλευση ενισχύσεων, είχαν στηθεί ενέδρες και οδοφράγματα στα γύρω χωριά , Αρφαρά , Άνθεια , Αριοχώρι , Άμφεια (Γαρδίκι).
Οι αμυνόμενοι όμως αντιστεκόταν , έχοντας σύγχρονο οπλισμό και άφθονα πυρομαχικά. Ύστερα από λυσσώδη μάχη έπεσε το φυλάκιο στο κτίριο του Υδραγωγείου, στο οποίο είχε εγκατασταθεί και η οικογένεια του Διοικητή της Φρουράς Συμεώνογλου οι οποίοι και συνελήφθησαν.
Ο Διοικητής , παρά τις εκκλήσεις της συζύγου του να παραδοθεί , έσπευσε για ενίσχυση του Φυλακίου της Μεγάλης Κοτρόνας, αρνούμενος την παράδοση.
Οι αντάρτες είχαν στήσει το αρχηγείο τους στην πλατεία του χωριού. Οι κάτοικοι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. Όσοι , από τα γύρω χωριά , έβλεπαν την εξελισσόμενη μάχη (εκρήξεις , πυροβολισμούς ,λάμψεις ,φωτοβολίδες κλπ) μιλούσαν για πραγματική κόλαση.
Κατόπιν οι επιτιθέμενοι εστράφησαν κατά της << Μεγάλης Κοτρόνας >>. Από τη δεξιά γωνιά του Μύλου, όπως κοιτάζουμε το βράχο προς Ανατολάς, εκσφενδόνισαν συνεχόμενα μπαζούκα, οπότε το πολυβολείο της Κοτρόνας δεν άντεξε και κατέρρευσε με αποτέλεσμα όλη η φρουρά να βρει τραγικό θάνατο. 
Οι ενισχύσεις από την Καλαμάτα έφθασαν στο Πήδημα όταν όλα είχαν τελειώσει. 
Το αποτέλεσμα ήταν , οι μηχανές του υδραγωγείου να πάθουν μικρές ζημιές, οι οποίες διορθώθηκαν σε λίγες μέρες..
Δυστυχώς ,οι απώλειες ανάμεσα σε E λ λ η ν ε ς ήσαν τ ρ α γ ι κ ε ς.
Από τη φρουρά του Πηδήματος σκοτώθηκε ο Διοικητής Σάββας Συμεώνογλου, 1 λοχίας και 9 στρατιώτες. 
Αιχμαλωτίστηκαν 8 στρατιώτες καθώς και η γυναίκα με τα δύο παιδιά του νεκρού Ανθυπολοχαγού. 
Η γυναίκα και τα παιδιά του Ανθυπολοχαγού καθώς και οι στρατιώτες , αφέθηκαν ελεύθεροι. 
Ένας αιχμάλωτος στρατιώτης , ο Πέτρος Γαϊτατζής από τη Θράκη προσχώρησε στο Δ.Σ. αλλά αργότερα συνελήφθη από τον κυβερνητικό στρατό στη μάχη του Αγίου Βασιλείου . 
Από τους αντάρτες δεν υπάρχουν μαρτυρίες για νεκρούς στη μάχη. Τραυματίστηκαν περίπου 10 , κυρίως από τις εκτινάξεις αερίων των μπαζούκα , ανάμεσα στους οποίους και μια αντάρτισσα η Ιφιγένεια Χριστοθανοπούλου. Από τους τραυματίες πέθανε ο ομαδάρχης Ιω. Κολλίτσης από τη Θεισόα (Λάβδα) της Ολυμπίας και ετάφη στο χωριό Άκοβο.
H Ιστορία είναι εδώ και κρίνει !

***  Ο Σαράντος Καργάκος για την Μακεδονία : βίντεο ...  https://youtu.be/60ms-fFt_oA  .-   Ο φιλόλογος, εκπαιδευτικός, ιστορικός και συγγραφέας, Σαράντος Καργάκος, αναφέρεται στην αυτονόητη Ελληνικότητα της Μακεδονίας και στην προσπάθεια που γίνεται -με το αζημίωτο- από τους σύγχρονους Εφιάλτες της προδοτικής μισελληνικής (((Μεταπολιτευτικής))) κυνοβουλευτικής ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ κλίκας να παραδώσουν την ένδοξη Μακεδονία με ιστορία +4000 ετών, στους σλαβοτουρκαλβανούς κατσαπλιάδες που ήρθαν 1000 χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, εισέβαλλαν και συνεχίζουν να ζουν σε κατεχόμενη Ελληνική γη.. Εκτός των άλλων, ο Σαράντος Καργάκος αναφέρεται στις ορδές λαθρομεταναστών, στους τουρκομογγόλους, στις ανασκαφές της Αμφίπολης που έθαψαν τα ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ δουλικά (φοβούμενοι μην αναπτερωθεί το ηθικό των Ελλήνων σε τυχόν ανακάλυψη σπουδαίων ιστορικών στοιχείων), το τεχνητό κρατίδιο των Σκοπίων (που μετά τον προμελετημένο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας λειτουργεί ως προτεκτοράτο των χαζάρων μισελλήνων και με τις πλάτες τους κάνουν ότι κάνουν), στην σαπίλα της πνευματικής ηγεσίας της υπό κατοχής Ελλάδας.. κλπ. Στο 17:00 αναφέρεται και στο (((ΚΚΕ))), το κόμμα του εβραίου Αβραάμ Μπεναρόγια, συνώνυμο προδοσίας και μισελληνισμού.. κάποια στιγμή θα κάνω ένα βίντεο ντοκουμέντο σχετικά.. Υ.Γ. ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

 *** Σαράντης Καργάκος 'Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 1821' : Ο Σαράντης Καργάκος και ο Δημήτρης Νατσιός σπάνε την ηχομόνωση της Νέας Εποχής Η αλήθεια για το ΄1821

Βίντεο  ~  https://youtu.be/ALGcy9DfAN8   .-

***  Προσευχή στον Αρχάγγελο Μιχαήλ για προστασία και για απαλλαγή από προβλήματα

~  Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Αρχάγγελε Μιχαήλ! Έλα στη ζωή μου…  Αρχάγγελε Μιχαήλ! Απομάκρυνε τα προβλήματά μου και ελευθέρωσέ με από τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου.

Απάλλαξέ με τώρα από …………………………,  Απάλλαξέ με από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου και ενίσχυσε την πίστη μου στη Δύναμη του Θεού, να σώσει τη ζωή μου και να μου δώσει τη νίκη.  Αρχάγγελε Μιχαήλ, Βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Βοήθησέ με!  Αρχάγγελε Μιχαήλ, έλα στη ζωή μου  Αρχάγγελε Μιχαήλ, στάσου μαζί μου!  Προστάτεψε τα παιδιά όλου του κόσμου.  Προστάτεψε τα σπίτια όλου του κόσμου.  Προστάτεψε την πατρίδα μου και απομάκρυνε τους εχθρούς της ελευθερίας.  Εγώ είμαι εδώ. Είμαι το όργανο των επτά Αρχαγγέλων και δεν θα υποχωρήσω.  Θα σταθώ στο ύψος μου και δεν θα φοβηθώ να …  Θα γίνω όργανο του θελήματος του Θεού ότι και αν είναι αυτό.  Είμαι εδώ γι αυτό βοήθησέ με Θεέ μου.  Εις το όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και των Στρατιών του, είμαι ελεύθερος/η και θα παραμείνω ελεύθερος!  Και δεν θα σκλαβωθώ από κανέναν εχθρό, από μέσα ή από έξω.  Αμήν.

*** Μέγας Φώτιος: Μια μεγάλη πνευματική μορφή της Εκκλησίας μας

~ του Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού  Στις 6 Φεβρουαρίου εορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη του Μεγάλου Φωτίου. Πρόκειται για μια σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, ο οποίος έχει λάβει δικαίως τον σπάνιο τίτλο του μεγάλου. Επίσης δεν θεωρείται μεγάλος μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από την ιστορία, διότι συγκαταλέγεται στους ξεχωριστούς πνευματικούς φάρους της ανθρωπότητας.  Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 810 μ. Χ. από πλούσιους και ευσεβείς γονείς, τον Σέργιο και την Ειρήνη, οι οποίοι ανήκαν στις τάξεις των ορθοδόξων υπερασπιστών των Αγίων Εικόνων. Έλαβε σπουδαία κλασική και θεολογική μόρφωση στα ονομαστά πανεπιστήμια της Βασιλεύουσας. Μάλιστα μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων από την αγία Θεοδώρα την Αυγούστα και τον υιό της Μιχαήλ Γ΄ (842-867), το 842 ο Φώτιος ανήλθε με την αξία του σε υψηλά πολιτικά αξιώματα. Το 858 μετά την απομάκρυνση του πατριάρχη Ιγνατίου από τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο αυτοκράτορας πρότεινε να ανέβει ο Φώτιος, ο οποίος είχε αναδειχθεί ως ενάρετος και συνετός άνδρας. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε να εισέρθει στον ιερό κλήρο. Σε μια εβδομάδα έλαβε και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης. Η χειροτονία του ως επίσκοπος και η ενθρόνισή του στον πατριαρχικό θρόνο έγινε τα Χριστούγεννα του 858.

Ο Φώτιος από τις πρώτες κιόλας μέρες άρχισε την αναδιοργάνωση της Εκκλησίας και το κλείσιμο των πληγών της που είχε ανοίξει η εκατονταετής εικονομαχική έριδα (726-842). Καλώντας άξιους συνεργάτες αγωνίστηκε για την πνευματική ανόρθωση των πιστών και την ιεραποστολική αποστολή της Εκκλησίας, η οποία είχε αναστείλει η λαίλαπα της εικονομαχίας. Άρχισε από τον εκχριστιανισμό των Βουλγάρων, τους οποίους μετέβαλε ταυτόχρονα και σε φίλους του βυζαντινού κράτους. Ανέθεσε στους δύο σπουδαίους θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο να μεταβούν στην Ευρώπη και να εκχριστιανίσουν τους λαούς της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, οι οποίοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες. Αυτό σημαίνει πως πραγματικός φωτιστής της Ευρώπης είναι ο Μέγας Φώτιος!  Στον μορφωτικό και παιδευτικό τομέα υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του. Πίστευε με όλη τη δύναμη της ψυχής του ότι η παιδεία και η μόρφωση είναι απαραίτητα στοιχεία του ανθρώπου για να μεταστοιχειωθεί σε πνευματική οντότητα. Μάλιστα θεωρούσε ότι η χριστιανική πίστη και ευσέβεια θα πρέπει να επικουρούνται από τη μόρφωση και τη γνώση ώστε να ο χριστιανός να μην υστερεί έναντι του μη χριστιανού. Η χριστιανική πίστη συνδυασμένη με την «θύραθεν» παιδεία δημιουργεί άρτιες προσωπικότητας και υψηλά πολιτισμικά ιδεώδη. Γι’ αυτό και ίδρυε παντού  σχολεία, στα οποία διδάσκονταν όλες οι γνώσεις και οι επιστήμες. Το πιο ονομαστό σχολείο που ίδρυσε είναι το περίφημο πανεπιστήμιο της Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, όπου κλήθηκαν να διδάξουν οι πιο ονομαστοί δάσκαλοι της οικουμένης. Ο Φώτιος ήταν ένας από αυτούς ο οποίος δίδασκε φιλοσοφία σε αυτό για πολλά χρόνια, παράλληλα με τα ποιμαντικά του καθήκοντα.   Ο Φώτιος έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα κλασικά γράμματα και εκτίμηση για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και συγγραφείς και γι’ αυτό είχε βάλλει ως στόχο να διασώσει την αρχαιοελληνική πνευματική κληρονομία, την οποία θεωρούσε και δική του κληρονομιά. Ανέθεσε σε μοναχούς καλλιγράφους να αντιγράφουν και να διαδίδουν τα αρχαία συγγράμματα και να εμπλουτίζουν τις βιβλιοθήκες. Ο ίδιος έχουν διασωθεί τα πιο σπάνια έργα των αρχαίων. Μάλιστα βεβαιώνουν οι ειδικοί πως αν ο Φώτιος δεν μας άφηνε την «Μυριόβιβλό» του η γνώσεις μας για τους αρχαίους  συγγραφείς θα ήταν φτωχή. Δε θα γνωρίζαμε καν την ύπαρξη κλασικών έργων, ούτε καν τους συγγραφείς τους χωρίς αυτή!

***     Η δύναμη της Αγίας Γραφής

~  Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια.  Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία. «Εδώ εάν δε μας σώσει το ατσάλι, το βιβλίο δεν θα μας σώσει σίγουρα!».

Τέτοιου είδους σχόλιο έκανες, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα τίποτα δεν εναπέθετες στην πίστη στο Θεό. Την πίστη την θεωρούσες ως κάποια παλιά καμπαρτίνα, που το ανθρώπινο καραβάνι από καταβολής κόσμου, αν και άχρηστη τη σέρνει μαζί του.                                       Παρόλα αυτά πήρες το βιβλιαράκι και το έβαλες μέσα στην αριστερή τσέπη. Τι συνέβη; Μόνος σου λες, θαύμα από τον Θεό και το προσυπογράφω. Την ίδια μέρα ξεκίνησε δυνατή μάχη. Γύρω σου έπεφταν τραυματίες.                                                                                     Ξαφνικά τραντάζεσαι. Σε χτύπησε σφαίρα. Πιάνεις με το χέρι την αριστερή πλευρά σου στο μέρος της καρδιάς. Περίμενες να τρέξει αίμα. Όταν γδύθηκες, βρήκες τη σφαίρα σε αυτό το βιβλιαράκι, ακριβώς στο μέρος της καρδιάς.                                                                          Έτρεμες σαν να είχες πυρετό. Το χέρι του Θεού! Το ιερό βιβλίο σου έσωσε τη ζωή από το ατσάλι και το μολύβι. Την ημέρα αυτή την θεωρείς ως πνευματική σου γέννηση.                    Από την ημέρα εκείνη άρχισες να έχεις φόβο Θεού και διαφύλαξες την πίστη σου προσεκτικά. Όντως δεν είναι παλιά καμπαρτίνα! Και δεν την κουβαλά το ανθρώπινο καραβάνι μάταια. 

***  Ας αγωνιστούμε να γίνουμε καλύτεροι…

~  Κοίτα, πόσα κάστρα και παλάτια βασιλιάδων, ηγεμόνων και αρχόντων είναι σωριασμένα σε ερείπια! Σκέψου, πόση δύναμη και πόσο πλούτο είχαν κάποτε! Τώρα έχουν ξεχαστεί και τα ονόματά τους.

Λέει η Γραφή: «Πολλοί άρχοντες έχασαν την εξουσία τους και κάθισαν στο χώμα κι ένας άσημος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γίνει βασιλιάς, φόρεσε στέμμα».  Δεν σου φτάνουν αυτά; Συλλογίσου τότε, ποια είναι η αξία σου όταν κοιμάσαι; Μήπως δεν μπορεί κι ένα ζωύφιο να σε θανατώσει; Ναι, πολλοί πέθαναν έτσι στον ύπνο τους. Αλήθεια, από μια  κλωστή κρέμεται η ζωή μας! Κόβεται η κλωστή και τελειώνουν όλα. Έτσι να φιλοσοφείς και να μη σαγηνεύεσαι από την ομορφιά, τα πλούτη, τη δόξα, τις απολαύσεις. Ένα μόνο να σε απασχολεί: Που τελειώνουν όλα αυτά. Θαυμάζεις όσα βλέπεις εδώ στη γη; Πιο αξιοθαύμαστα, όμως, είναι εκείνα που αναφέρονται στις άγιες Γραφές. Δείξε μου έναν αγέρωχο άρχοντα ή έναν λαμπροντυμένο πλούσιο, όταν ψήνεται από τον πυρετό, όταν ψυχομαχεί, και τότε θα σε ρωτήσω: Πού είναι εκείνος, που περνούσε από την αγορά καμαρωτός και περήφανος με ακολούθους και σωματοφύλακες; Πού είναι εκείνος, που φορούσε πανάκριβα ρούχα; Πού είναι η χλιδή της ζωής του, η πολυτέλεια των συμποσίων του, οι υπηρέτες, οι παρατρεχάμενοι, τα γέλια, οι ανέσεις, οι σπατάλες; Όλα έφυγαν και πέταξαν. Τι απέγινε το σώμα, που απολάμβανε τόση ηδονή; Πλησίασε στον τάφο και κοίτα τη σκόνη, τη σαπίλα, τα σκουλήκια. Κοίτα και στέναξε πικρά. Και μακάρι το κακό να  περιοριζόταν σε τούτη τη σκόνη, που βλέπεις. Από τον τάφο και τα σκουλήκια φέρε τη σκέψη σου στο ακοίμητο σκουλήκι της άλλης ζωής, στο τρίξιμο των δοντιών, στο αιώνιο σκοτάδι, στην άσβεστη φωτιά, στις πικρές και αφόρητες εκείνες τιμωρίες, που δεν θα έχουν τέλος. Εδώ, στη γη, και τα καλά και τα κακά κάποτε, αργά ή γρήγορα, τελειώνουν εκεί, όμως, και τα δύο διαρκούν αιώνια. Και διαφέρουν ως προς την ποιότητα από τα καλά και τα κακά του κόσμου τούτου τόσο, που δεν είναι δυνατό να εκφράσει κανείς με λόγια.  Τι έγιναν, λοιπόν, όλα εκείνα τα μεγαλεία; Τι έγιναν τα χρήματα και τα κτήματα; Ποιος άνεμος φύσηξε και τα πήρε και τα σκόρπισε; Τι θέλει, πάλι, κι αυτή η ανώφελη δαπάνη για την κηδεία, που και τον νεκρό δεν ωφελεί και τους οικείους του ζημιώνει; Ο Χριστός αναστήθηκε γυμνός από τον τάφο. Ας μη γίνεται, λοιπόν, η κηδεία αφορμή ικανοποιήσεως της μανίας μας για επίδειξη. Ο Κύριος είπε: «Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουνα γυμνός και με ντύσατε». Όμως δεν είπε: «Ήμουνα νεκρός και με θάψατε». Γιατί, αν μας παραγγέλλει να μην έχουμε τίποτα περισσότερο από ένα σκέπασμα, όταν ζούμε, πολύ περισσότερο όταν πεθάνουμε. Ποιαν απολογία θα δώσουμε στο Θεό, λοιπόν, όταν ξοδεύουμε τεράστια ποσά για να κηδέψουμε ένα νεκρό σώμα, τη στιγμή που ο Χριστός, με τη μορφή των φτωχών συνανθρώπων μας, τριγυρνάει πεινασμένος και γυμνός, κι εμείς αδιαφορούμε γι’ αυτό; Όλα όσα σας λέω, βέβαια, είναι ανώφελα για κείνους που έχουν ήδη πεθάνει. Ας τ’ ακούσουν, όμως, οι ζωντανοί και ας συνέλθουν, ας λογικευτούν, ας διορθωθούν. Όπου να’ ναι θα έρθει και η δική τους ώρα. Δεν θ’ αργήσουν να βρεθούν κι αυτοί, δεν θ’ αργήσουμε να βρεθούμε όλοι μας, μπροστά στο φοβερό Κριτήριο, όπου θα δώσουμε λόγο για τις πράξεις μας. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, να γίνουμε καλύτεροι, εγκαταλείποντας την αμαρτία και ακολουθώντας την αρετή, για να μη χάσουμε τη βασιλεία των ουρανών, για ν’ αποκτήσουμε τα άφθαρτα αγαθά, που έχει ετοιμάσει για μας ο φιλάνθρωπος Κύριος.

*** Άγιος Χαράλαμπος: Πώς έσωσε τους κατοίκους του Πύργου από πανώλη~  Διαβάστε μερικά από τα θαύματα του Αγίου Χαραλάμπους, ανάμεσά τους και την διάσωση των κατοίκων του Πύργου από τρομερή επιδημία πανώλης, το 1860.  Η νόσος αυτή εξαλείφθηκε από τον Άγιο Χαράλαμπο μετά από θερμή προσευχή προς αυτόν και παράκληση.Λένε μάλιστα ότι οι κάτοικοι του Πύργου είδαν καταπληκτικό θέαμα.Ο Άγιος με την ράβδο του έσπρωχνε ένα λευκό σαν βαμβάκι νέφος στον ουρανό μέχρι που το έρριψε στην θάλασσα.

Ήταν η ασθένεια που καταδίωξε ο Άγιος. Και σε άλλα μέρη όμως κατά καιρούς ήταν εμφανής η παρουσία του Αγίου Χαραλάμπους στην εκδίωξη της πανώλης,όπως στην Θεσσαλία στο χωριό Σαβάλια και στη Δημητσάνα όπου μετονομάστηκε ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου σε Ναό Αγίου Χαραλάμπους, εξαιτίας της θαυματουργικής παρέμβασης του Αγίου. β) Στον Άγιο Χαράλαμπο αποδόθηκε η εκδίωξη της θανατηφόρας επιδημίας της γρίπης το 1918,από την Ηλεία και την Ελλάδα, εξαιτίας της οποίας χιλιάδες ανθρώπων πέθαιναν για μήνες. γ) Το 1687 οι Αγαρηνοί με αρχηγό τον τρομερό Αχμέτ Εφέντη, πολιόρκησαν τον Πύργο. Μετά από παρακλήσεις των κατοίκων στον Αγιο Χαράλαμπο,έπεσε ασθένεια λοιμική στον στρατό του Εφέντη και πολλοί από τους στρατιώτες του πέθαναν,με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να σωθεί η πόλη από την πολιορκία. δ) Το 1821 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο λιμάνι και πολιόρκησαν τον Πύργο με σκοπό να προχωρήσουν προς την Τριπολιτσά και να καθαρίσουν την περιοχή από τα επαναστατικά στρατεύματα.Αφού έκαψαν ένα μέρος της πόλης,προσπάθησαν να προχωρήσουν προς τον κεντρικό δρόμο με τις άμαξες και τον οπλισμό τους. Όμως στα περίχωρα του μικρού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους είχε λάβει θέσεις ένας μικρός αριθμός αποφασισμένων Ελλήνων στρατιωτών,οι οποίοι με τη βοήθεια του Αγίου εκδίωξαν τους πολυάριθμους Τούρκους.Τώρα οι Τούρκοι θα πρέπει για εβδομάδες να ψάχνουν άλλα περάσματα για να φτάσουν στην Τριπολιτσά.Το μόνο πέρασμα που έχει μείνει είναι το ηρωικό Πούσι,όπου οι Έλληνες έχουν παραταχθεί οργανωμένα,λόγω της καθυστέρησης των Τούρκων στον Πύργο και δίνουν το τελειωτικό χτύπημα στον εχθρό. ε) Στον Ιταλικό βομβαρδισμό το 1941, λίγες ώρες πριν γίνει, δημιουργόταν ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης στον ουρανό του Πύργου με αποτέλεσμα τη συνεχή αναβολή του και τελικά τη ματαίωση του και τη διάσωση της πόλης. στ) Πριν καταλάβουν οι Γερμανοί τον Πύργο είχε προηγηθεί σφοδρός βομβαρδισμός. Κανείς όμως από τους κατοίκους δεν έπαθε τίποτα, γιατί οι βόμβες έπεσαν σε ακατοίκητα μέρη και πολλές δεν εξερράγησαν καθόλου. θ) Στις 26 Μαρτίου 1993 ο μεγάλος σεισμός του Πύργου στις 14:10 Ώρα διαμοιράστηκε σε δύο σεισμούς των 5,5 και 5,8R και από άποψη χρόνου 3 λεπτά κενό μεσολάβησαν μεταξύ των μεγάλων δονήσεων,με αποτέλεσμα οι ζημιές να μην είναι φοβερές.Αυτή η διαμοίραση του σεισμού ήταν επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο. Πολύ καιρό πριν γίνονταν συνεχείς μικρές δονήσεις τα βράδια,σαν προειδοποίηση ώστε οι κάτοικοι να έχουν πάρει τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του μεγάλου σεισμού.Την ώρα του σεισμού πολλά μικρά παιδάκια με τα αθώα μάτια τους είδαν όπως λένε τον να κρατάει με απλωμένα τα χέρια του τα σπίτια του Πύργου για να μην πέσουν.  

***   «Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας»

~ Άγιος Μάξιμος: Μην καταφρονήσεις την εντολή της αγάπης, γιατί μ’ αυτή θα γίνεις παιδί του Θεού, ενώ παρα­βαίνοντάς την θα γίνεις παιδί της γέννας.

~ Για τις εξής πέντε αιτίες οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο: Για το Θεό, όπως ο ενάρετος τους αγαπάει όλους, και όπως κάποιος αγαπάει τον ενάρετο, έστω κι αν ο ίδιος δεν έγινε ακόμα ενάρετος.

– Για φυσικούς λόγους, όπως οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, και αντιστρόφως.                – Από κενοδοξία, όπως αγαπάει κάποιος αυτόν που τον δοξάζει.                                           – Από φιλαργυρία, όπως εκείνος που αγαπάει τον πλούσιο γιατί του δίνει χρήματα.             – Από φιληδονία, όπως εκείνος που αγαπάει ένα πρόσωπο, γιατί του ικανοποιεί τη γαστριμαργία ή τη σαρκική του επιθυμία.                                                                                 Απ’ αυτές λοιπόν τις αιτίες, η πρώτη είναι αξιέ­παινη, η δεύτερη ούτε επαινετή ούτε αξιοκατάκριτη, ενώ οι υπόλοιπες είναι εμπαθείς.                                                                      Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι’ Αυτόν ή για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας μην έχουμε σκοπό ν’ αρέσουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στο Θεό. Σ’ Αυτόν ν’ αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική του δόξα. Διαφορετικά, θα κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.                                                                                                       Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή που δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.                                                                                             H διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία.                     Εκείνος που αγαπάει το Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,          – δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους                                                                             – έδειχνε μακροθυμία, όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν        – υπέμεινε, όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε.                                                                                               Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μας βεβαιώνει: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21). Και πάλι: «Όποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).                                                                   «Εγώ σας λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν» (Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν’ αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους, όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου.                                  Όποιος έχει την τέλεια αγάπη, δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους. Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση, και γι’ αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο. Τους εναρέτους τους αγαπάει ως φίλους, ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει, αν τον βλάψουν, χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται. Αντίθετα, αν το καλέσει η περίσταση, πάσχει για χάρη τους, για να τους κάνει κι αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν. Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει τη διάθεσή του, αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου. 

***  Βρήκαν παρηγοριά στη Χάρη και στο Λόγο του Θεού

~   Τὸ νέο διαδόθηκε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα πολὺ γρήγορα σὲ κάθε γωνιὰ τῆς γειτονιᾶς.

Ὅλοι πάγωσαν νιώθοντας μεγάλη συμπάθεια πρὸς τοὺς καλούς τους γείτονες.  Ἡ Μάρθα, συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκ­κλησίας, ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας στιγμὴ ποὺ ἔφθασε ἡ θλιβερὴ εἴδηση στ’ αὐτιά της, ἄρχισε νὰ προσεύχεται ὁλόθερμα, δίνοντας τὸ ὄνομα τοῦ παιδιοῦ γιὰ μνημόνευση στὴ θεία Λειτουργία καὶ κάνοντας Παρακλήσεις στὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους, ποὺ τόσο πολὺ εὐλαβοῦνταν.  Στὸ τέλος, ὅμως, τῆς προσ­ευχῆς της πάντοτε προσέθετε: «Κύριε καὶ Θεέ μου, δὲν εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκούσεις ἐμένα τὴν ἁμαρτωλή. Δὲν τὸ ἀξίζω· δὲν Σοῦ τὸ ἀπαιτῶ ἐγωιστικά. Σὺ εἶσαι Πάνσοφος καὶ Πανάγαθος, στοργικὸς Πατέρας. Εἶσαι μόνο ἀγάπη καὶ θὰ δώσεις τὸ καλύτερο καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ παιδί. Ἂς γίνει τὸ θέλημά Σου. Σ᾿ εὐχαριστῶ». Ἔτσι ἔλεγε ἡ Μάρθα κάθε φορὰ κι ἄφηνε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ αἴτημά της στὸν Κύριο.                                                                          Ὁ καιρὸς περνοῦσε. Ξημέρωνε Πρω­­τοχρονιὰ καὶ στὸ σπίτι τῆς Μαρίας, τὴν ὥρα ποὺ ἄλλαζε ὁ χρόνος, ἡ ψυχὴ τῆς εἰκοσάχρονης κόρης της πέταξε στὰ οὐράνια. Θρῆνος καὶ κλαυθμὸς σκέπασε τὸ σπίτι. Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου σὰν ἀστραπὴ διαδόθηκε τὸ θλιβερὸ μαντάτο. Ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀνθρώπους ποὺ πῆγαν στὸ σπίτι γιὰ νὰ τοὺς συλλυπηθοῦν ἦταν ἡ Μάρθα. Οἱ πληγωμένοι γονεῖς δήλωσαν πὼς δὲν δέχονταν ἐπισκέψεις· μόνο σὲ ἐλάχιστους στενοὺς συγγενεῖς ἐπέτρεπαν νὰ πηγαίνουν. Ἡ Μάρθα ἔψαχνε νὰ βρεῖ κάποια ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ ξανὰ τὴν οἰκογένεια μὲ τὸ βαρύ – ἀβάσταχτο πένθος. Ἐπιθυμοῦσε νὰ τοὺς μιλήσει μὲ λόγια τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, νὰ τοὺς προμηθεύσει μὲ κατάλληλα βιβλία, ὥστε νὰ παρηγορηθοῦν. Ὁ καιρὸς γιὰ τὸ τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο πλησιάζει. Μὲ πόνο ψυχῆς ἡ Μάρθα τηλεφωνεῖ στὴ μητέρα τοῦ κοριτσιοῦ λέγοντάς της πόσο πολὺ προσεύχεται γι᾿ αὐτὴν καὶ τὸν σύζυγό της. Προσφέρθηκε νὰ πάει στὸ σπίτι τους, προκειμένου νὰ τοὺς βοηθήσει μὲ τὶς ἑτοιμασίες τοῦ Μνημοσύνου, κι ἐκεῖνοι τῆς ἀπάντησαν μὲ προθυμία πὼς ἡ πόρτα τοῦ σπι­τιοῦ τους ἦταν ἀνοιχτὴ γιὰ κείνην.  Ἔτσι ἡ Μάρθα βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ πεῖ στοὺς πονεμένους αὐτοὺς γονεῖς γιὰ τὸ πόσο ὠφελοῦν τὰ Μνημόσυνα τὶς ψυχὲς τῶν προσφιλῶν νεκρῶν τους, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ φιλανθρωπίες ποὺ γίνονται εἰς μνήμην τους. Ἐπιπλέον τοὺς ἀνέφερε πόσο καλὸ κάνει τὴν ἡμέρα τοῦ Μνημοσύνου νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἀφοῦ πρῶτα ἐξομολογηθοῦν. Ἐκεῖνοι δέχθηκαν τὰ λόγια της ταπεινά· κι ἀφοῦ πῆγαν στὸν Πνευματικὸ τῆς Μάρθας, μὲ πολλὴ συντριβὴ ἐξομολογήθηκαν καὶ κοινώνησαν τὴν ἡμέρα τοῦ Μνημοσύνου. Ἀπὸ τότε, ἔχοντας πιὰ συχνὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Πνευματικό τους, ὁ ὁποῖος τοὺς συμπαραστέκεται μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὰ παρηγορητικά του λόγια, ἐκκλησιάζονται τακτικὰ δο­­ξά­ζον­τας τὸν ἅγιο Θεό, χωρὶς νὰ ξεχνοῦν καὶ τὴν προσφορὰ τῆς Μάρθας, ποὺ τοὺς βοήθησε νὰ βροῦν παρηγοριὰ στὴ χάρη καὶ στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

***   «Όχι στην αυτοπεποίθηση»

~  Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης: Ποια είναι η βάση της πνευματικής ζωής; Πως το κατάλαβε ο άγιος Νείλος; Δείτε τι ήταν αυτό που οδήγησε τον άγιο στη χάρη που ζητούσε να βρει τόσα χρόνια, μέσα σε μια στιγμή.  Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη με θέμα: «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ». Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019.

*** Οι 8 λογισμοί της κακίας

~  Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος προς τον επίσκοπο Κάστορα, περί των οχτώ λογισμών της κακίας.                                                                                                                                         1. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ                                                                                   Πρώτα θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών.

Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες. Εκείνοι λοιπόν, δεν έχουν παραδώσει ένα κανόνα νηστείας, ούτε ένα τρόπο της διατροφής, ούτε το ίδιο μέτρο, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη, είτε λόγω ηλικίας, είτε ασθένειας, είτε καλύτερης συνήθειας του σώματος. Έχουν όμως παραδώσει σε όλους ένα σκοπό, να αποφεύγομε την αφθονία και να αποστρεφόμαστε τον χορτασμό της κοιλιάς. Έχουν δει στην πράξη ότι είναι ωφελιμότερο και βοηθά στην καθαρότητα το να τρώει κανείς μία φορά την ημέρα από το να τρώει κάθε τρεις ή τέσσερις ή εφτά ημέρες. Γιατί λένε, εκείνος που επεκτείνεται υπέρμετρα στη νηστεία, υπέρμετρα κατόπιν τρώει. Και από αυτό, άλλοτε εξαιτίας της υπερβολής της αποχής από την τροφή ατονεί το σώμα και γίνεται πιο απρόθυμο για τις πνευματικές εργασίες, και άλλοτε όταν γεμίσει από το βάρος των τροφών προκαλεί αμέλεια και εξασθένηση της ψυχής.                                                                                          Και πάλι οι άγιοι Πατέρες δοκίμασαν και είδαν ότι δεν είναι για όλους κατάλληλη η διατροφή με χόρτα, ούτε με όσπρια, ούτε όλοι μπορούν να τρέφονται μόνο με ξερό ψωμί. Και άλλος, καθώς είπαν, ενώ τρώει δύο λίτρες ψωμί, πεινά ακόμη, ενώ άλλος τρώει μία λίτρα ή εξ ουγγιές και χορταίνει. Σε όλους λοιπόν, όπως είπα, ένα κανόνα εγκράτειας έχουν παραδώσει, το να μην ξεγελιούνται με τον χορτασμό της κοιλίας(1), ούτε να παρασύρονται από την ηδονή του λάρυγγα.                                                                                                    Γιατί δεν είναι μόνο η διαφορά της ποιότητας των τροφών, αλλά και η ποσότητα που ανάβει τα πυρωμένα βέλη(2) της πορνείας. Γιατί με οποιαδήποτε τροφή όταν γεμίσει η κοιλιά, γεννά το σπόρο της διαφθοράς. Και πάλι δεν είναι μόνο η κραιπάλη του κρασιού που φέρνει μέθη στη διάνοια, αλλά και η αφθονία του νερού και κάθε τροφής η υπερβολική χρήση, τη ζαλίζει και φέρνει νύστα σ’ αυτήν. Αιτία της καταστροφής των Σοδομιτών δεν ήταν η κραιπάλη του κρασιού και των διαφόρων φαγητών, αλλά η αφθονία του άρτου, κατά τον προφήτη(3).       Η ασθένεια του σώματος δεν είναι αντίθετη με την καθαρότητα της καρδιάς, όταν δώσομε στο σώμα εκείνα που απαιτεί η ασθένεια, όχι ό,τι θέλει η ηδονή. Τις τροφές τις χρησιμοποιούμε τόσο ώστε να ζήσομε, όχι για να σκλαβωθούμε στις ορμές της επιθυμίας. Η μετρημένη και μέσα σε λογικά όρια τροφή βοηθά στην υγεία του σώματος, δεν αφαιρεί την αγιότητα. Ακριβής κανόνας εγκράτειας, όπως παρέδωσαν οι Πατέρες, είναι να σταματούμε να τρώμε πριν χορτάσομε. Και ο Απόστολος που είπε: «Μη φροντίζετε για την σάρκα, πως να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της»(4), δεν εμπόδισε την αναγκαία κυβέρνηση της ζωής, αλλά απαγόρευσε την φιλήδονη φροντίδα.                                                                             Άλλωστε, για την τέλεια καθαρότητα της ψυχής, δεν αρκεί μόνο η εγκράτεια στα φαγητά, αν δεν συντρέχουν και οι υπόλοιπες αρετές. Λοιπόν, η ταπείνωση με την υπακοή και την καταπόνηση του σώματος, ωφελούν πολύ. Η αποχή από τη φιλαργυρία, όχι μόνον το να μην έχει κανείς χρήματα, αλλά και το να μην τα επιθυμεί, οδηγεί στην καθαρότητα της ψυχής.      Η αποχή από την οργή, από την λύπη, από την κενοδοξία, από την υπερηφάνεια, όλα αυτά προξενούν τη γενική καθαρότητα της ψυχής. Τη μερική καθαρότητα της ψυχής, μέσω της σωφροσύνης, ιδιαίτερα κατορθώνουν η νηστεία και η εγκράτεια. Γιατί είναι αδύνατον εκείνος που έχει γεμάτη την κοιλιά του, να κάνει νοερό πόλεμο εναντίον του πνεύματος της πορνείας. Ώστε λοιπόν πρώτος αγώνας μας ας είναι να συγκρατούμε την κοιλιά μας και να υποδουλώνομε το σώμα. Όχι μόνο με νηστεία, αλλά και με αγρυπνία και κόπο και πνευματικά αναγνώσματα και με το να μαζεύομε την καρδιά μας πάνω στο φόβο της κολάσεως και στον πόθο της βασιλείας των Ουρανών.                                                               2. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΑΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ               Δεύτερος αγώνας που έχομε να κάνομε είναι εναντίον του πνεύματος της πορνείας και της σαρκικής επιθυμίας, η οποία επιθυμία αρχίζει από τη μικρή ηλικία να ενοχλεί τον άνθρωπο. Ο αγώνας αυτός είναι μεγάλος και δύσκολος και έχει δύο μέτωπα. Γιατί ενώ τα άλλα ελαττώματα κάνουν τη μάχη μόνο μέσα στη ψυχή, ο σαρκικός πόλεμος είναι διπλός, και στη ψυχή και στο σώμα. Και γι’ αυτό πρέπει να αναλάβομε διπλό πόλεμο.                                   Γιατί δεν είναι αρκετή η σωματική νηστεία για να αποκτήσομε την τέλεια σωφροσύνη και αληθινή αγνεία, αν δεν ακολουθεί και συντριβή καρδίας και πυκνή προσευχή προς τον Θεό και συχνή μελέτη των Γραφών και κόπος και εργασία των χεριών, τα οποία μπορούν να αναστέλλουν τις ακατάστατες ορμές της ψυχής και να ανακαλούν την ψυχή από τις αισχρές φαντασίες. Προπάντων βοηθά η ταπείνωση της ψυχής, χωρίς την οποία ούτε την πορνεία, ούτε άλλο πάθος μπορεί κανείς να νικήσει. Πρώτα – πρώτα λοιπόν πρέπει με κάθε προσοχή να φυλάγει κανείς την καρδιά του(5) από ρυπαρούς λογισμούς.                                              Γιατί από την καρδιά βγαίνουν – όπως είπε ο Κύριος – διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες και τα λοιπά(6). Και η νηστεία δεν έχει διαταχθεί μόνον για κακοπάθεια του σώματος, αλλά και για την προσοχή και νηφαλιότητα του νου, για να μη σκοτιστεί ο νους από τη πολυφαγία και γίνει αδύνατος στην επιτήρηση των λογισμών. Πρέπει λοιπόν όχι μόνο στη σωματική νηστεία να βάζομε όλη την επιμέλειά μας, αλλά και στην προσοχή των λογισμών και στην πνευματική μελέτη, χωρίς τα οποία είναι αδύνατο να ανέβομε στο ύψος της αληθινής αγνείας και καθαρότητας. Πρέπει λοιπόν να καθαρίζομε πρώτα, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, το εσωτερικό του πιάτου και του ποτηριού, για να γίνει και το εξωτερικό τους καθαρό(7).                                                                                                      Γι’ αυτό ακριβώς, αν υπάρχει μέσα μας η φροντίδα να πολεμήσομε νόμιμα και να στεφανωθούμε(8), αφού νικήσομε το ακάθαρτο πνεύμα της πορνείας, να μην έχομε θάρρος στη δική μας δύναμη και άσκηση, αλλά στη βοήθεια του Κυρίου μας και Θεού. Γιατί δεν παύει ο άνθρωπος να πολεμείται από αυτό το πνεύμα, μέχρις ότου πιστέψει αληθινά ότι όχι με τη δική του επιμέλεια και το δικό του κόπο, αλλά με τη βοήθεια του Θεού ελευθερώνεται από αυτή την αρρώστια και ανεβαίνει στο ύψος της αγνείας. Και αυτό είναι υπόθεση πάνω από τη φύση. κατά κάποιο τρόπο υπερβαίνει το σώμα εκείνος που έχει υποτάξει τους ερεθισμούς της σάρκας και τις ηδονές της. Και γι’ αυτό είναι αδύνατον ο άνθρωπος (για να το πω έτσι) με τα δικά του φτερά να πετάξει προς το υψηλό και ουράνιο βραβείο της αγιοσύνης και να γίνει μιμητής των Αγγέλων, αν δεν τον σηκώσει η χάρη του Θεού από τη γη και τη λάσπη. Γιατί με καμιά άλλη αρετή οι άνθρωποι με τη σάρκα που φέρουν δεν εξομοιώνονται περισσότερο με τους αγγέλους, όσο με την αρετή της σωφροσύνης. Με την αρετή αυτή, ενώ βρίσκονται ακόμη στη γη, έχουν το πολίτευμα στους ουρανούς, κατά τον Απόστολο(9).                                                                                                                            Δείγμα του ότι αποκτήσαμε τελείως αυτή την αρετή είναι να μη προσηλώνεται η ψυχή κατά τον ύπνο σε καμία εικόνα αισχρής φαντασίας. Γιατί αν και δεν λογαριάζεται ως αμαρτία αυτή η κίνηση στον ύπνο, είναι όμως γνώρισμα ότι η ψυχή είναι άρρωστη και δεν έχει ελευθερωθεί από το σαρκικό πάθος. Γι’ αυτό τις αισχρές φαντασίες που μας έρχονται στον ύπνο, πρέπει να πιστεύομε ότι είναι έλεγχος της προηγούμενης αμέλειας και της ασθένειάς μας, αφού την κρυμμένη μέσα στα απόκρυφά της ψυχής μας νόσο την κάνει φανερή η ρεύση κατά την ανάπαυση του ύπνου. Γι’ αυτό και ο Γιατρός των ψυχών μας, στα απόκρυφα της ψυχής έβαλε το φάρμακο, όπου γνώριζε ότι βρίσκονται και οι αιτίες της ασθένειας, λέγοντας: «Καθένας που βλέπει γυναίκα με σκοπό να την επιθυμήσει, έκανε κιόλας μοιχεία μαζί της μέσα στην καρδιά του»(10). Δε διορθώνει τόσο τους περίεργους και πορνικούς οφθαλμούς, όσο την ψυχή που έχει την κατοικία της μέσα μας, η οποία κακώς μεταχειρίζεται τα μάτια τα οποία έδωσε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου. Γι’ αυτό και η σοφή Παροιμία δε λέγει: «Με κάθε τρόπο να προσέχεις τα μάτια σου», αλλά. «Με κάθε τρόπο να προσέχεις την καρδιά σου»(11). Έβαλε δηλαδή το φάρμακο της προσοχής στην καρδιά που μεταχειρίζεται τα μάτια για ό,τι θέλει.                                                                                       Λοιπόν αυτή ας είναι η φρουρά και προφύλαξη της καρδιάς μας. όταν έρθει στο νου μας ενθύμηση γυναίκας που ξεφύτρωσε από διαβολική δολιότητα, είτε μητέρας ή αδελφής ή άλλων ευλαβών γυναικών, αμέσως να την διώξομε από την καρδιά μας, μήπως επιμένοντας πολύ σ’ αυτή την ενθύμηση, μας κυλήσει εκείνος που μας εξαπατά στο κακό, ο διάβολος, και μας ρίξει μέσα στο γκρεμό των αισχρών και βλαβερών σκέψεων. Αλλά και η εντολή που δόθηκε από το Θεό στον πρωτόπλαστο διατάζει, να συντρίβομε το κεφάλι του φιδιού(12), δηλαδή των αρχή των βλαβερών λογισμών, μέσω των οποίων επιχειρεί αυτό να συρθεί μέσα στις ψυχές μας. Αλλιώς με το να παραδεχτούμε το κεφάλι, που είναι η αρχή του λογισμού, θα παραδεχτούμε και το υπόλοιπο σώμα του φιδιού, που είναι η συγκατάθεση στην ηδονή, και αυτό θα κατακρημνίσει τη διάνοιά μας στην παράνομη πράξη. Αλλά πρέπει κατά την Γραφή, κάθε πρωί να εξολοθρεύομε όλους τους αμαρτωλούς της γης(13), δηλαδή με το φως της γνώσεως να διακρίνομε και να εξολοθρεύομε τους αμαρτωλούς λογισμούς από τη γη, η οποία είναι η καρδιά μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου. Και όσο είναι ακόμη νήπια οι γιοι της Βαβυλώνας, δηλαδή οι πονηροί λογισμοί, να τους χτυπάμε στο έδαφος και να τους τσακίζομε πάνω στην πέτρα(14), η οποία πέτρα είναι ο Χριστός. Γιατί αν οι νήπιοι λογισμοί μεγαλώσουν και γίνουν άνδρες λόγω της συγκαταθέσεώς μας σ’ αυτούς, τότε δεν θα νικηθούν χωρίς μεγάλο στεναγμό και κόπο.                                                          Μετά τα όσα είπαμε από την Αγία Γραφή, καλό είναι να θυμηθούμε και λόγους αγίων Πατέρων. Είπε λοιπόν ο άγιος Βασίλειος, επίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας. «Και γυναίκα δε γνωρίζω και παρθένος δεν είμαι». Τόσο πολύ γνώριζε ότι το δώρο της παρθενίας δεν κατορθώνεται μόνο με αποχή από γυναίκα, όσο με την αγιοσύνη της ψυχής και την καθαρότητα, η οποία κατορθώνεται με το φόβο του Θεού. Λένε επίσης και τούτο οι Πατέρες, ότι δεν μπορούμε να αποκτήσομε τελείως την αρετή της αγνείας, αν δεν αποκτήσομε πρωτύτερα την αληθινή ταπεινοφροσύνη μέσα στην καρδιά μας. Ούτε μπορούμε να κριθούμε άξιοι ν’ αποκτήσομε την αληθινή θεία γνώση, αν μέσα στα απόκρυφα της ψυχής έχει θρονιαστεί το πάθος της πορνείας. Θα δείξομε και από τον Απόστολο πόσο μεγάλο είναι το κατόρθωμα της σωφροσύνης, και αφού αναφέρομε μια φράση του μόνο, θα τελειώσομε: «Επιδιώκετε να έχετε ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, που χωρίς αυτόν κανένας δεν θα δει τον Κύριο»(15). Ότι αναφέρεται στο θέμα μας, είναι φανερό από εκείνο που λέει αμέσως παρακάτω: «Κανένας πόρνος και βέβηλος όπως ο Ησαύ»(16). Όσο λοιπόν ουράνιο και αγγελικό είναι το κατόρθωμα της αγιοσύνης, τόσο με βαρύτερες συνωμοσίες και δόλους πολεμείται από τους εχθρούς δαίμονες. Και γι’ αυτό οφείλομε να φροντίζομε να έχομε όχι μόνον εγκράτεια σώματος, αλλά και συντριβή καρδίας και πυκνές προσευχές με στεναγμούς, ώστε το καμίνι της σάρκας μας, το οποίο ο βασιλιάς της Βαβυλώνας ανάβει καθημερινά με τους ερεθισμούς της επιθυμίας, να το σβήσομε με τη δρόσο του Αγίου Πνεύματος(17).                                                                                                                          Εκτός από αυτά, μέγιστο όπλο για τον πόλεμο αυτό είναι η κατά Θεόν αγρυπνία. Γιατί όπως η προσοχή και η προφύλαξη της ημέρας ετοιμάζει τη νυχτερινή αγιοσύνη, έτσι η νυχτερινή κατά Θεόν αγρυπνία ετοιμάζει και διευκολύνει την ψυχή στην καθαρότητα της ημέρας.                                                                                                                                     3. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ                                                                                                    Τρίτος είναι ο αγώνας εναντίον του πνεύματος της φιλαργυρίας, αγώνας ξένος και έξω από την ανθρώπινη φύση, που βρίσκει αφορμή την απιστία του μοναχού. Γιατί οι ερεθισμοί των άλλων παθών, εννοώ του θυμού και της επιθυμίας, έχουν τις αφορμές από το σώμα, και κατά κάποιο τρόπο είναι έμφυτα και έχουν την αρχή από την γέννηση. Γι’ αυτό και χρειάζεται πολύς καιρός για να νικηθούν. Η αρρώστια όμως της φιλαργυρίας έρχεται από έξω και μπορεί ευκολότερα να κοπεί αν καταβάλλει κανείς επιμέλεια και προσοχή. Αν όμως παραμεληθεί, γίνεται πιο καταστρεπτική από τα άλλα πάθη και δύσκολα φεύγει. γιατί είναι ρίζα όλων των κακών(18), κατά τον Απόστολο.                                                                          Ας σκεφτούμε ως εξής: οι φυσικές κινήσεις του σώματος υπάρχουν όχι μόνο στα παιδιά, στα οποία κρίση του καλού και του κακού δεν υπάρχει ακόμα, αλλά και σ’ αυτά τα νήπια που τρώνε γάλα, που δεν έχουν ούτε ίχνος ηδονής, δίνουν όμως σημάδι ότι έχουν εκ φύσεως κίνηση στη σάρκα τους. Επίσης και το κεντρί του θυμού παρατηρείται στα νήπια, όταν τα βλέπομε να διεγείρονται ζωηρά εναντίον εκείνων που τα λύπησαν. Και αυτά δεν τα λέω για να κατηγορήσω τη φύση σαν αιτία της αμαρτίας. μη γένοιτο. αλλά για να δείξω ότι ο θυμός και η επιθυμία, αν και για καλό ενώθηκαν με τον άνθρωπο από τον Δημιουργό και είναι κάπως από τα φυσικά προσόντα του σώματος, εξαιτίας της αμέλειας ξεπέφτουν σε πράξεις έξω από τη φύση.                                                                                                                  Γιατί η κίνηση του σώματος δόθηκε από τον Δημιουργό για τη γέννηση απογόνων και την παράταση της ανθρωπότητας κατά διαδοχή και όχι για την πορνεία. Και ο θυμός έχει κατασπαρεί μέσα μας για τη σωτηρία, για να θυμώνομε εναντίον της κακίας και όχι να γινόμαστε θηρία εναντίον των ανθρώπων. Αν λοιπόν χρησιμοποιούμε για κακό το θυμό και την επιθυμία, δεν είναι η ανθρώπινη φύση αμαρτωλή ούτε θα κατηγορήσομε τον Πλάστη, όπως δεν κατηγορούμε εκείνον που έδωσε στον άλλον ένα σιδερένιο εργαλείο για μια αναγκαία και ωφέλιμη εργασία, και αυτός το χρησιμοποίησε σε φόνο.                                   Αυτά τα είπαμε για να φανερώσομε ότι το πάθος της φιλαργυρίας δεν προέρχεται από τη φύση, αλλά μόνο από πολύ κακή και διεφθαρμένη διάθεση. Γιατί η αρρώστια αυτή της φιλαργυρίας, όταν βρει στην αρχή της αποταγής χλιαρή και άπιστη την ψυχή, της υποβάλλει δίκαιες τάχα και ευλογοφανείς προφάσεις για να κατακρατήσει μερικά από εκείνα που έχει. Του λέει ότι θα έχει μακροχρόνια γηρατειά και ασθένεια και ότι εκείνα που δίνει για τις ανάγκες το κοινόβιο δεν είναι αρκετά όχι για άρρωστο, αλλά ούτε για υγιή, και ότι εδώ δεν φροντίζουν όπως χρειάζεται τους αρρώστους, αλλά με πολλή αμέλεια, και αν δεν έχει κρύψει χρυσάφι, θα πεθάνει άθλια.                                                                                                     Τελευταία του υποβάλλει τη σκέψη, ότι ούτε στο μοναστήρι μπορεί να μείνει πολύ, λόγω της βαριάς εργασίας και της αυστηρότητας του ηγουμένου. Και όταν παραπλανήσει τη διάνοια με τέτοιες σκέψεις, για να αποκτήσει έστω και ένα δηνάριο, τότε τον καταφέρνει και εργασία του χεριού να μάθει κρυφά από τον ηγούμενο, από την οποία θα μπορέσει να αυξήσει το χρήμα που τόσο επιθυμεί. Και παραπέρα τον εξαπατά τον άθλιο με κρυφές ελπίδες και του ψιθυρίζει το κέρδος που θα έχει από την εργασία του και την ανάπαυση και αμεριμνησία που θα αποκτήσει.                                                                                                                     Και αφού παραδοθεί ολόκληρος στη σκέψη του κέρδους, κανένα άλλο κακό δεν προσέχει. ούτε την παραφορά της οργής αν του συμβεί καμιά ζημιά, ούτε το σκοτάδι της λύπης αν δεν πετύχει το κέρδος, αλλά όπως σε άλλους γίνεται θεός η κοιλιά τους(19), έτσι και σ’ αυτόν γίνεται θεός ο χρυσός. Γι’ αυτό ο μακάριος Απόστολος γνωρίζοντάς τα αυτά, όχι μόνο ρίζα όλων των κακών ονόμασε τη φιλαργυρία, αλλά και ειδωλολατρία την είπε(20).                         Ας δούμε λοιπόν σε πόση κακία η αρρώστια αυτή σέρνει τον άνθρωπο, ώστε να τον ρίξει και στην ειδωλολατρεία. γιατί αφού απομακρύνει ο φιλάργυρος το νου του από την αγάπη του Θεού, αγαπά είδωλα, δηλ. ανάγλυφες εικόνες ανθρώπων που είναι χαραγμένες πάνω στα νομίσματα. Με τέτοιους λογισμούς λοιπόν αφού σκοτισθεί ο μοναχός και προχωρήσει στο χειρότερο, δεν μπορεί να έχει διόλου υπακοή, αλλά αγανακτεί, νομίζει ότι πάσχει άδικα, και για την καθε εργασία γογγύζει, αντιλέγει και χωρίς διόλου ευλάβεια σαν άλογο σκληρότατο βαδίζει στο γκρεμό.                                                                                                 Ούτε στην καθημερινή τροφή αρκείται, και διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να υποφέρει μέχρι τέλος. Και λέει ότι ο Θεός δεν είναι μόνο εκεί, ούτε ότι εκεί αποκλειστικά βρίσκεται η σωτηρία του. και ότι αν δεν φύγει από το μοναστήρι εκείνο, θα χαθεί. Και έτσι έχοντας για συνεργό της διεφθαρμένης γνώμης του τα χρήματα που φυλάει, τα αισθάνεται σαν φτερά και με αυτά μελετά να φύγει από το μοναστήρι. Και λοιπόν απαντά υπερήφανα και άγρια σε όλες τις εντολές που του δίνουν, και νομίζοντας τον εαυτό του ξένο και εξωμέριτη, αν δει στο μοναστήρι ότι κάτι έχει ανάγκη να διορθωθεί, αμελεί και περιφρονεί και κατηγορεί όλα όσα γίνονται.                                                                                                                                   Έπειτα ζητάει προφάσεις για να οργιστεί και να λυπηθεί, για να μην τον νομίσουν επιπόλαιο και ότι φεύγει από το μοναστήρι χωρίς αιτία. Κι αν μπορέσει με κρυφομιλήματα και μάταια λόγια να εξαπατήσει και άλλον και να τον βγάλει από το μοναστήρι, κι αυτό το κάνει, για να έχει και συνεργό. Έτσι λοιπόν με το να ανάβει από τη φωτιά των χρημάτων του ο φιλάργυρος, ποτέ δεν μπορεί να ησυχάσει στο μοναστήρι του ούτε να ζήσει κάτω από κανόνα. Κι όταν ο διάβολος σαν λύκος τον αρπάξει από την μάνδρα και τον ξεχωρίσει από το ποίμνιο και τον πάρει για να τον φάει, τότε τον φέρνει στο σημείο, τα έργα που βαριόταν να κάνει τις ορισμένες ώρες στο κοινόβιο, αυτά να τα κάνει στο κελί του μέρα και νύχτα με μεγάλη προθυμία.                                                                                                                   Και ούτε τις συνήθειες των προσευχών, ούτε τις νηστείες, ούτε τον κανόνα των αγρυπνιών επιτρέπει να τηρεί, αλλά αφού τον δέσει με τη μανία της φιλαργυρίας, όλη του την προθυμία τον πείθει να την δείξει στο εργόχειρό του.Είναι τρεις τρόποι αυτής της αρρώστιας, τους οποίους εξίσου απαγορεύουν οι θείες Γραφές και οι διδασκαλίες των Πατέρων. Ένας είναι που κάνει όσους ήταν φτωχοί, να προσπαθούν εκείνα που δεν είχαν στον κόσμο να τα αποκτήσουν τώρα.                                                                                                               Άλλος είναι που κάνει να μετανοούν όσοι αρνήθηκαν μια φορά τα χρήματα όταν έγιναν μοναχοί και τους βάζει να ζητούν εκείνα που πρόσφεραν στο Θεό. Τρίτος είναι αυτός, ο οποίος αφού από την αρχή δέσει το μοναχό με απιστία και χλιαρότητα, δεν του επιτρέπει να απαλλαγεί τελείως από τις κοσμικές ασχολίες, με το να του υποβάλλει φόβο της φτώχειας και απιστία στην πρόνοια του Θεού, και να τον κάνει παραβάτη των υποσχέσεών του που έδωσε, όταν αρνήθηκε τον κόσμο. Τα παραδείγματα αυτών των τριών τρόπων βρήκαμε ότι κατακρίνονται στην Αγία Γραφή.

Έτσι ο Γιεζή, επειδή επιθύμησε να αποκτήσει χρήματα που δεν είχε πρωτύτερα, δεν πέτυχε την προφητική χάρη, την οποία ο διδάσκαλος ήθελε να του αφήσει ως κληρονομιά. Και αντί ευλογία, κληρονόμησε αιώνια λέπρα με την κατάρα του Προφήτη(21). Και ο Ιούδας που θέλησε να πάρει χρήματα, τα οποία είχε εγκαταλείψει προηγουμένως, αφου ακολούθησε το Χριστό, όχι μόνο γλύστρησε στην προδοσία του Κυρίου και χωρίστηκε από τον χορό των Αποστόλων, αλλά και τη ζωή του τελείωσε με βίαιο θάνατο(22).                                            Ο Ανανίας και η Σαπφείρα με το να φυλάξουν μερικά από εκείνα που είχαν, τιμωρούνται με θάνατο από το αποστολικό στόμα(23). Ο μέγας Μωυσής στο Δευτερονόμιο παραγγέλει με μυστικό τρόπο σ’ εκείνους που υπόσχονται να αποταχθούν και να φύγουν από τον κόσμο και από φόβο απιστίας πάλι κρατιούνται από τα γήινα πράγματα: «Αν είναι κανείς φοβιτσιάρης και δειλός να μη βγει στον πόλεμο, αλλά να πάει σπίτι του και να καθίσει, μη τυχόν κάνει και τους αδελφούς του να φοβηθούν και αυτοί»(24). Υπάρχει άλλη πιο σίγουρη και καθαρή μαρτυρία;                                                                                                            Δεν μαθαίνομε απ’ αυτά ότι εκείνοι που απαρνούνται τον κόσμο, πρέπει τελείως να τα απαρνούνται όλα κι έτσι να βγαίνουν στον πόλεμο, και όχι με το να κάνουν αρχή νωθρή και διεφθαρμένη, να απομακρύνουν τους άλλους από την ευαγγελική τελειότητα και να τους φέρνουν σε δειλία; Αυτό που λέει καλώς η θεία Γραφή: «Φέρνει μακαριότητα πιο πολύ το να δίνεις παρά το να παίρνεις»(25), το ερμηνεύουν κακώς, καθώς βιάζονται προς εξαπάτησή τους και προς την επιθυμία της φιλαργυρίας, παρεξηγώντας την έννοια του ρητού και την διδασκαλία του Κυρίου που λέει: «Αν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου, και δώστα στους φτωχούς και θ’ αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό, και έλα ακολούθησέ με»(26). Και έτσι συμπεραίνουν ότι από την ακτημοσύνη είναι ανώτερο το να εξουσιάζουν τον πλούτο τους και από αυτόν να δίνουν σε όσους έχουν ανάγκη.                     Ας μάθουν αυτοί ότι δεν απαρνήθηκαν ακόμα τον κόσμο, ούτε έφτασαν την μοναχική τελειότητα, αφού ντρέπονται να γίνουν φτωχοί για χάρη του Χριστού σαν τον Απόστολο Παύλο και με την εργασία των χεριών τους να συντηρούν και τον εαυτό τους και να εξυπηρετούν και όσους έχουν ανάγκη(27) και με έργα να εκπληρώσουν την μοναχική υπόσχεση και να δοξαστούν μαζί με τον Απόστολο. Και αφού διασκορπίσουν τον παλιό πλούτο, να αγωνίζονται μαζί με τον Παύλο με πείνα και δίψα, με κρύο και γύμνια τον καλό αγώνα(28).                                                                                                                             Γιατί αν γνώριζε ο Απόστολος ότι ο παλιός του πλούτος ήταν πιο χρήσιμος για την τελειοποίηση του ανθρώπου, δεν θα τον περιφρονούσε, αφού ήταν και διακεκριμένος Ρωμαίος πολίτης(29). Αλλά και οι χριστιανοί των Ιεροσολύμων πουλούσαν τα σπίτια και τα χωριάφια τους και έβαζαν το αντίτιμο καταγής κοντά στα πόδια των Αποστόλων(30).             Δεν θα το έκαναν αυτό αν γνώριζαν ότι οι Απόστολοι θεωρούσαν καλύτερο να τρέφονται από τα δικά τους χρήματα και όχι από τον προσωπικό τους κόπο και από τις προσφορές των εθνικών. Ακόμα πιο καθαρά διδάσκει γι’ αυτά ο Απόστολος Παύλος μ’ εκείνα που γράφει προς τους Ρωμαίους: «Τώρα πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ για να διακονήσω τους αγίους… Το θέλησαν να τους βοηθήσουν, αλλά ήταν και οφειλέτες τους»(31).                    Και ο ίδιος, καθώς ήταν σε δεσμά και φυλακές πολλές φορές και ταλαιπωρημένος από την οδοιπορία, πράγμα που τον εμπόδιζε να εργάζεται όπως συνήθιζε με τα χέρια του για να προμηθεύεται τα αναγκαία, διδάσκει ότι αυτά τα πήρε από τους αδελφούς που ήρθαν από τη Μακεδονία, λέγοντας: «Το υστέρημά μου το συμπλήρωσαν οι αδελφοί που ήρθαν από τη Μακεδονία»(32). Και προς τους Φιλιππησίους γράφει: «Ξέρετε και σεις,                                 Φιληππήσιοι, ότι αφού αναχώρησα από την Μακεδονία, καμία άλλη εκκλησία δεν με βοήθησε, παρά μόνο σεις, γιατί και στη Θεσσαλονίκη και μια και δυο φορές μου στείλατε τα αναγκαία(33)». Ας είναι λοιπόν και αυτοί κατά την γνώμη των φιλαργύρων πιο ευτυχείς από τον Απόστολο επειδή από τα υπάρχοντά τους του χορήγησαν τα αναγκαία. Αλλά δεν θα φτάσει κανείς σε μια τόσο μεγάλη ανοησία, να το πει αυτό.                                                   Αν λοιπόν θέλομε να ακολουθήσομε την ευαγγελική εντολή και όλη εκείνη την Εκκλησία την θεμελιωμένη από την αρχή πάνω στους Αποστόλους, να μη στηριζόμαστε στις υποκειμενικές γνώμες μας, ούτε όσα έχουν καλά ειπωθεί να τα εξηγήσομε άσχημα. Αλλά, αφού πετάξομε μακριά τη χλιαρή και άπιστη γνώμη μας, να εντυπώσομε καλά στο νου μας την ακρίβεια του Ευαγγελίου. Έτσι θα μπορέσομε να ακολουθήσομε και τα ίχνη των Πατέρων και ποτέ να μην απομακρυνθούμε από την προσοχή και την επιμέλεια του κοινοβίου και τον κόσμο τούτο να τον απαρνηθούμε αληθινά. Καλό είναι λοιπόν και εδώ να θυμηθούμε τον λόγο κάποιου αγίου.                                                                                         Ο Άγιος Βασίλειος, λοιπόν, ο επίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, σε κάποιον συγκλητικό που απαρνήθηκε με χλιαρότητα τον κόσμο και κράτησε μερικά από τα χρήματά του, λέγεται ότι του είπε ένα τέτοιο λόγο: Και τον συγκλητικό έχασες και μοναχός δεν έγινες».                                                                                                                                      Πρέπει λοιπόν με κάθε επιμέλεια να ξεριζώνομε από την ψυχή μας τη ρίζα όλων των κακών, που είναι η φιλαργυρία, γνωρίζοντας καλά ότι όταν μένει η ρίζα, εύκολα φυτρώνουν τα κλαδιά. Αλλά την αρετή αυτή είναι δύσκολο να την κατορθώσομε αν δεν μένομε σε κοινόβιο. Γιατί στο κοινόβιο δεν έχομε φροντίδα ούτε για τις απαραίτητες ανάγκες μας. Έχονας εμπρός μας στα μάτια μας, την καταδίκη του Ανανία και της Σαπφείρας, να μας πιάνει φρίκη αν θέλομε να αφήσομε τίποτε στα χέρια μας από την παλιά περιουσία μας. Επίσης ας φοβηθούμε το παράδειγμα του Γιεζή, ο οποίος εξαιτίας της φιλαργυρίας του παραδόθηκε σε αιώνια λέπρα, κι ας φυλαχτούμε μήπως μαζέψομε για τους εαυτούς μας χρήματα τα οποία ούτε στον κόσμο είχαμε. Κι ακόμη έχοντας στο νου μας το κρέμασμα του Ιούδα, ας φοβηθούμε να πάρουμε πίσω κάτι από εκείνα που καταφρονήσαμε όταν γίναμε μοναχοί. Πάνω απ’ όλα, ας έχομε πάντοτε εμπρός μας την αδηλότητα του θανάτου, μήπως σε ώρα που δεν περιμένομε έρθει ο Κύριός μας(34) και βρει λερωμένη τη συνείδησή μας από φιλαργυρία και μας πει εκείνα που είπε στο Ευαγγέλιο προς τον πλούσιο εκείνο: «Ανόητε, αυτή τη νύχτα απαιτούν από σένα τη ψυχή σου. σε ποιον θα πάνε αυτά που ετοίμασες(35);                                                                                                                          4. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ                                                                                                             Τέταρτος αγώνας είναι εμπρός μας εναντίον του πνεύματος της οργής. Και είναι ανάγκη, με τη βοήθεια του Θεού, το θανατηφόρο δηλητήριο της οργής να το κόψομε από το βάθος της καρδιάς μας. Γιατί όσο το πονηρό τούτο πνεύμα κάθεται στην καρδιά μας και τυφλώνει με τις σκοτεινές αναταραχές τα μάτια της καρδιάς μας, ούτε το συμφέρον της ψυχής μας μπορούμε να διακρίνομε, ούτε να φτάσομε ποτέ την πνευματική γνώση, ούτε την τελειότητα αγαθής σκέψεως να πάρομε στην κατοχή μας, ούτε να γίνομε μέτοχοι της αληθινής πνευματικής ζωής, ούτε το θείο και αληθινό φως μπορεί να δεχτεί ο νους μας. γιατί λέει η Γραφή: «Ταράχθηκαν τα μάτια μου από το θυμό»(36).                                                             Ούτε θα γίνομε μέτοχοι της θείας σοφίας, και αν ακόμη οι άλλοι μας νομίζουν για πολύ σοφούς, γιατί είναι γραμμένο: «Στον κόρφο των ανοήτων αναπαύεται ο θυμός»(37). Αλλά ούτε και τις σωτήριες σκέψεις της διακρίσεως μπορούμε να αποκτήσομε και αν ακόμη οι άνθρωποι μας νομίζουν για φρόνιμους, γιατί είναι γραμμένο: «Η οργή καταστρέφει και τους φρόνιμους»(38). Αλλά ούτε θα μπορέσομε να αποδώσομε το δίκαιο με προσεκτική και νηφάλια καρδιά, καθώς είναι γραμμένο: «Ο θυμός του ανθρώπου δεν πραγματοποιεί τη δικαιοσύνη του Θεού»(39). ούτε την κοσμιότητα και σεμνότητα που όλοι οι άνθρωποι την επαινούν μπορούμε να αποκτήσομε, γιατί είναι γραμμένο: «Άνθρωπος που θυμώνει δεν είναι κόσμιος»(40).                                                                                                                    Όποιος λοιπόν θέλει να φτάσει την τελειότητα και επιθυμεί να αγωνιστεί νόμιμα τον πνευματικό αγώνα, ας είναι ξένος από το ελάττωμα της οργής και του θυμού, και ας ακούει τι παραγγέλει το σκεύος της εκλογής, ο απ. Παύλος: «Κάθε έχθρα και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία, ας φύγει από σας μαζί με κάθε κακία»(41).                                        Λέγοντας τη λέξη «κάθε», δε μας άφησε καμία πρόφαση θυμού ούτε σαν αναγκαία, ούτε σαν εύλογη. Εκείνος λοιπόν που θέλει να διορθώσει τον αδελφό του όταν αμαρτάνει ή να του βάλει επιτίμιο, ας φροντίζει να παραμένει ατάραχος, μήπως θέλοντας να θεραπεύσει άλλον, αρρωστήσει ο ίδιος και ακούσει τα ευαγγελικά λόγια: «Γιατρέ, θεράπευσε πρώτα τον εαυτό σου»(42). Και πάλι: «Γιατί βλέπεις το άχυρο στο μάτι του αδελφού σου και δεν παρατηρείς το δοκάρι μέσα στο δικό σου μάτι;»(43).                                                              Γιατί αν από οποιαδήποτε αιτία η κίνηση της οργής θερμανθεί πολύ, τυφλώνει τα μάτια της ψυχής και δεν την αφήνει να δει τον ήλιο της δικαιοσύνης. Όπως εκείνος που βάζει πάνω στα μάτια του χρυσά καλλύματα ή μολύβδινα, εμποδίζει εξίσου την όραση και καμιά διαφορά δεν προκαλεί στη τύφλωση η αξία του χρυσού, έτσι από οποιαδήποτε αιτία, εύλογη δήθεν ή παράλογη, και αν ανάψει η οργή, σκοτίζεται η πνευματική όραση.                                           Τότε μόνο χρησιμοποιούμε κατά φύση το θυμό, όταν τον στρέφομε εναντίον των εμπαθών και φιλήδονων λογισμών. Έτσι διδάσκει και ο προφήτης: «Να οργίζεστε και να μην αμαρτάνετε». δηλαδή να οργίζεστε κατά των παθών σας και των πονηρών λογισμών, και μην αμαρτάνετε εκτελώντας όσα αυτοί σας υπαγορεύουν.                                                       Κι αυτό θέλει να πει και η συνέχεια: «Για όσα λέτε μέσα στις καρδιές σας, πάνω στο κρεβάτι σας να κατανύγεστε»(44), δηλαδή όταν έρθουν στην καρδιά σας οι πονηροί λογισμοί, αφού τους διώξετε με την οργή, τότε ευρισκόμενοι στην ησυχία της ψυχής σαν σε κάποιο κρεβάτι, μετανοείτε με κατάνυξη. Συμφωνεί σ’ αυτό κι ο μακάριος Παύλος, που ανέφερε αυτόν τον στίχο και πρόσθεσε: «Ο ήλιος να μην βασιλεύει αφήνοντάς σας θυμωμένους, ούτε να δίνετε τόπο στο διάβολο»(45), δηλ. μη διαθέτετε έτσι τον Κύριο Ιησού, τον Ήλιο της δικαιοσύνης, παροργίζοντάς Τον με τη συγκατάθεσή σας στους κακούς λογισμούς, ώστε να δύει στις καρδιές σας και να φεύγει, για να μη βρίσκει τόπο ο διάβολος με την αναχώρηση του Χριστού.                                                                                                                                      Γι’ αυτόν τον ήλιο λέει και ο Θεός δια μέσου του προφήτη: «Θ’ ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης και τα φτερά του θα φέρουν την θεραπεία»(46). Αν πάλι εννοήσομε το ρητό κατά γράμμα, ούτε μέχρι τη δύση του ηλίου δεν μας επιτρέπεται να διατηρούμε την οργή.    Τι λοιπόν θα πούμε γι’ αυτά, εμείς όπου από αγριότητα και μανία της εμπαθούς ψυχικής καταστάσεώς μας, όχι μόνο μέχρι την δύση του ηλίου διατηρούμε την οργή, αλλά και για πολλές μέρες την κρατάμε; Και δε μιλάμε εκφράζοντας την οργή με λόγια, αλλά με την σιωπή μεταξύ μας αυξάνομε το δηλητήριο της μνησικακίας για ψυχική καταστροφή μας.    Και δεν γνωρίζομε ότι πρέπει όχι μόνο να απέχομε από την ενεργητική οργή, αλλά και από την κατά διάνοια, για να μη σκοτεινιάσει ο νους μας από το σκοτάδι της μνησικακίας και ξεπέσει από το φως της πνευματικής γνώσεως και της διακρίσεως, και στερηθεί την κατοίκηση μέσα του του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό και ο Κύριος στα Ευαγγέλια παραγγέλει να αφήνομε το δώρο μας στο θυσιαστήριο και να μονιάζομε πρώτα με τον αδελφό μας(47), γιατί δεν είναι δυνατό να γίνει ευπρόσδεκτο, αν διατηρούμε μέσα μας θυμό και μνησικακία. Αλλά και ο Απόστολος το ίδιο μας διδάσκει, λέγοντας: «Να προσεύχεστε αδιάλειπτα»(48), και «σε κάθε τόπο να υψώνετε σε προσευχή όσια χέρια, χωρίς οργή και λογισμούς απιστίας»(49). Δεν μένει λοιπόν, παρά ή να μην προσευχόμαστε ποτέ, οπότε είμαστε υπεύθυνοι στην αποστολική παραγγελία, ή να φροντίζομε να τηρούμε τη διαταγή και να προσευχόμαστε χωρίς οργή και μνησικακία. Και επειδή πολλές φορές αν λυπηθούν ή ταραχθούν οι αδελφοί, αδιαφορούμε λέγοντας ότι δεν λυπήθηκαν εξαιτίας μας, ο Γιατρός των ψυχών, θέλοντας να ξεριζώσει τις προφάσεις, παραγγέλει να αφήσομε το δώρο και να συνδιαλλαγούμε όχι μόνο αν είμαστε εμείς λυπημένοι κατά του αδελφού μας, αλλά και αν αυτός είναι λυπημένος εναντίον μας δίκαια ή άδικα, να τον θεραπεύομε δίνοντας εξηγήσεις, και τότε να προσφέρομε το δώρο μας.                                                                                        Αλλά γιατί να διατρίβομε πολύ στα ευαγγελικά παραγγέλματα αφού και από τον παλαιό νόμο μπορούμε να μάθομε, ο οποίος αν και θεωρείται πιο συγκαταβατικός, λέει: «Μη νιώσεις μέσα σου μίσος για τον αδελφό σου»(50), και αλλού λέει: «Ο δρόμος του μνησίκακου οδηγεί στο θάνατο»(51). Και εδώ όχι μόνον την ενεργητική μνησικακία τιμωρεί, αλλά και την κατά διάνοια.                                                                                                     Πρέπει λοιπόν σύμφωνα με τους θείους νόμους, να αγωνιζόμαστε με όλη τη δύναμή μας εναντίον του πνεύματος της οργής και της αρρώστιας που έχομε μέσα μας. και όχι, επειδή στρέφομε το θυμό εναντίον των ανθρώπων, να επιδιώκομε την ερημία και την απομόνωση, γιατί δήθεν εκεί δεν υπάρχουν αφορμές να μας παρακινούν στην οργή, και στη μόνωση θα κατορθώσομε εύκολα την αρετή της μακροθυμίας. Επειδή είμαστε υπερήφανοι και δεν θέλομε να κατηγορούμε τον εαυτό μας και να αποδίδομε στη δική μας αμέλεια τις αφορμές της ταραχής, επιθυμούμε να χωριστούμε από τους αδελφούς μας. Ενόσω λοιπόν αποδίδομε στους άλλους τις αφορμές της ασθένειάς μας, είναι αδύνατο να φτάσομε την τελειότητα της μακροθυμίας.                                                                                                                           Το κυριότερο λοιπόν μέρος της διορθώσεώς μας και της ειρήνης μας δεν κατορθώνεται από τη μακροθυμία των άλλων απέναντί μας αλλά από τη δική μας ανεξικακία προς τους άλλους. Όταν όμως, αποφεύγοντας τον αγώνα της μακροθυμίας, επιδιώκομε την έρημο και την μόνωση, τότε, όσα πάθη φέρνομε αθεράπευτα εκεί, είναι κρυμμένα μέσα μας και δεν χάθηκαν. Επειδή η ερημία και η αναχώρηση σε όσους δεν έχουν απαλλαγεί από τα πάθη τους, ξέρει όχι μόνον να τα διατηρεί, αλλά και να τα σκεπάζει. και ούτε επιτρέπει να αισθάνονται σε ποιο πάθος νικιούνται.                                                                                  Απεναντίας η έρημος υποβάλλει σ’ αυτούς να φαντάζονται ότι απόκτησαν αρετή και τους πείθει να πιστεύουν ότι κατόρθωσαν τη μακροθυμία και την ταπείνωση, όσο δεν είναι παρών κάποιος που να τους ερεθίζει και να τους φέρνει σε δοκιμασία. Και όταν τύχει αφορμή θυμού που τους προκαλεί και τους δοκιμάζει, αμέσως τα πάθη που βρίσκονται μέσα αποθηκευμένα και λανθάνοντα, σαν άλογα χωρίς χαλινάρι ξεπηδούν από τον τόπο που ησύχαζαν, θρεμμένα από την μακρά ησυχία και αργία, και με μεγαλύτερη σφοδρότητα και αγριότητα σύρουν στον όλεθρο τον άνθρωπο που κάθεται πάνω σ’ αυτά. Γιατί περισσότερο εξαγριώνονται τα πάθη όταν στερούνται τη δοκιμασία που προέρχεται από τους ανθρώπους.                                                                                                                              Και αυτήν ακόμη την σκιά της υπομονής και μακροθυμίας, την οποία φαινομενικά νομίζομε, όταν είμαστε μαζί με τους αδελφούς, ότι είχαμε, τη χάνομε από την αμέλεια της εκγυμνάσεως και της απομονώσεως. Όπως τα φαρμακερά φίδια στην ερημιά που ησυχάζουν στη φωλιά τους, τότε δείχνουν τη μανία τους, όταν τα πλησιάσει κανείς, έτσι και οι εμπαθείς άνθρωποι που ησυχάζουν όχι λόγω της αρετής, αλλά αναγκαστικά εξαιτίας της ερημιάς, τότε χύνουν το δηλητήριό τους, όταν αρπάξουν κάποιον που τους πλησιάζει και τους ερεθίζει.                                                                                                                           Και γι’ αυτό πρέπει εκείνοι που επιζητούν την τελειότητα της πραότητας, να φροντίζουν όσο μπορούν περισσότερο, όχι μόνο εναντίον των ανθρώπων να μην οργίζονται, αλλά ούτε και εναντίον των ζώων, ούτε κατά των αψύχων. Γιατί θυμούμαι, όταν ήμουν στην έρημο θύμωσα εναντίον καλαμιού που δεν μου άρεσε το πάχος ή η λεπτότητά του. Επίσης θύμωσα και εναντίον ξύλου που δεν μπόρεσα να το κόψω αμέσως. Επίσης και εναντίον πέτρας από εκείνες που βγάζουν φωτιά, όταν προσπάθησα να βγάλω φωτιά και δεν έβγαλε γρήγορα. Έτσι είχε δυναμώσε η οργή, ώστε να στρέφεται και κατά των αναισθήτων πραγμάτων.       Αν λοιπόν επιθυμούμε να επιτύχομε το μακαρισμό του Κυρίου, όχι μόνον την ενεργητική οργή, όπως είπαμε, αλλά και την κατά διάνοια πρέπει να εμποδίσομε. Γιατί δεν ωφελεί τόσο πολύ να συγκρατούμε το στόμα μας στο καιρό του θυμού να μη λέει λόγια μανιασμένα, όσο να καθαρίζομε την καρδιά μας από την μνησικακία και να μη στριφογυρίζομε μέσα στο μυαλό μας πονηρούς λογισμούς εναντίον του αδελφού.                                                        Γιατί η ευαγγελική διδασκαλία παραγγέλει να κόβομε τις ρίζες των αμαρτημάτων, παρά τους καρπούς. επειδή όταν κοπεί η ρίζα του θυμού από την καρδιά, ούτε μίσος ούτε φθόνος προχωρεί σε έργο. Όποιος μισεί τον αδελφό του, έχει ονομαστεί ανθρωποκτόνος(52), που φονεύει αυτόν με την διάθεση του μίσους κατά διάνοια. αυτού το αίμα δεν το βλέπουν οι άνθρωποι, αφού δεν χύθηκε με χτύπημα ξίφους. αλλά ότι κατά διάνοια και κατά διάθεση φονεύτηκε, το βλέπει ο Θεός, ο Οποίος όχι μόνο για τις πράξεις, αλλά και για τους λογισμούς και τις προαιρέσεις αποδίδει στον καθένα στεφάνια ή τιμωρίες, καθώς λέει ο Ίδιος δια μέσου του προφήτη: «Ιδού, έρχομαι για να συγκεντρώσω τα έργα και τις σκέψεις τους»(53).                                                                                                                                 Και πάλι, ο Απόστολος λέει: «Όταν οι λογισμοί τους κατηγορούν αναμεταξύ τους ή και απολογούνται, κατά την ημέρα που ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά έργα των ανθρώπων»(54). Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος διδάσκει να αποβάλλομε κάθε οργή και λέει στα Ευαγγέλια: «Όποιος οργίζεται κατά του αδελφού του, θα είναι ένοχος στο δικαστήριο»(55). Τα ακριβή αντίγραφα (του Ευαγγελίου) έτσι περιέχουν αυτό το χωρίο. Γιατί η λέξη «εική» δηλ. χωρίς λόγο, είναι μεταγενέστερη προσθήκη. κι αυτό είναι φανερό και από το πνεύμα της Γραφής. Επειδή το θέλημα του Κυρίου είναι να κόβομε με κάθε τρόπο τη ρίζα και το σπινθήρα της οργής και να μην κρατάμε καμιά πρόφαση οργής. μήπως θυμώνοντας στην αρχή εύλογα τάχα, ύστερα πέσομε στη μανία του παράλογου θυμού.                                                                                Η τέλεια θεραπεία της ασθένειας της οργής είναι αυτή: να πιστέψομε ότι ούτε για δίκαιες ούτε για άδικες αφορμές επιτρέπεται ποτέ να θυμώνομε. Επειδή όταν η οργή σκοτίσει τη διάνοια, ούτε διάκριση, ούτε σωστή σκέψη, ούτε δικαιοσύνη θα βρεθεί μέσα μας. ούτε και ναός του αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει η ψυχή μας, αλλά θα μας κατακυριεύσει το πνεύμα της οργής σκοτίζοντας τη διάνοιά μας. Τελευταίο απ’ όλα, πρέπει να έχομε εμπρός στα μάτια μας κάθε ημέρα, την αβεβαιότητα της ώρας του θανάτου μας, κι έτσι να φυλαγόμαστε από την οργή. Και ας γνωρίζομε ότι ούτε η σωφροσύνη, ούτε η απάρνηση του υλικού κόσμου, ούτε οι νηστείες και αγρυπνίες θα μας ωφελήσουν κατά την ημέρα της κρίσεως, αν βρεθούμε ένοχοι επειδή κατεχόμαστε από οργή και μίσος.                                   5. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ                                                                                                               Πέμπτος είναι ο αγώνας εναντίον του πνεύματος της λύπης, το οποίο σκοτίζει την ψυχή από κάθε πνευματική θεωρία και την εμποδίζει από κάθε αγαθή πράξη. Επειδή όταν το πονηρό αυτό πνεύμα αρπάξει την ψυχή και την σκοτίσει ολόκληρη, δεν της επιτρέπει να προσεύχεται με προθυμία. δεν την αφήνει να εγκαρτερεί στην ωφέλεια των ιερών αναγνωσμάτων. δεν ανέχεται να είναι ο άνθρωπος πράος και να κινείται εύκολα σε κατάνυξη και συμπάθεια προς τους αδελφούς. για όλες τις εργασίες και εναντίον ακόμη της υποσχέσεως του μοναχικού βίου φέρνει μίσος.                                                                       Και γενικά η λύπη, αφού ανακατώσει όλες τις σωτήριες σκέψεις της ψυχής και παραλύσει τη δραστηριότητα και την καρτερία της, τη φέρνει σε σημείο να είναι σαν ανόητη και ηλίθια, δένοντάς την με τον λογισμό της απελπισίας. Γι’ αυτό, αν έχομε σκοπό να αγωνιστούμε τον πνευματικό αγώνα και να νικήσομε, με τη βοήθεια του Θεού, τα πονηρά πνεύματα, όσο μπορούμε με μεγαλύτερη προσοχή ας φυλάξομε την καρδιά μας από το πνεύμα της λύπης. Γιατί όπως ο σκόρος τρώει το ρούχο και το σκουλήκι το ξύλο, έτσι η λύπη κατατρώγει την ψυχή του ανθρώπου. Πείθει τον άνθρωπο να αποφεύγει κάθε καλή πνευματική συναναστροφή και δεν επιτρέπει ούτε από γνήσιους φίλους να δέχεται συμβουλή, ούτε καλή και ειρηνική απάντηση να δίνει σ’ αυτούς, αλλά αφού καταλάβει όλη την ψυχή, τη γεμίζει με δυσαρέσκεια, πλήξη και μελαγχολία. Και τότε τη βάζει να αποφεύγει τους ανθρώπους, γιατί γίνονται σ’ αυτήν αίτιοι ταραχής.                                                                                                    Και δεν επιτρέπει στην ψυχή να εννοήσει, ότι όχι απέξω αλλά μέσα της έχει την αρρώστια, η οποία τότε φανερώνεται, όταν έρθουν οι πειρασμοί και με την δοκιμασία την φέρουν στην επιφάνεια. Γιατί ποτέ δεν μπορεί να βλαφτεί ο άνθρωπος από άλλον, αν δεν έχει μέσα του αποθηκευμένες τις αφορμές των παθών. Και γι’ αυτό ο Δημιουργός των πάντων και Γιατρός των ψυχών, ο Θεός, ο μόνος που γνωρίζει ακριβώς τα τραύματα της ψυχής, δεν παραγγέλει να αποφεύγομε τις συναναστροφές των ανθρώπων, αλλά να κόβομε τις αιτίες της κακίας που είναι μέσα μας, και να γνωρίζομε ότι η υγεία της ψυχής δεν κατορθώνεται με τον χωρισμό από τους ανθρώπους, αλλά με την διαμονή και εξάσκηση με τους ενάρετους ανθρώπους.

Όταν λοιπόν για προφάσεις που τις νομίζομε δήθεν εύλογες, εγκαταλείπομε τους αδελφούς, δεν κόψαμε τις αφορμές της λύπης αλλά μόνον κάναμε εναλλαγή τους, γιατί η αρρώστια που έχομε μέσα μας τις ανακινεί πάλι εξαιτίας άλλων πραγμάτων.                                        Γι’ αυτό όλος ο πόλεμος ας είναι εναντίον των παθών που είναι μέσα μας, γιατί αν αυτά με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού, βγουν από την καρδιά μας, όχι μόνο με τους ανθρώπους, αλλά και με τα άγρια θηρία εύκολα μπορούμε να ζήσομε, όπως λέει ο μακάριος Ιώβ: «Τα άγρια θηρία θα γίνουν ειρηνικά μαζί σου»(56). Πρώτα πρώτα λοιπόν να αγωνιστούμε εναντίον του πνεύματος της λύπης, που φέρνει την ψυχή στην απελπισία, για να το εξορίσομε από την καρδιά μας. Γιατί αυτό το πνεύμα δεν επέτρεψε στον Κάιν να μετανοήσει μετά την αδελφοκτονία, ούτε στον Ιούδα μετά την προδοσία του Κυρίου. Μια μόνο λύπη να έχομε, την μετάνοια για τις αμαρτίες μας ενωμένη με την αγαθή ελπίδα, για την οποία ο Απόστολος λέει: «Η κατά Θεόν λύπη προξενεί μετάνοια που οδηγεί σε οριστική σωτηρία»(57). Κι αυτό, γιατί η κατά Θεόν λύπη τρέφοντας την ψυχή με την ελπίδα που ακολουθεί την μετάνοια, είναι ανάμικτη με χαρά.                                                                                  Γι’ αυτό και πρόθυμο και υπάκουο για κάθε καλή πράξη, ευκολοπλησίαστο, ταπεινό, πράο, ανεξίκακο, υπομονετικό σε κάθε αγαθό κόπο και κάθε συντριβή κάνει τον άνθρωπο η λύπη αυτή, αφού είναι κατά Θεόν. Και με αυτό λοιπόν γίνονται οι καρποί του αγίου Πνεύματος φανεροί στον άνθρωπο, δηλαδή η χαρά, η αγάπη, η ειρήνη, η μακροθυμία, η αγαθότητα, η πίστη, η εγκράτεια(58). Από την αντίθετη λύπη είναι φανεροί οι καρποί του πονηρού πνεύματος, οι οποίοι είναι ακηδία, ανυπομονησία, θυμός, μίσος, αντιλογία, απελπισία, οκνηρία στην προσευχή. Αυτή την λύπη πρέπει να την αποφεύγομε, όπως και την πορνεία, και τη φιλαργυρία και το θυμό και τα υπόλοιπα πάθη. Αυτή η λύπη θεραπεύεται με την προσευχή και την ελπίδα στον Θεό και την μελέτη των θείων λόγων και με την συναναστροφή με ευλαβείς ανθρώπους.                                                                                6. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ                                                                                                           Έκτος είναι ο αγώνας μας εναντίον της ακηδίας (αμέλεια, πλήξη) που ενώνεται και βοηθεί το πνεύμα της λύπης. Δεινός και βαρύς δαίμονας αυτός, πολεμά πάντοτε τους μοναχούς. Αυτός επιτίθεται εναντίον του μοναχού κατά το μεσημέρι προκαλώντας του ατονία και φόβο και μίσος εναντίον του τόπου όπου ασκείται και εναντίον των αδελφών που είναι μαζί του και εναντίον κάθε εργασίας, ακόμη και της αναγνώσεως των θείων Γραφών. Του υποβάλλει ακόμη και λογισμούς μεταβάσεως σε άλλο τόπο, και ότι αν δεν πάει αλλού, μάταια κοπιάζει εδώ και χάνει τον καιρό του.                                                                                                          Επίσης του φέρνει κατά το μεσημέρι και πείνα τόση, όση δεν θα προξενούσε σ’ αυτόν τριήμερη νηστεία ή μακρά οδοιπορία ή βαρύτατος κόπος. Έπειτα του υποβάλλει λογισμούς ότι με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ασθένεια αυτή και το βάρος της, παρά με το να βγαίνει έξω συνεχώς και να επισκέπτεται τους αδελφούς, τάχα για ωφέλεια ή επίσκεψη των ασθενών.                                                                                                           Κι όταν δεν μπορέσει να τον εξαπατήσει με αυτά, τότε αφού του φέρνει πολύ βαρύ ύπνο, επιτίθεται εναντίον του σφοδρότερος και δυνατότερος, και δεν μπορεί διαφορετικά να νικηθεί, παρά με την προσευχή και την αποχή από την αργολογία και με την μελέτη των θείων λόγων και την υπομονή στους πειρασμούς. Γιατί αν δεν τον βρει ασφαλισμένο με αυτά τα όπλα, τότε αφού τον κατατρυπήσει με τα βέλη του, τον κάνει άστατο, ονειροπόλο, ράθυμο, άεργο και τον οδηγεί να επισκέπτεται πολλά μοναστήρια και να μην φροντίζει για τίποτε άλλο, παρά πού γίνονται τραπέζια και συμπόσια. Γιατί η διάνοια αυτού που έπεσε σε ακηδία τίποτε άλλο δεν φαντάζεται παρά τις μάταιες σκέψεις όσων αναφέραμε. Από αυτά τον δεσμεύει και σε κοσμικά πράγματα και τον δελεάζει λίγο-λίγο σε επιβλαβείς ασχολίες, μέχρις ότου και από αυτή τη μοναχική ζωή τον διώξει.                                                                       Ο Απόστολος, γνωρίζοντας πόσο βαριά είναι αυτή η αρρώστια και επειδή ήθελε ως σοφός γιατρός να τη βγάλει μαζί με τη ρίζα από τις ψυχές μας, μας φανερώνει τις αιτίες από τις οποίες γεννιέται και λέει: «Σας παραγγέλομε αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να αποχωρίζεστε από κάθε αδελφό που συμπεριφέρεται άτακτα και όχι σύμφωνα με την παράδοση που παραλάβατε από εμάς.                                                                          Γνωρίζετε πως πρέπει να μας μιμείστε, επειδή δε ζήσαμε ως άτακτοι ανάμεσά σας, ούτε πήραμε από κανέναν το φαγητό μας δωρεάν, αλλά εργαζόμαστε ημέρα και νύχτα με κόπο και μόχθο για να μην επιβαρύνομε κανένα σας. όχι γιατί δεν είχαμε τέτοιο δικαίωμα, αλλά για να σας δώσομε παράδειγμα να μας μιμείστε. Και όταν είμαστε κοντά σας, αυτή την εντολή σας δίναμε, ότι όποιος δεν θέλει να εργάζεται, ούτε να τρώει. Γιατί μαθαίνομε ότι μερικοί από σας δεν εργάζονται, αλλά περιεργάζονται ξένες υποθέσεις. Σ’ αυτούς παραγγέλομε, στ’ όνομα του Ιησού Χριστού, να εργάζονται ήσυχα για να κερδίζουν το ψωμί τους»(59).             Ας ακούσομε πόσο καθαρά φανερώνει τις αιτίες της ακηδίας ο Απόστολος. Εκείνους που δεν εργάζονται τους ονομάζει άτακτους, φανερώνοντας με μία λέξη πολλή κακία. Γιατί ο άτακτος, είναι και ανευλαβής και αυθάδης στα λόγια και πρόχειρος σε κατηγορίες και γι’ αυτό είναι ακατάλληλος για την ησυχία και δούλος της ακηδίας. Παραγγέλει λοιπόν να αποχωριζόμαστε από αυτούς σαν να έχουν κολλητική αρρώστια. Με τη φράση «και όχι σύμφωνα με την παράδοση που παραλάβατε από εμάς», φανερώνει ότι αυτοί είναι υπερήφανοι και καταφρονητές και ακυρώνουν τις αποστολικές παραδόσεις. Κατόπιν λέει: «Δεν πήραμε το φαγητό μας δωρεάν από κανένα, αλλά εργαζόμαστε νύχτα και ημέρα με κόπο και μόχθο».                                                                                                                     Ο δάσκαλος των εθνών, ο κήρυκας του Ευαγγελίου, που ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό, αυτός που λέει ότι ο Κύριος διέταξε τους κήρυκες του Ευαγγελίου να συντηρούνται από τους ακροατές του κηρύγματος(60), αυτός εργάζεται ο ίδιος νύχτα και ημέρα με κόπο και μόχθο για να μην επιβαρύνομε κανένα. Τι λοιπόν θα κάνομε εμείς, που είμαστε στην εργασία οκνηροί και επιδιώκομε την σωματική ανάπαυση, εμείς που ούτε κήρυγμα του Ευαγγελίου μας έχει ανατεθεί, ούτε η μέριμνα για τις Εκκλησίες, αλλά μόνο η φροντίδα για την ψυχή μας; Κατόπιν για να δείξει πιο καθαρά την βλάβη που φέρνει η αργία, καταλήγει: «Δεν εργάζονται καθόλου αλλά περιεργάζονται».                                                                                               Γιατί από την αργία γεννιέται η περιέργεια, από την περιέργεια η αταξία και από την αταξία κάθε κακία. Για την θεραπεία όλων αυτών, συμπληρώνει: «Να εργάζονται ήσυχα για να κερδίζουν από το ψωμί τους». Και για να τους επιπλήξει περισσότερο, λέει: «Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, ούτε να τρώει».Αυτές τις αποστολικές διαταγές έχοντας υπόψη οι άγιοι πατέρες της Αιγύπτου, δεν αφήνουν ποτέ να μένουν αργοί οι μοναχοί και μάλιστα οι νεώτεροι, επειδή γνωρίζουν ότι με την υπομονή της εργασίας και την ακηδία διώχνουν, και την τροφή τους προμηθεύονται, και βοηθούν όσους έχουν ανάγκη.                                      Γιατί δεν εργάζονται μόνο για τις δικές τους ανάγκες, αλλά και σε ξένους και φτωχούς και φυλακισμένους δίνουν από την εργασία τους, πιστεύοντας ότι η αγαθοεργία αυτή είναι θυσία αγία και ευπρόσδεκτη στο Θεό. Και λένε επίσης οι πατέρες, ότι ο εργαζόμενος πολεμά με ένα δαίμονα πολλές φορές και στενοχωρείται από αυτόν, ενώ ο αργός αιχμαλωτίζεται από χιλιάδες πονηρά πνεύματα.                                                                                                     Καλό είναι ακόμα να θυμηθούμε και το λόγο που μου είπε ο αββάς Μωυσής, που ήταν πολύ άξιος μεταξύ των πατέρων. Αφού είχα καθήσει λίγο καιρό στην έρημο, με πείραξε ο δαίμονας της ακηδίας. Τον επισκέφθηκα τότε και του είπα: «Χθες ενοχλήθηκα πάρα πολύ από την ακηδία και εξασθένησα υπερβολικά. και δε γλύτωσα από αυτή, παρά όταν σηκώθηκα και επισκέφτηκα τον αββά Παύλο». Σ’ αυτά μου αποκρίθηκε ο αββάς Μωυσής: «Έχε θάρρος. δεν ελευθερώθηκες από την ακηδία, αλλά μάλλον παραδόθηκες και υποδουλώθηκες σ’ αυτή. Να γνωρίζεις λοιπόν ότι τώρα θα σε πολεμήσει περισσότερο ως λιποτάκτη, αν στο εξής δεν φροντίσεις με την υπομονή και την προσευχή και την εργασία των χεριών σου να παλαίψεις εναντίον της και να τη νικήσεις».                                             7. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ                                                                                                             Έβδομος είναι ο αγώνας κατά της κενοδοξίας. Αυτό το πάθος είναι πολύμορφο και πολύ λεπτό και δεν το εννοεί γρήγορα ούτε εκείνος που πειράζεται από αυτό. Επειδή οι προσβολές των άλλων παθών είναι πιο φανερές και ευκολότερα καταπολεμούνται, καθώς η ψυχή αναγνωρίζει τον εχθρό και με την αντίρρηση στις προσβολές του και την προσευχή, αμέσως τον ανατρέπει. Η κενοδοξία όμως, με το να είναι πολύμορφη όπως είπαμε, δύσκολα νικιέται. Γιατί φανερώνεται σε κάθε πράξη και σε φωνή και σε λόγο και σε σιωπή και σε έργο και σε αγρυπνία και σε νηστεία και σε προσευχή και σε πνευματικές αναγνώσεις και σε ησυχία και σε μακροθυμία.                                                                                                    Με όλα αυτά προσπαθεί να προσβάλλει το στρατιώτη του Χριστού. Όποιον δεν μπόρεσε να απατήσει στην κενοδοξία με την πολυτέλεια των ρούχων, δοκιμάζει να τον πειράξει με το φτωχικό ρούχο. Όποιον δεν μπόρεσε να πολεμήσει με την τιμή, τον πολεμά με το να νομίζει ότι υπομένει την ατιμία. Και όποιον δε μπόρεσε να καταφέρει στην κενοδοξία με τη γνώση των λόγων, τον δελεάζει με την σιωπή, να κενοδοξεί δήθεν ως ήσυχος. Και όποιον δε μπόρεσε να φέρει σε χαλαρότητα με την πολυτέλεια των τροφών, τον κάνει να επιζητεί τον έπαινο με τη νηστεία. Και γενικά κάθε έργο, κάθε απασχόληση δίνει αφορμή στον πονηρό αυτό δαίμονα.                                                                                                                            Ακόμη αυτός υποβάλλει επιθυμία για το αξίωμα της ιερωσύνης. Θυμάμαι κάποιον γέροντα, όταν ήμουν στη σκήτη, που πήγε στο κελί ενός αδελφού για επίσκεψη, και αφού πλησίασε την πόρτα, τον άκουσε να μιλάει από μέσα. Ο γέροντας νόμισε ότι μελετά κάτι από την Γραφή και στάθηκε για να ακούσει. Κατάλαβε τότε ότι ο αδελφός είχε βγει από τα λογικά του από την κενοδοξία και χειροτονούσε τον εαυτό του διάκονο και έκανε απόλυση των κατηχουμένων. Όταν λοιπόν ο γέροντας τα άκουσε αυτά, έσπρωξε την πόρτα και μπήκε.     Ο αδελφός αφού τον υποδέχτηκε, τον προσκύνησε κατά την συνήθεια και τον ερώτησε να μάθει αν στεκόταν πολλή ώρα εμπρός στην πόρτα. Ο γέροντας με χαριτωμένο τρόπο του είπε: «Τώρα ήρθα, όταν έκανες την απόλυση των κατηχουμένων». Ο αδελφός μόλις το άκουσε, έπεσε στα πόδια του γέροντα και τον παρακαλούσε να προσευχηθεί γι’ αυτόν, για να ελευθερωθεί από αυτή την πλάνη. Αυτό το θυμήθηκα για να δείξω σε πόση αναισθησία φέρνει τον άνθρωπο αυτός ο δαίμονας.                                                                                          Εκείνος λοιπόν που θέλει να πολεμήσει τέλεια και να στεφανωθεί με το στεφάνι της δικαιοσύνης, πρέπει με κάθε τρόπο να φροντίσει να νικήσει το πολύμορφο αυτό θηρίο, έχοντας πάντοτε μπροστά στα μάτια του το ρητό του Δαβίδ: «Ο Κύριος διασκόρπισε τα κόκκαλα των ανθρωπάρεσκων»(61). Και να μην κάνει τίποτε επιδιώκοντας τον ανθρώπινο έπαινο, αλλά να επιζητεί την αμοιβή μόνο από τον Θεό. Και αποβάλλοντας πάντοτε τους λογισμούς που έρχονται στην καρδιά του και τον επαινούν, να εξουθενώνει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού. Έτσι θα μπορέσει με τη βοήθεια του Θεού να απαλλαγεί από το πνεύμα της κενοδοξίας.                                                                                                                        8. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ                                                                                                        Όγδοος είναι ο αγώνας κατά της υπερηφάνειας. Φοβερότατος αυτός ο αγώνας και από όλους τους προηγούμενους αγριότερος. Αυτός πολεμά προπάντων τους τέλειους και προσπαθεί να καταστρέφει   εκείνους που ανέβηκαν σχεδόν στην κορυφή των αρετών. Και όπως μια κολλητική και θανατηφόρα αρρώστια δεν καταστρέφει ένα μέλος του σώματος, αλλά ολόκληρο το σώμα, έτσι και η υπερηφάνεια όχι μόνον ένα μέρος της ψυχής, αλλά ολόκληρη την καταστρέφει. Και το καθένα από τα άλλα πάθη, αν και ταράζει την ψυχή, αλλά με το να πολεμά μια μόνο αρετή, εκείνη που είναι αντίθετή του, και να προσπαθεί αυτή να νικήσει, σκοτίζει και ταράζει την ψυχή εν μέρει. Ενώ το πάθος της υπερηφάνειας σκοτίζει ολόκληρη την ψυχή και την ρίχνει σε τέλεια πτώση.                                                                Για να εννοήσουμε καλύτερα τα λεγόμενα, ας σκεφτούμε ως εξής: Η γαστριμαργία προσπαθεί να διαφθείρει την εγκράτεια. η πορνεία, τη σωφροσύνη. η φιλαργυρία την ακτημοσύνη. ο θυμός, την πραότητα. και όλα τα λοιπά είδη της κακίας, τις αντίθετες αρετές. Η υπερηφάνεια όμως, όταν κυριεύσει την άθλια ψυχή, σαν φοβερότατος τύρρανος που κατέλαβε μια μεγάλη και δοξασμένη πόλη, την καταστρέφει ολόκληρη και την κατεδαφίζει από τα θεμέλια. Μάρτυρας γιʼ αυτό είναι ο άγγελος εκείνος που έπεσε από τον ουρανό εξαιτίας της υπερηφάνειάς του, ο οποίος αν και δημιουργήθηκε από τον Θεό και στολίστηκε από Αυτόν με κάθε αρετή και σοφία, δεν θέλησε να τα αποδίδει όλα αυτά στον Κύριο, αλλά στη δική του φύση.                                                                                                                 Και έτσι νόμιζε ότι είναι ίσος με τον Θεό. Ελέγχοντας αυτήν την σκέψη του, ο προφήτης έλεγε: «Συ είπες με το νου σου. θα καθήσω πάνω σε ψηλό βουνό, θα στήσω το θρόνο μου πάνω στα σύννεφα, θα γίνω όμοιος με τον Ύψιστο. Και όμως εσύ είσαι άνθρωπος και όχι θεός»(62). Και πάλι άλλος προφήτης λέει: «Γιατί καυχιέται μέσα στην κακία του ο δυνατός;»(63) Γνωρίζοντας αυτά, ας φοβηθούμε και με κάθε προσοχή ας φυλάξομε την καρδιά μας από το θανατηφόρο πνεύμα της υπερηφάνειας, λέγοντας πάντοτε στον εαυτό μας, όταν κατορθώσομε κάποια αρετή, τον λόγο του Αποστόλου: «Όχι εγώ, αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου»(64), και τον λόγο του Κυρίου: «Ότι χωρίς τη βοήθειά Μου, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε»(65).                                                                                               Επίσης, το λόγο του προφήτη: «Αν ένα σπίτι δεν το οικοδομήσει ο Κύριος, μάταια κουράστηκαν οι οικοδόμοι(66), και το: «Δεν εξαρτάται από εκείνον που θέλει, ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από το Θεό που θα δείξει έλεος»(67). Επειδή και αν ακόμη έχει κανείς ολόθερμη προθυμία και αποφασισμένη προαίρεση, εφόσον είναι δεμένος με σάρκα και αίμα, δεν μπορεί να φτάσει την τελειότητα, παρά μόνο με την χάρη και το έλεος του Χριστού.                                                                                                                                     Και ο Ιάκωβος λέει: «Κάθε ωφέλιμη δωρεά προέρχεται από ψηλά»(68). Και ο απ. Παύλος: «Τι έχεις που δεν το πήρες από το Θεό; Κι αν έχεις πάρει, γιατί καυχιέσαι σαν να μην πήρες(69), αλλά υπερηφανεύεσαι σαν να είναι δικά σου;» Ότι με τη χάρη και το έλεος του Θεού έρχεται η σωτηρία, είναι μάρτυρας αληθινός εκείνος ο ληστής, ο οποίος κέρδισε τη βασιλεία των Ουρανών όχι ως ανταμοιβή της αρετής του, αλλά με τη χάρη και το έλεος του Θεού(70).                                                                                                                                 Γνωρίζοντας αυτά οι Πατέρες μας όλοι, με μια γνώμη, μας παρέδωσαν ότι δεν μπορούμε διαφορετικά να φτάσομε στην τελειότητα της αρετής, παρά μόνο με την ταπείνωση, η οποία έρχεται στον άνθρωπο από την πίστη και το φόβο του Θεού, από την πραότητα και την τέλεια ακτημοσύνη. Με τις αρετές αυτές κατορθώνεται και η τέλεια αγάπη, με την χάρη και την φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.                                                                                                                                         * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *                                                                         1. Παροιμ. 24, 15. ,-2. Εφ. 6, 16. -3. Ιεζ. 16, 49. -4. Ρωμ. 13, 14. -5. Παροιμ. 4, 23. -6. Ματθ. 15, 19. -7. Ματθ. 23, 26.  -8. Β΄ Τιμ. 2, 5.  -9. Φιλιπ. 3, 20.  -10. Ματθ. 5, 28.  -11. Παροιμ. 4, 23,  -12. Γεν. 3, 15.   -13. Ψαλμ. 100, 8.   -14. Ψαλμ. 136, 9.  -15. Εβρ. 12, 14.  - 16. Εβρ. 12, 16.  - 17. Δαν. 3, 19.  -  18. Α΄ Τιμ. 6, 10  -19. Φιλιπ. 3, 19.  - 20. Α΄ Τιμ. 6, 10.  - 21. Δ΄ Βασιλ. 5, 25.  - 22. Ματθ. 27, 5.  - 23. Πραξ. 5, 1-10.  -24. Δευτ. 20, 8.  - 25. Πραξ. 20, 35.  - 26. Ματθ. 19, 21.  - 27. Πραξ. 20, 34.  - 28. Β΄ Τιμ. 4, 7.  - 29. Πραξ. 22, 25.  - 30. Πραξ. 4, 34.  - 31. Ρωμ. 15, 27.  - 32. Β΄ Κορ. 11, 9.  - 33. Φιλιπ. 4, 15.  - 34. Ματθ. 24, 44.  - 35. Λουκ. 12, 20.  - 36. Ψαλμ. 6, 8.  - 37. Εκκλ. 7, 9.  - 38. Παρμ. 15, 1.  - 39. Ιακ. 1, 20.  -40. Παροιμ. 11, 25.  - 41. Εφ. 4, 31.  -  42. Λουκ. 4, 23.  - 43. Ματθ. 7, 3.  - 44. Ψαλμ. 4, 5.  - 45. Εφ. 4, 27.  - 46. Μαλ. 4, 2.  -47. Ματθ. 5, 23.  -48. Α΄ Θεσ. 5, 17.  - 49. Α΄ Τιμ. 2, 8.  --50. Λευιτ. 19, 17. - 51. Παροιμ. 12, 28. -52. Α΄ Ιω. 3, 15. -53. Σ. Σειρ. 35, 22. -54. Ρωμ. 2,   -55. Ματθ. 5, 22.  -56. Ιώβ 5, 23.  -57. Β΄ Κορ. 7, 10.  -58. Γαλ. 5, 22.  - 59. Β΄ Θεσ. 3, 6-12.-60. Α΄ Κορ. 9, 14.  - 61. Ψαλμ. 52, 6.  -62. Ησ. 14, 13.  -63. Ψαλμ. 51, 1. --64. Α΄ Κορ. 15, 10. - 65. Ιω. 15, 5. -66. Ψαλμ. 126, 1. - 67. Ρωμ. 9, 16.68. Ιακ. 1, 17. -69. Α΄ Κορ. 4, 7.  -70. Λουκ. 23, 43.

 ***  “Να βλέπεις τους άλλους ως Aγίους…”

~   Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης: Παιδί μου, ο καρπός της ησυχίας που επιδιώκεις είναι να επιδιώκεις να βλέπεις τους άλλους ως αγίους, ως αγγέλους. Όταν βλέπεις στους άλλους ελαττώματα και ιδίως στον Γέροντά σου, να ξέρεις ότι έπεσε η πνευματική σου ζωή, υποβιβάστηκε, και χρειάζεται πολλή μετάνοια και αυτομεμψία.

Όταν βλέπω και κρίνω μέσα μου τους αδελφούς μου, να ξέρω ότι δεν πάω καλά… Πρέπει να πιστέψω καλά μέσα μου, ότι ο κάθε αδελφός είναι καλός και άγιος και μόνο εγώ είμαι ο πιο αχρείος. Σε κάθε παρεξήγηση να βάζω εγώ μετάνοια, είτε φταίω είτε όχι, για να είμαι πάντα ειρηνικός με τους άλλους και να είναι μαζί μου η Χάρις του Θεού. Ποτέ να μην κοινωνήσω τα θεία Μυστήρια αν έχω πικράνει κάποιον αδελφό και δεν έχω συνδιαλλαγεί μαζί του.  

***  75 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ

Ένα δημόσιο ερώτημα προς τους υποψήφιους της περιοχής
εν όψει των νέων δημοτικών εκλογών:
Κατασκευή μνημείου και επίσημη ένταξη στην τοπική ιστορία, κατόπιν έρευνας, των δύο ιστορικών μαχών του Αγίου Φλώρου, που έγιναν στις 6 και 19 Φεβρουαρίου 1944.

 Από την ιστορία περιοχής ΑΡΦΑΡΩΝ - υπό συνεχή επεξεργασία

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ:
6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1944
ΜΕΡΟΣ Α
–Περιγράφω και ξεκκινώ με την αφήγηση του Αρίστου Καμαρινού:
Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ
Στα τέλη του 1943 τα Γερμανικά φασιστικά στρατεύματα και οι συνεργάτες τους (τάγματα ασφαλείας ) που δρούσαν στην Μεσσηνία , είχαν υποχρεωθεί να περιοριστούν σε άμυνα .

- Από πανίσχυροι κατακτητές που είχαν κατατρομοκρατήσει τον πληθυσμό στην περίοδο 1941-1942 , αναγκάστηκαν έπειτα από την ασταμάτητη επιθετική δράση των ανταρτών του μόνιμου καθώς και του εφεδρικού ΕΛΑΣ και την ηρωική αντίσταση του Μεσσηνιακού λαού , να περιχαρακωθούν στις κυριότερες βάσεις τους .

- Είχαν χάσει την πρωτοβουλία στις στρατιωτικές επιχειρήσεις , ενώ το 1ο και το 2ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ περιέσφιγγαν όλο και πιο πολύ τον κλοιό που είχαν σχηματίσει γύρω από την κυριότερη βάση τους, την ΚΑΛΑΜΑΤΑ , προετοιμάζοντας μια αποφασιστική επίθεση κατά της βάσης αυτής .

9ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ
Συνταγματάρχης Ι. Σέρβος και Ι. Παναγιωτόπουλος
Το 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με δύναμη 850 μόνιμους μαχητές είχε τα παρακάτω τρία τάγματα ενώ επί πλέον είχε και τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ με εκατοντάδες εκ περιτροπής βοηθητικούς μαχητές:

1ο ΤΑΓΜΑ
- Το 1ο Τάγμα (με 300 άνδρες , και διοίκηση : Ηλία Καραμούζη , και Δημήτρη Καλδή ) , του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ είχε καταλάβει τα υψώματα της Ανατολικής περιοχής της Καλαμάτας ( με σταθμό διοίκησης το Μοναστήρι της Παναγιάς της Δίμιοβας στο όρος Καλάθι του Ταϋγέτου ) με προωθημένα φυλάκια ως τη συνοικία Γιαννιτσάνικα της Καλαμάτας, και τον συνοικισμό Περιβόλια της Γιάννιτσας.

- 2ο ΤΑΓΜΑ - Ταγματάρχης ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ (εξ Αρφαρών)
- Το 2ο Τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ (από 300 άνδρες , διοίκηση : Α. Αναστασόπουλο και Αρίστο Καμαρινό ), κατείχε θέσεις στα βόρεια υψώματα της Καλαμάτας ( με σταθμό διοίκησης το Μοναστήρι της Βελανιδιάς ) με προωθημένα φυλάκια στις τοποθεσίες «Σπυρίδη», «Τούρλες» ,
και « Άγιοι Ανάργυροι » .

3ο ΤΑΓΜΑ - Ταγματάρχης Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος
- Το 3ο Τάγμα του 9ου Συντάγματος ( με διοίκηση: Ν. Παπαγιανόπουλο , και Δ. Πιρπιρή ), δρούσαν στην περιοχή Τριφυλλίας και Άνω Μεσσηνίας με προωθημένα Τμήματα του, ως την Τσακώνα και την περιοχή Ζευγολατιού Μεσσηνίας .

ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
- - Τα Γερμανικά στρατεύματα και οι συνεργάτες τους κατείχαν μόνιμα εκτός από την Καλαμάτα την Μεσσήνη το Μελιγαλά, τους Γαργαλιάνους, και την Κυπαρισσία, με ισχυρά τμήματα πεζικού.
Μια πυροβολαρχία ήταν εγκατεστημένη στο χωριό Ασπρόχωμα, μια πυροβολαρχία στη Βελίκα και άλλα τμήματα πυροβολικού στην παράκτια περιοχή από την Πύλο ως και την Κυπαρισσία) .

- - Η υπεροχή των εχθρικών δυνάμεων σε δύναμη πυρός ήταν συντριπτική, αλλά το ηθικό τους ήταν πολύ χαμηλό, μετά από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που είχαν δεχθεί από τα αντάρτικα τμήματα στην περίοδο του 1942-1943, τόσο κατά των βάσεών τους όσο και όταν επιχειρούσαν να διεισδύσουν στις ελεύθερες περιοχές, από τις οποίες είχαν εκδιωχθεί μετά από σκληρούς αγώνες ή όταν αποτολμούσαν να χρησιμοποιήσουν κατά τις μετακινήσεις τους, τους αυτοκινητόδρομους Καλαμάτα – Τρίπολη, και Καλαμάτα – Πύργο, που ελέγχονταν σταθερά από τμήματα του ΕΛΑΣ.
( το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε αχρηστευτεί από σαμποτέρ του ΕΛΑΣ ) .

- Η διάταξη των δύο ταγμάτων του ΕΛΑΣ γύρο από την Καλαμάτα
( επί δύο σχεδόν μήνες ) και οι συχνές συνεχείς νυχτερινές τους διεισδύσεις αποσπασμάτων τους στην πόλη της Καλαμάτας, ανησύχησαν τους κατακτητές Γερμαναράδες, και τους συνεργάτες τους Έλληνες προδότες .

- Για να αποτρέψουν την επίθεση κατά της βάσης τους στην πόλη έβαλαν σε εφαρμογή τις γνωστές φασιστικές μεθόδους των απειλών για αντίποινα κατά του αμάχου πληθυσμού και των πατριωτών κρατουμένων στις φυλακές …

Κάλεσαν τον τότε Μητροπολίτη Μεσσηνίας και του συνέστησαν να γράφει στις διοικήσεις των δύο ταγμάτων του ΕΛΑΣ, που πολιορκούσαν την πόλη, ιδιόχειρη επιστολή στην οποία θα διατυπωνόταν η τελεσιγραφική προειδοποίηση ότι θα βομβαρδίσουν τα δύο Μοναστήρια και θα ντουφεκίσουν τριάντα φυλακισμένους , αν τα τμήματα του ΕΛΑΣ δεν αποσύρονταν από τις θέσεις που κατείχαν μόνιμα γύρω από την Καλαμάτα .

- Η απάντηση στην επιστολή του Μητροπολίτη ήταν σαφής και κατηγορηματική :
- « Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ δεν συζητάνε με τους κατακτητές της χώρας τους και τους συνεργάτες τους .- Θα συνεχίσουν να τους πολεμούν έως ότου απελευθερωθεί η χώρα μας …» .

ΝΤΟΥΦΕΚΙΣΤΗΚΑΝ 30 ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ
- Μετά από τρείς ημέρες βομβαρδίστηκαν τα μοναστήρια και ντουφεκίστηκαν 30 πατριώτες που κρατούνταν στις φυλακές της Καλαμάτας .

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΕΚΚΙΝΟΥΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
- Λίγο αργότερα τα στρατεύματα κατοχής ( Γερμανοί και οι συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες ) ενισχυμένα με δυνάμεις που στάλθηκαν από την Αθήνα, άρχισαν τις όπως τις ονόμασαν,
« Μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις » σ όλη τη Ν. Πελοπόννησο, ιδιαίτερα στους ορεινούς όγκους του Ταϋγέτου και του Πάρνωνα.

Με την έναρξη των επιχειρήσεων, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ καθήλωσαν τα τμήματα των γερμανών και των ταγματασφαλιτών στην περιοχή Σπυρίδη – Χανάκια – Καρβελιώτικο βουνό .

– Οι επιθέσεις του εχθρού αποκρούονταν από τους αντάρτες, παρά τα καταιγιστικά πυρά του εχθρικού πυροβολικού .
- Η μάχη αυτή, που με αγωνία την παρακολουθούσε ο λαός της Καλαμάτας κράτησε δύο 2 ημέρες, όσο χρειαζόταν για να συμπληρωθούν οι προετοιμασίες εκκένωσης της ελεύθερης περιοχής του Ταϋγέτου από τον πληθυσμό, την μετακίνηση του νοσοκομείου, της επιμελητείας και του προσωπικού των πολιτικών οργανώσεων, κλπ. …
Την Τρίτη ημέρα των επιχειρήσεων, μετά από σχετική διαταγή του 9ου Συντάγματος (Συνταγματάρχης Σέρβος και Ι. Παναγιωτόπουλος), τα τμήματα του μόνιμου ΕΛΑΣ εγκατέλειψαν την περιοχή Ταϋγέτου και πέρασαν στην περιοχή Ιθώμης και ορεινής Τριφυλλίας .

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΙΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΕΣ
- Στον Ταΰγετο παρέμειναν μικρά αποσπάσματα του ΕΛΑΣ για να παρενοχλούν τον εχθρό και να προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό που είχε εγκαταλείψει τα χωριά της περιοχής.
- Ο εχθρός χτύπησε στο κενό.
- Η μόνη επιτυχία του ήταν τα «λάφυρα » που αποκόμισαν οι ταγματασφαλίτες έλληνες από τις λεηλασίες τους στα σπίτια των κατοίκων της Αλαγωνίας .

AΝΔΡΟΥΣΑ-ΜΕΣΣΗΝΗ-ΧΩΡΑ-ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ
- Όταν μετά από λίγες ημέρες, ο εχθρός άρχισε να εγκαταλείπει την περιοχή Ταϋγέτου και να περιχαρακώνεται πάλι στις βάσεις του, τα τμήματα του ΕΛΑΣ άρχισαν την επίθεση ή μάλλον την επιθετική δράση τους ( μάχες Ανδρούσας, Μεσσήνης, Χώρας, κλπ. ) .

ΑΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΣ
- - Μια από τις επιχειρήσεις αυτές ήταν και η ενέδρα που έστησε τμήμα του 3ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στην περιοχή του Αγίου Φλώρου Αρφαρών Μεσσηνίας, δίπλα από την περιοχή «Μάτια» και στα μικρά υψώματα προστασίας περάσματος προς Καλαμάτα ….

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Ο ρόλος του Άρη Βελουχιώτη αποσιωπείται παρότι όλα γίνονταν υπό την καθοδήγησή του. Σημειωτέον για την ιστορία αναφέρω ότι ο Άρης Βελουχιώτης είχε επισκεφθεί δυό φορές το Αρφαρα. Η μιά επίσκεψη ήταν νυκτερινή. Στη δεύτερη επίσκεψη με τους Μαυροσκούφηδες έτυχε υποδοχής από αρχές και παράγοντες στην κεντρική πλατεία Αρφαρών και γευμάτισε στο σπίτι του Μένη Χριστόπουλου του οποίου ο πατέρας Γεώργιος Χριστόπουλος ήταν Πρόεδρος του Λαικού Ειρηνοδικείου-Δικαστηρίου Αρφαρών.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ
Τα παραπάνω δημοσιεύονται μετά από σχετικές αφηγήσεις του συμπατριώτη μας και σεβαστού θείου μου Αριστείδη Ιωάννου Καμαρινού, καταγωγής από Κρασοπούλα Βρομόβρυσης Αρφαρών μετά την επάνοδό του από τη Σοβιετική Ένωση και βεβαίως είχε προηγηθεί το πολύχρονο κρύψιμο του στο σπίτι του Ντίνου Καρμοίρη στην Καλαμάτα .-

ΜΕΡΟΣ Β
Στην συνέχεια αναφερόμαστε σε αφηγήσεις μελών της Διοικήσεως του ΕΛΑΣ που χτύπησαν τους κατακτητές Γερμανούς στον Άγιο Φλώρο και παρουσιάζονται από τα παρακάτω γραφόμενα στοιχεία .

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ

ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
(σημειωτέον ότι ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος ήταν δευτεροετής εύελπις της σχολής Ευελπίδων και πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο)
Κατά την επίσκεψή μου στο σπίτι του στην Αθήνα στους Αμπελοκήπους το 1980, ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος μου αφηγήθη τα παρακάτω που μεταφέρω ακριβώς:

Α. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

1.- Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η προϋπόθεση του να παρθούν περισσότερα πυρομαχικά από όσα θα ξοδεύονταν.

2.- Να γίνονται τα χτυπήματα μακριά από χωριά για να αποφεύγονται αντίποινα.

3.- Τα χτυπήματα ένα επί πλέον σκοπό είχαν να χρησιμοποιούν οι κατακτητές μεγάλες δυνάμεις για την μετακίνησή τους - να μην κινούνται ελεύθερα και με μικρές δυνάμεις …
- Έτσι αγκιστρώνονταν μεγάλες δυνάμεις στη Μεσσηνία, πολύτιμες για τους Γερμανούς στα μέτωπά τους, που την εποχή εκείνη κατέρρεαν .

4.- Οι απώλειες σε ανθρώπινο υλικό να είναι οι μικρότερες δυνατές .

Β. ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Ο Νομός Μεσσηνίας, είναι ως επί το πλείστον πεδινή περιοχή με τα ποτάμια Μαυροζούμενα, ( Μαυρομάτι , Βαλύρα), Πάμισος (Άγιος Φλώρος), Άρης (Πήδημα) και Νέδα ..Νέδοντας και με πολλούς δρόμους που συνέδεαν τα πολλά χωριά και πόλεις, πυκνοκατοικημένη και με πολλές βάσεις των τότε Γερμανών κατακτητών .-

Γ. ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ (πηγές Παμίσου ποταμού ) :

Εκείνη την εποχή η κίνηση των Γερμανών από Καλαμάτα προς Αθήνα και αντίστροφα ήταν πολύ συχνή .
- Ύστερα από μια αναγνώριση εκρίθη πιο κατάλληλο μέρος για την ενέδρα από Τσακώνα μέχρι Καλαμάτα η θέση « Στροφές « « Μάτια» του Αγίου Φλώρου .-

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΜΑΧΗ
ΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΔΥΝΑΜΗ :
Το χτύπημα στους κατακτητές έδωσε το 3ο Τάγμα του 9ου Συντάγματος με
--στρατιωτικό διοικητή τον Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο μόνιμο Αξιωματικό από το Ψάρι
--πολιτικό υπεύθυνο τον Νικόλαο Μπουρίκα
--καπετάνιο Τάγματος τον Δημήτριο Πυρπιρή, έφεδρο ανθυπολοχαγό
--επιτελή τάγματος το μόνιμο αξιωματικό Σπύρο Νικολακόπουλο από την Εύα .

- Το 3ο Τάγμα αποτελείτο από δύο λόχους και από στοιχείο πολυβόλων .

1ος ΛΟΧΟΣ 3ου ΤΑΓΜΑΤΟΣ
Του 1ου λόχου διοικητής ο μόνιμος αξιωματικός Νώντας Παπαδόπουλος, και πολιτικός υπεύθυνος ο Δημήτρης Κυριαζής από το Σιδηρόκαστρο .-

2ος ΛΟΧΟΣ 3ου ΤΑΓΜΑΤΟΣ
Του 2ου λόχου διοικητής ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Δημήτριος Παπαλεξόπουλος από το Γιαννιτσοχώρι Ολυμπίας και πολιτικός υπεύθυνος ο Βασίλης Κορμάς από Σεμίζα .

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΥΡΟΒΟΛΩΝ 3ου ΤΑΓΜΑΤΟΣ
- Επικεφαλής των πολυβόλων ήταν ο επιλοχίας Δημήτρης Γυφτόπουλος από το Χρυσοχώρι Τριφυλλίας και Ντρές Κωνσταντίνος από τα Φιλιατρά .

- Η δύναμη του τάγματος ήταν γύρω στους 250 μαχητές .

- - Ο οπλισμός αποτελείτο ως επί το πλείστον από Ιταλικά όπλα .-

ΕΦΕΔΡΙΚΟΣ ΕΛΑΣ
Οι παραπάνω δυνάμεις του 3ου Τάγματος ενισχύθηκαν με βοηθητικές υπηρεσίες από δεκάδες νεαρούς συμπατριώτες της περιοχής μας μέλη του Εφεδρικού ΕΛΑΣ.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΕΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ
Σε σύσκεψη της διοίκησης που έγινε μυστικά στο σπίτι του Αλέκου Μπάρδη στον Άγιο Φλώρο, εντοπίστηκαν τα παρακάτω μειονεκτήματα :
1.- Ήταν δύσκολη η σύμπτυξη προς τη Βρωμόβρυση λόγω του ότι το βουνό έχει κλίση και είναι ακάλυπτο .- Αυτό προϋποθέτει υποχρεωτικά νικηφόρα εξέλιξη της μάχης – τυχούσα υποχώρηση θα ήταν πολύ δύσκολη .-

2.- Βρισκόμαστε στο Δημόσιο δρόμο και αυτό προϋποθέτει λήψη αυστηρών μέτρων για το καμουφλάρισμα των τμημάτων .-

3.- Τρίτο στοιχείο το ότι ο ΕΛΑΣ βρισκόταν κοντά στα χωριά Άγιος Φλώρος – Χριστοφιλέϊκα και Σκάλα και ο κίνδυνος να γίνει το τμήμα αντιληπτό από τους κατοίκους που περιφέρονταν στα κτήματά τους ήταν μεγάλο.
ΑΛΕΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ
– Σ΄ αυτό το σημείο ο υπεύθυνος του Αγίου Φλώρου Αλέκος Μπάρδης , ο οποίος βοήθησε αποτελεσματικά στην όλη έκτέλεση της επιχείρησης, διαβεβαίωσε τη διοίκηση ότι θα εξασφαλίσει – από πλευράς κατοίκων – την πλήρη μυστικότητα .
- Καθώς επίσης από τη Σκάλα ο Στάθης Τσούνιας, ο Παν. Μαρινόπουλος και ο Γιώργος Κανελόπουλος .-

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ :
Μοναδικό πλεονέκτημα ήταν το ότι ο ΕΛΑΣ εκμεταλλεύτηκε την εφησύχαση των καταχτητών που δεν περίμεναν να δεχτούν χτυπήματα σε τοποθεσία που συγκεντρώνει τα πάρα πάνω μειονεκτήματα .-

ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ :

1.- Αποφασίστηκε να χτυπηθεί τμήμα τέτοιο ώστε τα αποτελέσματα να είναι οπωσδήποτε θετικά .-
2.- Έπρεπε να εξασφαλιστεί ο έλεγχος στο τμήμα του δρόμου από Τσακώνα μέχρι Άγιο Φλώρο και από Άγιο Φλώρο μέχρι Καλαμάτα
α) για να αποφασιστεί ποια από τις φάλαγγες που περνούσαν θα χτυπιόταν . (η φάλαγγα δεν θα έπρεπε να είναι ούτε πολύ μικρή ούτε πολυ μεγάλη)
– β) για να είναι γνωστό αν εκινείτο άλλη φάλαγγα από Τσακώνα ή από Καλαμάτα .-

Για να επιτευχθεί αυτός ο έλεγχος εγκαταστάθηκε στον ανεμόμυλο της Σκάλας παρατηρητήριο από σηματοδότες-σηματορούς που είχαν εκπαιδευτεί και είχε συγκροτηθεί ένα τμήμα με επικεφαλής τον Δημήτρη Ζέπο από την Πυλία .-

Το παρατηρητήριο αυτό στον ανεμόμυλο της Σκάλας που έλεγχε τις δύο κατευθύνσεις, ενημέρωνε συνέχεια το στρατιωτικό διοικητή του Τάγματος Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο ( επειδή φυσικά δε μπορούσε να συνεδριάζει συνέχεια η διοίκηση ), που βρίσκονταν στο λόχο που θα έκανε την επίθεση .
- Μ΄αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν πλήρης ενημέρωση για την κίνηση του καταχτητή .-

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ 3ου ΤΑΓΜΑΤΟΣ :
·Η διάταξη του 3ου Τάγματος καθορίστηκε ως εξής :
~ Στο υψωματάκι που θα εκαλύπτετο το τμήμα επίθεσης, υπήρχαν πεζούλες και πέτρες μεγάλες που πίσω από αυτές εκαλυπτόταν ο 1ος λόχος που θα έκανε την επίθεση.
- Ο 2ος λόχος θα εκάλυπτε το δεξιό και αριστερό μέρος του 1ου λόχου , που είχε την κύρια αποστολή.
- - Ένα τμήμα του 2ου λόχου θα έπιανε το υψωματάκι που είναι απέναντι από το χώρο των στροφών για να εμποδίσει διαφυγή των Γερμανών προς την πεδιάδα .
- - Τα πολυβόλα υπό τον επιλοχία Δημήτρη Γυφτόπουλο είχαν ταχθεί σε υψηλότερο μέρος της πλαγιάς του βουνού που οδηγεί προς την Βρωμόβρυση και είχαν αποστολή:
1) σε περίπτωση που κατά την ώρα της μάχης φτάναν γερμανικές ενισχύσεις, να εκτελέσει πυρά στο δεξιό και αριστερό μέρος της ενέδρας για την αναχαίτιση των δυνάμεων του εχθρού .
2) Σε περίπτωση ανάγκης σύμπτυξης του τμήματος της κυρίας κρούσης να εκτελέσει πυρά «υπεράνω φιλίων τμημάτων» για να διευκολύνει την απαγκίστρωση του τμήματος της κυρίας κρούσης .-

ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ :
Περιγράφεται η μάχη με στοιχεία εκτός των αφηγήσεων στελεχών – μαχητών και κατοίκων από τον Δ΄ τόμο του έργου «Ο ΜΩΡΙΑΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ» του Ηλία Παπαστεριόπουλου και από το βιβλίο του Κανελλόπουλου (ιατρού) Ιστορία Ολυμπίας και Τριφυλίας .
- Την επιχείρηση διεύθυνε η διοίκηση του Τάγματος που βρίσκεται κοντά στη διοίκηση του λόχου που θα ενεργούσε το χτύπημα με διοικητή τον Δημήτρη Παπαλεξόπουλο .
- - Τη διαταγή για επίθεση θα την έδινε ο διοικητής του τάγματος Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος .

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ – συνέχεια της αφήγησής του
Η ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ

- - Από τις 3 Φλεβάρη 1944 οι μαχητές του ΕΛΑΣ συνέχεια βρίσκονται «κολλημένοι» στο χώμα παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (έβρεχε) .

- Πέρασε η πρώτη μέρα χωρίς να φανεί τίποτα.
Τη δεύτερη , την Τρίτη μέρα το ίδιο .-

- Την τέταρτη μέρα 6 Φλεβάρη 1944 οι σηματοδότες από τον ανεμόμυλο της Σκάλας , έδωσαν την πληροφορία ότι πέντε (5) Γερμανικά αυτοκίνητα βρίσκονταν στην Τσακώνα και κινούνται προς Καλαμάτα .

- - Ειδοποιήθηκαν όλοι να είναι έτοιμοι .

- - Τα αυτοκίνητα έφτασαν στα Χριστοφιλέϊκα, ειδοποιούν οι σηματωροί.- Καμιά άλλη κίνηση δεν παρατηρείται είπαν.

- Ο θόρυβος των μηχανών άρχισε να ταράζει τη νεκρική σιγή...

- Το πρώτο αυτοκίνητο έφτασε τώρα στο ύψος του πρώτου αντάρτη .- Προχωρεί μέσα στην ενέδρα, ακολουθούν το δεύτερο, το τρίτο και τα άλλα.

-Ένας πυροβολισμός από το Διοικητή του Τάγματος έδωσε το σύνθημα της επίθεσης .
- Όλοι ορμούν προς τα αυτοκίνητα πυροβολώντας και φωνάζοντας.
- Τα αυτοκίνητα σταμάτησαν και οι Γερμανοί πήδησαν και προσπάθησαν να πάρουν θέσεις μάχης.
- Οι αντάρτες είναι αποφασισμένοι να μην τους ξεφύγει κανένας Γερμανός.
- Ο ένας συναγωνίζεται τον άλλο σε παλληκαριά και αυτοθυσία
- Μερικοί Γερμανοί που προσπάθησαν να ξεφύγουν προς τον κάμπο χτυπήθηκαν από τα τμήμα του λόχου υπό τον και πιάστηκαν αιχμάλωτοι.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ :

ΘΥΜΑΤΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ
- Σκοτώθηκαν 24 Γερμανοί και πιάστηκαν αιχμάλωτοι 26.- Και ήταν όλοι τους δήμιοι και βασανιστές της αποτρόπαιης Γκεστάπο.

ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ
- Από τους Ελασίτες σκοτώθηκε ένας, ο Γιάννης Χιώτης , ως εξής : ενώ έτρεξε να πάρει το όπλο και τις μπότες ενός Γερμανού αξιωματικού που χτύπησε, ο Γερμανός προσποιήθηκε το νεκρό και ενώ ο Γιάννης πλησίασε ο τραυματισμένος Γερμανός τον σκότωσε.
- - Εδώ αξίζει να αναφερθεί το εξής:
Το όπλο που έπαιρνε κάθε Ελασίτης από τον εχθρό εθεωρείτο προσωπικό του λάφυρο και συχνά παρατηρείτο ένας απλός μαχητής να έχει καλλίτερο όπλο από τον αξιωματικό του.

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ
- - Τα λάφυρα ήταν τρία οπλοπολυβόλα πολλά αυτόματα, φαρμακευτικό, επιδεσμικό και χειρουργικό υλικό – πολυτιμότατα για το αντάρτικο - ιματισμός, άρβυλα κλπ.
- - Τα πέντε αυτοκίνητα κάηκαν.

ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ
- - Την ίδια μέρα κατέφτασαν αρκετές Γερμανικές δυνάμεις και αφού πρώτα βομβάρδισαν με πυροβολικό τα υψώματα γύρω από τον Άγιο Φλώρο έκαψαν όλα σχεδόν τα σπίτια και πολλά σπίτια στα Χριστοφιλέϊκα και στην Σκάλα, που καιγόταν για δεύτερη φορά.

- Στη Σκάλα σκότωσαν και τους:
1) Δρακόπουλο Χαρίτο του Ιωάννη 51 χρονών ,τυφλό
2) Περικλή Χόνδρο 76 ετών
3) Χριστόφιλο Δημήτριο του Ανδρέα,
4) Χριστόφιλο Ευγένιο ετών 63, οι δύο τελευταίοι από Χριστοφιλέϊκα.
- - Πριν τη φωτιάι οι Γερμανοί λεηλάτησαν τα τρία χωριά και κουβαλούσαν πλιάτσικα μέχρι το βράδυ .-

ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ :

Στις 8-2-1944 από τους καταχτητές στο 9ο Σύνταγμα Καλαμάτας εκτελέστηκε μεγάλος αριθμός ελλήνων πατριωτών.- Tο κακούργημα αυτό αποκαλύφτηκε τυχαία μετά την Απελευθέρωση στα τέλη Μάη του 1945 , όταν στην ακρογιαλιά κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία μερικά αδέσποτα σκυλιά οσφράνθηκαν σάρκες και αφού έσκαψαν με τα πόδια τους , ξεσκέπασαν ανθρώπινα μέλη .- Κατάπληξη , οργή και μίσος προκάλεσε αυτό το ομαδικό έγκλημα , γιατί οι πράκτορες και συνεργάτες των Γερμανών , οι ταγματασφαλίτες είχαν έντεχνα διαδώσει ότι οι εκτελεσθέντες είχαν δήθεν μεταφερθεί στην Γερμανία για να εργαστούν σε εργοστάσια .- Ο ακριβής αριθμός των πατριωτών που εκτελέστηκαν στις 8-2-1944 σήμερα προσδιορίζεται στους 534..(σύγχρονα στοιχεία).
- Όλοι τους σχεδόν είχαν συλληφθεί με "επιλογή" από τα Τάγματα Ασφαλείας σε μπλόκα στην αγορά τότε της Καλαμάτας.

(ΔΙΠΛΗ ΘΗΡΙΩΔΙΑ
Με την ομαδική αυτή δολοφονία οι Γερμανοί κατακτητές υποθέτω πως "θυσίασαν" και τους 26 Γερμανούς που είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι από τον ΕΛΑΣ)

ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΡΦΑΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ
Μεταξύ των εκτελεσθέντων στο ομαδικό αυτό έγκλημα ήταν και οι από Αρφαρά συμπατριώτες μας:
Παπανικολάου Σωτήρης, έμπορος υποδημάτων, γεννήθηκε στο Αρφαρά, ηλικίας 32 ετών ,
και Λίβας Ιωάννης 23 ετών και

από το Πήδημα
Μηλίτσης Παναγιώτης του Μιχάλη 17 ετών
Τσίμπουρης Ηλίας του Γεωργίου 30 ετών
Φερέτος Χρήστος καραγωγέας ετών 35

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ – 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1944
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ

‘Έπειτα από 10 μέρες στήθηκε ενέδρα στο ίδιο μέρος με τη βεβαιότητα ότι οι Γερμανοί δεν θα το περίμεναν και έτσι θα αιφνιδιάζονταν
- Η ενέδρα στήθηκε στις 16 Φλεβάρη 1944.

- Αυτή τη φορά η κυρία επίθεση έγινε από το 2ο Λόχο υπό τον ανθυπολοχαγό Δημήτρη Παπαλεξόπουλου..

- Ύστερα από αναμονή τριών ημερών στις 19 Φεβρουαρίου1944 εξοντώθηκε μια Γερμανική φάλαγγα από 7 αυτοκίνητα.

ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗ 2η ΜΑΧΗ
- Σκοτώθηκαν όλοι οι Γερμανοί που επέβαιναν 35 τον αριθμό και δύο γερμανοτσολιάδες – προδότες –καταδότες.

- Τα λάφυρα ήταν δύο μυδράλια , 10 στάγερ , πολλά τουφέκια , και ένα αυτοκίνητο με αλεύρι κονσέρβες και άλλα τρόφιμα.

- Βρέθηκε μια κατάσταση με 200 περίπου ονόματα πατριωτών από την περιοχή Πυλίας, οι οποίοι ειδοποιήθηκαν για να πάρουν τα μέτρα τους.

- Ο ΕΛΑΣ δεν είχε καμία απώλεια

2η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Ο ρόλος του Άρη Βελουχιώτη αποσιωπείται παρότι όλα γίνονταν υπό την καθοδήγησή του.
-

ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ *:
Μετά την πρώτη μάχη του Αγίου Φλώρου και το κάψιμο του Αγίου Φλώρου και της Σκάλας από τους Γερμανούς, οι αρχές του χωριού μου Αρφαρά, όπως έμαθα, έκαναν σύσκεψη με κατοίκους του χωριού στο προαύλιο της εκκλησίας με σκοπό να στείλουν μια επιτροπή στον Διοικητή του Τάγματος Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο και να τον παρακαλέσουν να φύγει από την περιοχή μας.
- Διότι φοβήθηκαν μήπως κάψουν οι Γερμανοί και το Αρφαρά.
- Αλλά επενέβη ο μαχητής του ΕΛΑΣ Κώστας Γιαννακόπουλος και ο Τάσος Κάρτσωνας φοιτητής Οδοντιατρικής και στέλεχος του ΕΛΑΣ και έκαναν γνωστόν ότι ο ΕΛΑΣ δεν θα υποχωρούσε, και ότι θα συνέχιζε τον αγώνα κατά των κατακτητών, και επισήμαναν ότι η στάση των αρχών του χωριού θα έπρεπε να είναι μαχητική και όχι μοιρολατρική .
Παρών και ο Γεώργιος Χριστόπουλος, πρόεδρος του Λαικού Ειρηνοδικείου Αρφαρών.
- Κι έτσι ματαιώθηκε η αποστολή της επιτροπής στη διοίκηση του ΕΛΑΣ.
-Σχετικώς ειδοποιήθηκε και ο δοσίλογος γιατρός νομάρχης των Γερμανών Περωτής.
(παρατήρηση: O οδοντίατρος Τάσος Κάρτσωνας αργότερα σκοτώθηκε στο Γράμμο και είχε το βαθμό του λοχαγού)

ΜΑΧΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΡΦΑΡΩΝ :
Σπουδαίο ρόλο στην έκβαση των μαχών έπαιξαν και οι μαχητές του εφεδρικού ΕΛΑΣ καθώς και οι πολιτικές οργανώσεις .
Από το χωριό Αρφαρά έλαβαν μέρος οι :
Τάσος Κάρτσωνας γιατρός
Ντίνος Γεωργίου- ιερέα Μουτεβελής ,
Παναγιώτης Θεόδωρου Σταθάκης ,
τα αδέρφια Βασίλης, Κώστας και Γιάννης Θεόδωρου Φέστας ,
Γιάννης Αθανασίου Μπούρας ή Σουλιμάς
Ηλίας Δημητρίου Νιάρχος
Δημοσθένης Θεόδωρου Γεωργούτζος
Κώστας Μιχαήλ Τσίμπουρης
Ηλίας Αναστασίου Γιαννακόπουλος
Νικόλαος Γεωργίου Λαγόγιαννης
Ηλίας Παπανικολός
Γιάννης Αθανασίου Παπανικολάου
Λευτέρης Βασιλείου Νιάρχος
Γεώργιος Κωνσταντίνου Νιάρχος
Παναγιώτης Ιωάννου Καπράλος
Και ο Νίκος Φωτίου Πολυχρόνης και ο Ανδρέας Κ. Πολυχρόνης από τον Άγιο Κωνσταντίνο Αρφαρών.
Ο συμπατριώτης Ανδρέας Κ. Πολυχρόνης μου αφηγήθηκε τον ιδιαίτερο καθήκον που του ανάθεσε ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος.
Συμμετείχαν και πολλοί άλλοι συμπατριώτες.

Με την ΕΠΟΝ οι παρακάτω :

Κωνσταντίνος Γρηγορίου Βαλασόπουλος
Παναγιώτης Χριστόδουλου Μπούρας
Γιάννης Χρήστου Μπουγιουκλής
Χρήστος Αποστόλη Γιαννακούντζος
Παναγιώτης Καράγιαννης (αδελφός του κ. Τέλη)
Αλέκος Αθανασίου Κατσαμπάνης,
και πολλοί άλλοι νεαροί Αρφαρέοι.

Από τον Άγιο Φλώρο μετείχαν τότε :
Αλέκος , Γιάννης και Νίκος Μπάρδης,
Γιάννης, Πέτρος, Σωτήρης, Ηλίας και Θανάσης Παπαδολιόπουλος ,
Στάθης Αναστασόπουλος,
Παναγιώτης Μακρής
Μακρής Γυμνασιάρχης Αρφαρών
και πολλοί άλλοι από τα τριγύρω χωριά

από τα Χριστοφιλέϊκα Ηλίας και ο αδελφός του και αξιωματικός χωροφυλακής Σταύρος Χριστόφιλος.

.- Από τη Σκάλα ο Στάθης Τσούνιας, ο Παν. Μαρινόπουλος και ο Γιώργος Κανελόπουλος καθώς και πολλοί άλλοι που δε γνωρίζω.

--Από το Πλατύ ο γιατρός Μαντζής και Δημήτρης Λαμπράκης καθώς και άλλοι που δεν γνωρίζω.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ :
Θα πρέπει εδώ να υπογραμμισθεί η μεγάλη συμβολή του κόσμου στην επιτυχή έκβαση των μαχών .- Η τροφοδοσία των ανταρτών και η εχεμύθεια- εμπιστοσύνη υπήρξαν σοβαροί παράγοντες της νίκης. Εδώ στο μαρτυρικό χωριό του Αγίου Φλώρου ας θυμηθούμε την ιστορική απάντηση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στον Ιμπραήμ κατακτητή : « Όχι τα κλαριά να μας κάψετε , όχι τα δένδρα , όχι τα σπίτια που μας έκαψες , αλλά πέτρα πάνω σε πέτρα να μη μείνει . πάντα θα πολεμάμε και ποτέ μας δεν θα προσκυνούμε κατακτητές που μας καταπατούνε … μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμάμε και μην ελπίζεις πως την γή μας θα την κάνετε δική σας , βγάλτε το από το νού σας» .

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ"
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΦΑΡΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
- Αυτη την παραπάνω ιστορική περιγραφή των Μαχών του Αγίου Φλώρου είχα δημοσιεύσει στο υπ΄αρίθμ 89 Φύλλο Οκτώβριος 1981 της εφημερίδας ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ του Πολιτιστικού Συλλόγου Αρφαραίων Αθήνας "ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ"
Πρόεδρος τότε στο σύλλογο ήταν ο καθηγητής Δημήτρης Γ. Κοτταρίδης, αντιπρόεδρος εγώ και μέλη στο Δ.Σ.
η Έλλη Νιάρχου,
Γιώργος Αθ. Μωραγιάννης,
Κυριάκος Δ. Σκούλικας,
Λάκης Ευγ. Παπανικολός και
Αποστόλης Ιω. Φέστας.

ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
- Ο εκλεκτός συμπατριώτης γιατρός Σταμάτης Σκούλικας αναδημοσίευσε πρόσφατα την δημοσίευσή μου. Σταμάτη σε ευχαριστώ πολύ.

ΣΥΜΜΑΧΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ - ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ:
Για τις υπηρεσίες του στην Εθνική Αντίσταση ο αξιωματικός της Σχολής Ευελπίδων Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος τιμήθηκε προσωπικά από τον αρχηγό του Συμμαχικού Στρατηγείου τον Στρατάρχη Αλεξάντερ.
Tα όπλα που του είχαν στείλει οι Άγγλοι με τις πρώτες αεροπορικές ρίψεις στη Μεσσηνία είχαν αξιοποιηθεί κατά τον καλλίτερο τρόπο.
Την μνεία και το παράσημο του Στρατάρχη Αλεξάντερ προσκόμισε στο στρατοδικείο που δικάστηκε το 1946 και οι στρατοδίκες αναγκάστηκαν να μετατρέψουν τη θανατική ποινή σε ισόβια...
(από δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ :
O Nαπολέων Παπαγιαννόπουλος όταν του πήγα την ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ με την παρούσα δημοσίευση στο σπίτι του στους Αμπελοκήπους στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1981, με συνεχάρη μεν αλλά όμως δυσανασχέτησε διότι δημοσίευσα αυτούσια την αφήγησή του, ενω μου είχε δώσει εντολή να κάνω διασκευή και επεξεργασία, και μάλιστα παραπονέθηκε στο θείο μου τον Αριστείδη Καμαρινό. Του απάντησα αργότερα ευγενικά ότι μου ήταν αδύνατο να επέμβω στην αφήγησή του, ήταν και το παράστημά του επιβλητικό.
Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ...
Σημειωτέον ότι ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος συνελήφθη μετά τη Βάρκιζα το 1946. Αμέσως με τη σύλληψή του δολοφονήθηκε ο πατέρας του που ήταν ιερέας (καθώς και ο γαμπρός του?).
Ο ίδιος τιμωρήθηκε με ισόβια φυλάκιση!!!!!!!

ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Ο ΙΕΡΕΑΣ ΠΟΥ ΚΛΑΔΕΥΕ ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΤΟΥ
Κατά την διενέργεια της στρατιωτικής αυτοψίας της περιοχής, μου είπε χαμογελώντας ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος πως είχε ντυθεί παπάς και προσποιόταν πως επιθεωρούσε το υποτιθέμενο αμπέλι του που ήταν επι του Εθνικού δρόμου. Είχε μια ψαλίδα κλαδέματος στο χέρι και στα ράσα το αυτόματο!
Και μάλιστα ευλογούσε με το σημείο του σταυρού όσα Γερμανικά αυτοκίνητα περνούσαν!!!
Όπως προανέφερα κι ο πατέρας του Ναπολέοντα Παπαγιανόπουλου ήταν ιερέας.
Πλησίαζε η εορτή του Αγίου Πολυκάρπου πολιούχου της Σμύρνης, 23 Φεβρουαρίου, που τότε πρέπει να έχουν κλαδευτεί τα αμπέλια για να έχουν πολύ καρπό όπως λέει η λαογραφία μας.

Ο ΝΕΑΡΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ
ΚΑΙ Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ένας συμπατριώτης, που δε θέλω να πω το όνομά του, μου είπε το εξής:
“Mετά τις Μάχες του Αγίου Φλώρου, οι Γερμανοί αιχμάλωτοι κατανεμήθηκαν σε διαφορετικές ομάδες προς διάφορα μέρη.
Εμεις αναλάβαμε ένα νεαρό Γερμανό να τον μεταφέρουμε στον Ταύγετο.
Στο δρόμο του έβγαλα τις μπότες και τον έβαλα να περπατάει ξυπόλυτος.
Ο Γερμανός φώναζε και διαμαρτυρόταν στα Γερμανικά. Εμεις δεν του δίναμε σημασία. Ξαφνικά ο Γερμανός σε πλήρη απόγνωση μη αντέχοντας τη λάσπη και τις πέτρες αποφάσισε να αυτοκτονήσει και σταματά το περπάτημα και άρχισε να ουρλιάζει με τεντωμένο το χέρι:
-Χάιλ Χίτλερ και Χάιλ Χίτλερ και συνέχεια Χάιλ Χίτλερ!!!
Εμεις αιφνιδιαστήκαμε με το θράσος του...
Έ ρε και τον αρχινάμε με τα αυτόματα....
Το άκουγα άναυδος...

ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Όπως έγραψα πιο πάνω, μετά την πρώτη μάχη του Αγίου Φλώρου και το κάψιμο του χωριού από τους Γερμανούς , οι αρχές του χωριού μου του Αρφαρά, έκαναν σύσκεψη με κατοίκους του χωριού στο προαύλιο της εκκλησίας με σκοπό να στείλουν μια επιτροπή στον Διοικητή του Τάγματος Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο και να τον παρακαλέσουν να φύγει από την περιοχή μας .
Ύστερα από μεταγενέστερες συζητήσεις διαπίστωσα ότι η συγκέντωση ήταν εικονική για να πιστοποιηθεί στους Γερμανούς και στο Νομάρχη τον Περωτή πως δήθεν οι Αρφαρέοι δεν είχαν σχέση, να τους ρίξουν στάχτη στα μάτια δηλαδή.
Αυτό αποδεικνύεται από τρεις λόγους
--Είναι γνωστό ότι υπήρχε έμμεση συνεργασία παραγόντων των αρχών του χωριού με τις οργανώσεις του ΕΑΜ της περιοχής είτε εκούσια είτε από φόβο, είτε είχαν μυστική τροφοδοσία στους αντάρτες.
--Κανένας δεν κατέδωσε την παρουσία 250 ανδρών του ΕΛΑΣ κατά την προετοιμασία της ενέδρας πριν τις μάχες. Χωρίς να υπολογίζουμε τους τότε νεαρούς της περιοχής Αρφαρών που έλαβαν μέρος με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ.
--Δεξιές παραδοσιακές οικογένειες των Αρφαρών, όπως γνωρίζουμε, είχαν εμπορική συνεργασία με τους αντάρτες κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο και δημιούργησαν μεγάλες περιουσίες. (τακτικός νυκτερινός επισκέπτης στην οικία τάδε στο Αρφαρά ήταν ο Γ. Κονταλώνης κατά τον εμφύλιο)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΖΩΗ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Σ.
Σύμφωνα με την αφήγηση του εν ζωή εκλεκτου συμπατριώτη μου κ. Παναγιώτη Σ.. μετά την πρώτη μάχη του Αγίου Φλώρου οι Γερμανοί γέμισαν δυό φορτηγά με κατοίκους Αρφαρών και Αγίου Φλώρου αδιακρίτως φρονημάτων. Μάλιστα στον Άγιο Φλώρο ενώ τα φορτηγά ήσαν γεμάτα ένα καθυστερημένο παιδί από τον Άγιο Φλώρο επέμενε στους Γερμανούς να ανέβει και αυτό στο αυτοκίνητο γιατί νόμιζε πως πάνε βόλτα αναψυχής. Όμως οι Γερμανοί το αγρίευαν και το κλώτσαγαν να απομακρυνθεί, αλλά αυτό επέμενε. Αφού είδαν και απόειδαν οι Γερμανοί το ανέβασαν κι αυτό στο αυτοκίνητο. Η φάλαγγα όδευε για την Τρίπολη. Ήδη είχε ενημερωθεί ο δοσίλογος νομάρχης των Γερμανών Περωτής από Αρφαραίους και με το Γερμανικό τζίπ πρόλαβε τη φάλαγγα στην Αλλαγή και απαίτησε την απελευθέρωση των συλληφθέντων όπως και έγινε.
Σημειωτέων ότι αυτή η φάλαγγα χτυπήθηκε από τον ΕΛΑΣ στις στροφές της Μεγαλόπολης.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΣΤΑΜΑΤΗΝΟΥ" - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Η αρχική μου δημοσίευση στην ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ αναδημοσιεύθηκε 15 χρόνια αργότερα στο περιοδικό "ΣΤΑΜΑΤΗΝΟΥ" από τον αείμνηστο ιστοριογράφο της περιοχής μας Παναγιώτη Μωραγιάννη.
(υπό επεξεργασία)     Α.Χ.Γ.    

1.- Α.Χ.Γ :   Φίλε Γιάννη δυστυχώς 534 πατριώτες εκτελέστηκαν στην Καλαμάτα από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Φεβρουαρίου 1944.
Και ο αριθμός ταιριάζει στην αναλογία «ένα προς δέκα» που είχαν επιβάλλει οι Γερμανοί..
Και ήσαν αντίποινα μόνο για την πρώτη μάχη της 6ης Φεβρουαρίου.
Τα αντίποινα για την δεύτερη μάχη της 20ης Φεβρουαρίου έγιναν αργότερα.

2.- Ι.Γ.Π  : Φίλε Αποστόλη πότε το ΕΑΜ δεν έδωσε μάχη με τους γερμανους θέλω να μου γράψεις μια. Ενέδρες έκανε με τα γνωστά αποτελέσματα. Εκτελέσεις. χωρικών.....
3.- Α.Χ.Γ. : Την πληροφορία ότι ο Νομάρχης Περωτής διέσωσε τους κατοίκους Αρφαρών και Αγίου Φλώρου και πρόλαβε και τους απελευθέρωσε από τα Γερμανικά φορτηγά στα Τσουκαλέικα, μου την έδωσε ο συμπατριώτης μας Παναγιώτης Σκούλικας. Γλύτωσαν οι συμπατριώτες μας με παρέμβαση των τότε αρχών των Αρφαρών προς το Νομάρχη. Την πλήρωσαν όμως αντ αυτών οι 534 Καλαματιανοί ανάμεσά τους και δυό συμπατριώτες μας.-


~ ***  ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ  2019  :                                                 1.- ARFARA NEWS Η Εφημερίδα μας Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Παρασκευή 01 Φεβρουαρίου 2019 Στο αγιάζι της ενημέρωσης .-  :  https://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .- 

 2.- ARFARA NEWS -2- Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας ,. Παρασκευή  01  Φεβρουαρίου  2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  : https://vlasisarfarablogspot.blogspot.com/2019/02/arfara-news-2.html .- 

 3.-ARFARA NEWS Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας  Σάββατο 02 Φεβρουαρίου 2019 ,Στο αγιάζι της ενημέρωσης :   https://arfara-messinias-stamos.blogspot.com/2019/02/arfara-news-02-2019.html  .- 

4.-  . ARFARA GREECE ..  Αλήθειες που δεν λεγόντουσαν ...και το ξεπούλημα της Ελλάδας μας  ...από τους .... :https://vlasiosarfara.blogspot.com/2019/02/blog-post.html .- 

5.-ARFARA NEWS Νέα  από Αρφαρά  Μεσσηνίας Κυριακή  03-02-2019 Στο αγιάζι της ενημέρωσης   :https://arfara-messinia-stamos.blogspot.com/2019/02/arfara-news-03-02-2019.html .-

6.- ARFARA NEWS Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας Δευτέρα 04-02-2019 ,Στο αγιάζι της ενημέρωσης : https://vlasiosarfara.blogspot.com/2019/02/arfara-news-04-02-2019.html  .-

 7.-ARFARA NEWS  -2-  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Δευτέρα 04-02-2019, Στο αγιάζι της ενημέρωσης  :   https://dimmetoparfara.blogspot.com/2019/02/arfara-news-2.html  .- 

8.-.- ARFARA NWES  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας  , Τρίτη  05/02/2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης .-  :    https://arfara-kalamata-greece.blogspot.com/2019/02/arfara-nwes-05022019.html .-

9.- ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Τετάρτη  06-02-2019 ,Στο αγιάζι της ενημέρωσης  : https://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .-

10.-ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας  . Πέμπτη 07-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης : https://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .- 

11.-  .- ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας .  Παρασκευή 08-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  :   https://snsarfara.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .- 

12.-ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Σάββατο 09-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης :   https://stamos-dynami.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .-

 13.- ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας .  Κυριακή 10-02-2019  , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  : https://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html.- 

14.- ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας .Δευτέρα 11-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης   :   https://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.com/2019/02/arfara-news_10.html .-

15.- .-  ARFARA NEWS  , Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . ΤΡΊΤΗ 12-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  :  https://arfara-messinias-stamos.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .-

 16.- .-  ARFARA NEWS , Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Τετάρτη  13 -02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  :  https://arfara-messinia-stamos.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .-

17.- OTI ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΟ ! ,... ΟΤΙ  ΠΟΙΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ! ... ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ! ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ! Τετάρτη  13  Φεβρουαρίου  2019 :https://vlasiosarfara.blogspot.com/2019/02/oti.html .-

18.-     ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας  ,- Πέμπτη 14  -02 -2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης :  https://dimmetoparfara.blogspot.com/2019/02/arfara-news-14-02-2019.html  .- 

 19.-.- OTI ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΟ! ,... ΟΤΙ  ΠΟΙΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ! ... ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ! ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ! Πέμπτη 14  Φεβρουαρίου 2019   :  https://vlasisarfarablogspot.blogspot.com/2019/02/oti.html .-

20.-.- ARFARA NEWS  Νέα από Αρφαρά Μεσσηνίας . Παρασκευή 15-02-2019 , Στο αγιάζι της ενημέρωσης  : https://snsstamoskal.blogspot.com/2019/02/arfara-news.html .- 

  21.- 

                                                                              

     ***    BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ   ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:                                                         ΒΙΝΤΕΟ-ΣΕΛΙΔΕΣ Σ.Ν.Σ :

~ 1. - Stamatios Skoulikas =  Stamatios Skoulikas    , 

 http://www.youtube.com/stamos01  ,   6789 videos.  -  1.528.741 προβολές  Σταματης Σκουλικας   Εγγράφηκε στις 17 Δεκ 2009                                                                                    

 2. - Stamos Skoulikas =        Stamos Skoulikas        stamos011947      Εγγράφηκε στις 17 Δεκ 2009, με 1.483.718 προβολές .- 

 http://www.youtube.com/stamatios01    ,    3917   video.     σταμος σκούλικας ,          3. - Vlasis Skoulikas =   Vlasis Skoulikas , +Stamos ,. 

 http://www.youtube.com/vlasiskal   .  =    4132  video. - https://plus.google.com/u/0/+VlasisSkoulikas/posts?csrc=yt&cfem=1   ,.- - βλάσης σκούλικας 

Σύνολον 

14.444   βίντεο   .- 

https://www.facebook.com/profile.php?id=100030595474438&fref=%2Freqs.php&__tn__=%2Cd-Z-R&eid=ARBaDYLYkt_4XgI1MT_h-UIRLEbwKrRoV8Gpt94g6wlMOb1bM16g-dRsYHdt5g9trazQBXkT1Yf5dS_w , .- = Αρφαρά Μεσσηνίας Καλαμάτα .-

https://blogs.sch.gr/dimarfar/author/dimarfar/   = Δημοτικό Σχολείο Αρφαρών       https://www.facebook.com/sylgkdsarf/    = Σύλλογος γονέων κηδεμόνων δημοτικού Αρφαρών 

https://www.facebook.com/groups/1758656167707813/1761788260727937/?notif_t=like& notif_id=1476255372769279    ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ    https://www.facebook.com/apostolis.giannakountzos.7?pnref=lhc.friends  = ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Χ.Γ .      http://www.timeoutcyprus.com/article/17506/volta-sto-palaihori-savvatokyriako  .-              http://www.arfara1964athens.gr/    ARFARA ATHENS ..  www.arfara1964athens.gr 

https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI  , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑ ΡΩΝ.-   595 -       https://twitter.com/   ,   Skoulikas  @stamos01    .  ,,   http://messinia1234.com/?page_id=937  ,   ~  https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935   529   . -   ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ      ~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105  .- = Βρωμόβρυσης Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 92 / 139. *** http://www.twitter.com/stamos01/   , 685/502/28 , 20,5  χιλ./261 / 11 .-   

 ~**   https://www.facebook.com/profile.php?id=100012336616922&pnref=lhc.unseen     ,  ΠΛΑΤΥ   ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ***  http://www.messinia.net.gr/index.php/ekdiloseis/item/1328   ,
.= http://www.messinia.net.gr  /. -  .- www.erroso.gr  , .- Αναρτήθηκε από Stamatios 

~** ~ 1.-  https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas.3 ΣΤΑΜΑΤΗΣ  

 2.-   https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas.- ,

3.-   https://www.facebook.com/arfarakalamatasmessinias   , = ARFARA MESSINIAS    1.617   Arfara Kalamatas Messinias | Facebook 

4 ~ https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas  = Stamatis N. Skoulikas
5 ~  https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas.5 .- =   157 .-stamos01 .—

6.- https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas.1?fref=pb&hc_location=friends_tab . -

    Αναρτήθηκε από Vlasis Skoulikas    

7.-  https://www.facebook.com/profile.php?id=100030595474438   =Αρφαρά Μεσσηνίας Καλαμάτα 4.-    Αναρτήθηκε από Stamatios Skoulikas